Alle inzendingen, jaar 2003, week 49

En zo bewandel ik, als met de duivel op de hielen, de hel tussen hemel en aarde, mijn Gehenna In ontketend oranje en negen ringen Verzen als rozenbladeren op de bruidsleep van de wind, in het kielzog van dofgrijze wolken, aanstonds te vergeven alsof het zo is dat mijn ziel de dans ontspringt…

In de gezelligste tijd van het jaar vieren we ingetogen Kerst schrijven en schenken elkaar rijmen worden uit breinen geperst. Men schept in deze donk're dagen met dennengroen en kaarslicht sfeer kinderen zitten zich af te vragen welk cadeau krijg ik dít keer. We zingen samen "Stille Nacht" luisteren naar "Vrede op Aarde" maar intussen…

Een zacht ruisende wind over niet afloopbare velden vlaktes van vergeten helden kraambed van tulp en hyacint aan de kim het gekrulde duin een overzeese achtertuin Ze schouderen in het bed het frisse groen op de flank de zware toppen fier en rank gekleurde hoedjes opgezet bloemenpracht van hart tot rand buigend voor passant en klant Zo…

De lucht is vochtig helder. Twee hemelsblauwe kijkers priemen er doorheen. Een waterig zonnetje trekt als een stiekeme glimlach de aandacht. Een grote V wijst richting. Ik hoor een zacht geluid en wanneer ik verwonderd opkijk besef ik pas dat het van binnenuit komt. Als een bijna fluisterend stampvoeten komt iets dichterbij. Ik adem…

er was een overvloed aan tekenen geweest waaruit al bleek dat het in het geheel niet goed ging meerdere poezen waren weggelopen mijn gezondheid liet veel te wensen over langzamerhand kwam ik tot het verontrustende besef dat ik mij stukken beter voelde als er dagenlang niemand thuis kwam want juist als jij mij heel zacht vast houdt (en…

ik zie jouw tranen iedere nieuwe dag zal ik ze ruilen voor een stralende lach ik voel jouw twijfels het kan je benauwen mag ik ze ruilen voor 'n grenzeloos vertrouwen ik bespeur angstige nachten opgesloten in een cocon il wil ze ruilen voor een dag vol zon…

de wereld was te klein voor ons geluk liefde kon niet aarden haar wortels groeiden stuk we kozen hemel om te leven maar verstrengelden met pijn niemand konden we iets geven ons geluk mocht er niet zijn we hebben dagen ingekort om uren op te sparen ons daarna in de nacht gestort om nog meer passie te ervaren vandaag kwam dichterbij…

Aart-Jan de Geus speelt niet voor Robin Hood. Hij gaat dus niet meer stelen van de rijken. De armen moeten het nu zelf bekijken, want van Groen Links heeft men ook niets tegoed. De Geus wordt straks gevonden met een pijl die uit z’n rug steekt, of misschien een bijl.…

Ik kan niet slapen, ben wakker, klaarwakker. Het bonst en gonst in mijn hoofd, geen ontkomen. Flarden van donkere dromen worden zichtbaar. Gedachten zijn geen gedachten. Het zijn oprispingen van een sluipend verleden. Laat me met rust, ga weg, maar laat me niet alleen. Ik ben zo bang.…

Woestijnroute Vertwijfeld loop ik door, Door de hitte van de woestenij Mijn schaduw achtervolgt me, de zon brandt op m’n rug Moet ik teruglopen, Naar de plek van mijn bestaan Of moet ik doorgaan En het risico nemen om van de hitte te vergaan….…

Een vriendschap als deze kom ik nooit meer tegen, Nooit zal iemand ooit mij nog zoveel liefde kunnen geven. In tijden van verdriet en van ergernis, Weet ik altijd zeker dat onze vriendschap er is.. Je bent er gewoon altijd om op te bouwen, Dat is een ding waar ik zeker op kan vertrouwen. Zelfs in tijden van blijdschap en gelach…

Ik zat aan 't roer; jouw half blote armen roeiden; Door verre rietkrans zwierf karkietgeroep.- De plantjes zag 'k door 't meer - reusacht'ge loup - Die ginds in licht als van Davinci groeiden. 'K zag, hoe diep onder mij, boven een groep Van avondwolken, die roodvlokkig gloeiden, Blauw op oranje, twee libellen stoeiden, Aëroplanen, scheen…

Als de avond langzaam komt, en de schemering voor me opsomt, en ik de dag starend laat vergaan, vraag ik me af: Waar komen die sterren ineens vandaan? Lang blijf ik er niet over denken, m'n moeheid wil me dat niet schenken. Ik kan niet meer blijven staan en moet maar eens slapen gaan. Die grauwe, benauwde, zwarte nacht sluit mij in zijn…

Het neerlands volk is in rep en roer De een heeft vreugd, De ander verdriet, Bij het zien van het nieuwe leesvoer Zo lees ik uit de krant voor, (Ik lees tussen de regels door) Wat een vreugd Wat een vreugd We hebben een prinses Met een opa die niet deugt…

Gevangen in een net van vragen Gevangen tot je antwoord krijgt Gevangen, tot het je gaat dagen Gevangen tot zolang je zwijgt Bevangen van een groot verlangen Bevangen door een stil verdiet; waar tranen sijpelen over wangen totdat je eens het antwoord ziet…

Nooit gedacht dat dit nog kon, ik zocht, ik vond en overwon. De strijd is nu gestreden, heb je liefde eerst vermeden. Ontvang je nu met open armen, glooiend meisje van verderop. Maar wat denk je er van? Als ik nou eens op je deur klop? Of mij met woorden inspan? Het zal er wel nooit van komen, Je ziet mijn echte 'ik' niet staan. Misschien…

Lopend over het natte stoepje. Je loopje schittert trots. Zuchtend denk ik "jij heupwiegend snoepje". Hopend op het moment dat ik tegen je aan bots. Je rode haar zoekt een weg in de wind. Die hopeloze geur die ik van je binnen krijg. Ze noemen het liefde en dat maakt blind. kijkend, stiekem gelovend tot ik slapend zwijg.…

Het leven bestaat niet uit vrije wil je bent ongevraagd op de wereld gezet als je jong bent sta je er niet bij stil je speelt buiten of gaat naar ballet. Studeren, werk in fabriek of kantoor als je geluk hebt een levensmaat maar dan heb je nóg niet door of vrije wil wel echt bestaat. Mannen zullen van werk balen gaan maar moeten voor inkomsten…

geruisloos opent deze witte dag de blauwe deuren en mijn neus ruikt nog flauwe geuren van koffie met een versleten lach de afgelopen dagen zijn zo mild geweest omdat de vrienden weer zijn, komen kijken en achteloos meewarig lieten blijken dat ik nog welkom ben op 't jaarlijks feest (goed wetend dat ik toch niet…

Wat zal ik zeggen? Hoe zal ik het uitleggen. Wij zijn een groot gezin, dat is in deze tijd niet in. 7 kinderen verschillend bij elkaar, vaak druk vaak gezellig en soms wel eens naar. Net als een bos met bloemen, zo'n gemengd boeket in een vaas bij elkaar gezet. Een hoge stevige vaas, dat is veilig dat is de baas. Hetzelfde water waar we…

Muurvast, in m'n gevoel, als een boom met een bast, leven zonder doel. Alleen zuurstof produceren, en zorgen voor nageslacht, dat kan me alleen niet deren, ik had heel wat anders van het leven verwacht...…

Neerstromende regen, wolken o zo grauw. Ik kan hier niet meer tegen, ik zit helemaal in het nauw. Was er maar enkel een regenboog, een beetje regen, een beetje zon. Maar dat doel reikt te hoog, het is te lang geleden dat het begon. Ik blijf altijd steken, in dit gevoel. Is het een voorteken, van een dood o zo koel? Het is zo'n diep…

Trouwen is geen kroon op vriendschap maar de belofte deze nooit te breken. Het is geen onmetelijk grote stap, maar de belofte van een warme deken, wanneer je denkt alleen te zijn. Trouwen is geen gods' stil zegen, maar een vriendschaps groot festijn, dat zich zegt niet op te geven. Het is vreemd om zo in ene, meer te denken, en te verwachten…

Als ik iets mocht gaan kopen onbeperkt en lekker vrij Dan zou ik het wel weten en maakte iedereen blij Ik zou op mijn gemak gaan shoppen onbeperkt en erg graag De wereld zou het weten al is alles nu nog vaag Ik zou me laten leiden onbeperkt en vol begrip Dat zou toch echt fantastisch zijn en een onvergetelijke trip Ik heb nog niets…

het lege mussennest in de laurieren moest optimaal van hogerhand gevuld een hemelvogel rein in hart en nieren van erfsmet vrij heeft Rome ons onthuld die beelden sneed van joachim en anna deed amos kurzweil dieper mediteren het hunkeren zag hij vervuld het manna dat de zwarte dame weet te keren eens viel mijn musje van het dak geschrokken…

donkerrode roos pijnlijke scherpe doornen symbool van liefde…

met een grijns en met een lach, en de leegheid van de dag, vergeet ik woord en raad en dicht, ben ik van zwaar naar lichtgewicht. ben ik vergeten wat ik hekel, ken ik geen prik of scherpe stekel, ik ben zo doods als zand en pier, ik ben nu ook gewoontedier. ik kommer slechts nog om mijzelf, knaag nog nauwelijks aan 't gewelf, van dit…

Schrijf de winter staat stil, lees een dag zonder dood spel de sneeuw als een kind, smelt de tijd als een klok die zich spiegelt in ijs het is ijskoud vandaag, dus vertaal wat men schrijft in een klok die niet loopt, in het vlees dat bestaat als sneeuw voor de zon en schrijf hoe haar lichaam bestond en zich boog gelenigd in vlees en keek…

Drie eetlepels tranen een snufje verdriet klein beetje woede (maar dat proef je niet) Neem het flesje innerlijke strijd Voeg twee kleine druppels toe Meng het met wat eenzaamheid (wat ik altijd doe) Laat alles zo lang stoven tot je eindelijk iets hebt Iets, om weer in te geloven (dat is mijn kerstrecept)…

Nog lang geen 1 jaar nu al kunnen staan je beentjes die al lopen gaan stap voor stap om de tafel heen in jouw wereld zo klein dat alleen voor jou mag zijn Acht maanden jong weet je dat je bent nu al een schat Je bent nu al een ondeugd twee donkere oogjes kijken mij aan vragend, laten wij knuffelen gaan lekker samen op de bank eerst…