Alle inzendingen, jaar 2003, week 49

witte strepen krijten in het blauw hun verre reizen schrijven adem in de kou op weg naar tropische verblijven ze laten alles achter zich de zorgen en hun zaken het huis en met de buren thuis voorlopig niets te maken zie kiezen voor comfort lucht om hen te dragen geen boot of druk verkeer treinen die vertragen ik aard in somber…

Nu de laatste dagen van het jaar zijn aangekomen, en ik terug kijk op het verleden.... zijn het herinneringen die in mij overstromen en wil ik soms vluchten uit het heden.... Wás het ooit zo goed, of is 't nostalgie... en besef ik niet, wat ik nu heb.. is het een zucht naar liefde en compassie, en bevind ik me nu in een spinneweb?…

We weten het nou wel, die hit van Rea En Band Aid, Wham!, de plaat van Jona Lewie We zoeken nieuwe kersthits (Jim! Hind! Dewi!) Is er dan niet één artiest meer crea? Want wat blijkt nu: de Sky Radio-luisteraar Heeft een lang-termijn-geheugen van een jaar!…

Vurige Sisyphus, mocht je ooit vrijkomen, ga dan zuidwaarts de kilte in. Zon, sta op, vergeet het vonnis en sla de luiken open. Het is dag. Dag, hoor.…

door stramme handen ontglipt mij de jeugd waar een hart jong gebleven het testament maakt van zijn leven en in vermoeide ogen dromen vervagen speels verlangen naar vervlogen tijden dit doorleefd gezicht aanschouwen mag dat toekomstdromen liggen verborgen in reikende handen van een kind…

Duitse soldaten, luide buren, ingekwartierd, zes of meer. Mijn moeder, jonge huisvrouw, kordaat maar zonder kennis van hun taal. De put, zomer en winter bron voor ons allen van fris en helder water. De putemmer, vaste bode naar beneden, om het water op te halen. De soldaten, ruwe klanten, onverschillig, of uit de stad misschien…

Kustslag: water dringt de branding binnen. Asfalt, betonnen kering, weert de wolken die regen wel beloven maar niet geven. Flarden grootspraak storten neer in de zeeketel die sist en slurpt. Wie baant zich een weg door de sporaden?…

Saai, miezerig nat en grauw De kille wind blaast om elk gebouw Het is vroeg, half acht nog pas En donker, rechtop de kraag van mijn jas Mijn weekendtas en hoofd zitten vol Met herinneringen en schone wol Ik voel me somber en heel alleen Dat wil ik niet een hart van steen Jij thuis in de ruzie en ellende En ik, ver weg van die hele bende…

In de laatste zonnestralen Van een late middagzon Warmen we onze lichamen Heerlijk aan elkaar Nog één moment Voordat het warme licht Geruisloos verdwijnt in de kim In het schemerdonker Van het avondlicht Laten we elkaar vinden Zoekend naar liefde Nog één moment Voordat je mijn mond kust Geruisloos zacht in liefde In de donkere nacht…

vlezige geuren vermengden zich ineens! en ik weet nog goed dat ik me afvroeg te snel te dicht? hoe gaat dit ook al weer? terug aankijken lachen onze hoofden zochten verlegen... schoenen 'we bellen' nog even omkijken ze fietste al een vleugje behield ik voor altijd zij veranderde alles voor altijd…

Start vandaag met een droom Droom een werkelijkheid Laat niemand je fantasie breken Maar breek de utopie van de anderen Die vertellen Je bent een dromer…

Mijn bloed is stil Tekent grijze randen Sneller en sneller De tijd verzwaren Zwarte aarde is vertrapt Kreunt verbeten tranen Keer op keer Kwade daden Grauwe handen Wandelen de dag mee Heel even De stilte aanvaarden Een hol slapen Camoufleert gebrekkig Nooit meer Voortvluchtig stamelen…

Samen verliefd... Samen zwanger... Samen getrouwd... Samen bevallen... Drié keer... Samen opvoeden... Samen oud geworden... Samen vergeetachtig... Samen...…

Lieve Heer, ‘k wil U iets vragen over het broertje dat U me gaf Mama zegt het is een zegen dat wij dat lieve kindje kregen ik vind het eigenlijk een straf Toen hij kwam was ik zo blij want met ‘n broertje kan ik spelen voetballen en racen met de fiets maar deze baby kan werkelijk niets en ik zit me stierlijk te vervelen Mama zegt dat ik…

Waarom worden wat zijn niet zou Alles wat ik altijd al wou Dromen overtreffen niet meer het "zijn" Waarom ik en jij niet kan worden gelijkgesteld aan "wij" Dag is immers een verlichtte nacht Wie weet wat nog gelijkgesteld wacht…

Witrode eilanden schuim varen naar bestoppelde enkels klampen zich vast aan een lichaam dat sliep Fluisterende bewegingen zouden zorgen: niet langer omsingeld en genoodzaakt doen drijven naar de wakkerwitte watermuur Apathische polsen door bloed omwonden een lichaam niet meer aan geest verbonden…

Papa,papa! Kijk! Geweren! Wijzend, schuilend in het zand. Stil maar jongen, tot ze weg zijn knijpt de vader in zijn hand Kinderogen ruiken angstig kijken naar verwoestte stad en waarom de buurman bloed spuwt liggend in zijn eigen nat Een sprookje, denkt de kleine jongen als hij die ellende ziet dadelijk staat hier een fee die iedereen…

ik heb jou vergeven ik heb mezelf vergeven kan jij dat ook, vergeven ? het vereenvoudigt verder leven ik heb de kerstboom bij jou zien staan nee, ik belde niet aan wél 1000 keer langs gegaan de angst is te groot de liefde nog zó intens ik heb jou vergeven nu nog praten, een laatste wens of wil jij dan verder gaan tot één van ons wat…

Heb meelij met de dichter die na weken contempleren, de hersens nat van 't zweet een avondje van drankzucht, de woorden weer vergeet.…

Kerstmis een tijd van licht brandende kaarsen sfeer en warmte om de versierde boom denkend aan elkander Kerstmis dit jaar samen bij elkaar liefde gevend warmte samen zijn delen verdriet en pijn En in het nieuwe jaar laat die ster stralen hoog in het universum laat het licht zijn laat er vrede komen voor ons allemaal…

zorgvuldig kozen toetsen de juiste weg van leven nieuwsgierig en plots versneld gedreven naar richting gekozen vorm op glas in het geheugen voor eeuwig…

De fluwelen streek van oude meesters beroert al lang het doek niet meer het bronzen vlas omgord met heesters wuift slechts op velden van weleer. Statige steden langs verzonken wegen worden langzaam van hun trots ontdaan de boerenbede om zon en regen de Vlaamse trots in een hard bestaan. Het is verdampt in de vooruitgang alleen in omzien…

Het gaat wel lukken zegt ze de verschillen zijn zo klein Het is goed zeg ik en zweef onmerkbaar zacht door het plafond van bestaan Op mijn gemak maak ik de foto van echt geluk, tel één, twee, drie, vier, vijf Het ziet er veelbelovend uit morgen wacht een nieuwe tijd…

ik krijt krassen in je ziel, kruip in littekens over je huid. spoor me niet tot aardigheid aan. ik huiver van huiselijkheid, geurkaarsavonden, feestdecoratie, zowat alles waar jij voor staat. ik adoreer meer het minimale, de hoeveelheid van weinig. dat betekent niet: broodkruimels tot bombarie boetseren. uit de dagen…

Mijn kind laat mij met buitenlucht alleen, zij blijft op afstand sinds zij uit mij viel. Plastic steekt uit haar afgewend profiel, met apparaten woont zij achter glas die haar weerspannig ademen bewaken. Als ik tot bloedens toe mijn handen was mag ik een ogenblik haar vel aanraken. Hoe steel ik haar, hoe krijg ik haar ontvreemd. --------…

Ik liep in de stad vannacht Ik liep in de duisternis En ik had even gedacht Dat er niet meer nodig is Ik danste in een lege zaal Ik danste voor een stil publiek En vertelde mijn verhaal Aan een junk in een portiek Ik zocht het licht van boven Ik zocht de warmte van een vriend En heb daar met die junk gesnoven Meer had ik niet verdiend…

gevelde bomen oorverdovende herrie gezaag in de nacht…

de vorige keer zoende je beter heftiger, zachter, heter ik voelde vingers zoeken alles ging uit de doeken zonder slag of stoot gaf jij je helemaal bloot en nu een passieloze zoen alsof een zondag het zonder auto's moet doen…

de blinddoek kijkt je ogen uit je huid voelt zich bekeken je handen zijn geboeid en ruggelings geketend in openheid die borsten toont je benen zijn gespreid van voet naar heup de schepping uitgedijd je lippen zijn geopend de eerste kus die wellust proeft in scherpe tanden ik streel je met fluweel de armen en je schouders je huid…

Laat me in je dromen zoeken naar een plek waarin ik kan schuilen, waar niemand me kan vervloeken. Laat me in je dromen duiken in een wereld waar ik kan ademen waar ik mijn diepste gedachten kan uiten. Laat me in je dromen verlangen naar een geloof waar mijn huid mijn huid mag zijn, waar ik niet in mijn lijf blijf hangen. Laat me in je…