Alle inzendingen, jaar 2003, week 51

Het laat de stilte vervagen. Brengt liefde met zich mee. Stelt antwoorden en vragen. Maakt me tevree. Toont pijn en berouw. Verklaart het leven En alles wat nog worden zou. Iets waar je naar kunt streven. Geeft je kracht om te doen. Brengt sfeer. Blijft hangen als een zoen. Muziek smaakt naar meer.…

schuilplaats voor vogels weerspiegeling in water tegen kou beschermd…

Jouw handen te voelen Op m`n lijf Is het cadeautje Wat ik van je krijg Verlangen naar jou Het branden van binnen De lust die jij opwekt Voel het aan mijn huid Ik sta in brand In brand voor jou Ik stijg naar hoogten Die ik niet kende Drijf me hoger en hoger Geef me meer Dan je handen Beweeg me met je lijf En nog wil ik hoger…

Ik voel dat je vecht Vecht tegen je zelf Je bent hier Maar je bent er niet echt Kom hier in mijn armen Je luistert naar mensen Die me niet mogen Fluisteren in je oren Ga weg bij die vrouw Ze blijft je niet trouw Ik voel dat je twijfelt Je wilt niet het niet uiten Maar toch is het gif En stroomt bij je binnen Vernietigt je liefde…

"Neem nooit je hondje mee naar de Chinees" Zo werd door De Twee Pinten ooit gezongen Leuk liedje, maar de strekking was verwrongen Want de Chinees verkoopt geen hondenvlees De Koreanen en de Taiwanezen Die maken d'r wèl hele schotels van Maar zie: het mag nu niet meer in Taiwan De rijst behoeft daar nieuwe soorten vlezen Je zou nu denken…

Ik hoor je stem en zie jouw lach Ik was betoverd de eerste keer dat ik jou zag Ik voel mijn hart en droom over jou Je bent voor mij een wonder van een vrouw Ik luister naar mijn verlangens en koester dan een stille hoop dat ik ooit op een dag door jouw gedachten loop…

Beatrix heeft het niet makkelijk dat is absoluut een feit, het is ook aan haar te merken juist vooral de laatste tijd. Zo stond zij bij een enquete die er onlangs is gedaan en waar 't ging om populair zijn, dan ook bijna onderaan. En met kerstmis, bij de toespraak die ze als traditie houdt, kwam ze weer niet gunstig over: heel formeel,…

een saffraangele maan uit zoveel zonniger tijden scheert de paarse toppen van jouw oude horizon zij lijkt jou zo schraal zo droef voorbij te glijden en sleurt jouw oude dromen in haar gouden kraters mee je stappen werden trager en je woorden bleven haken tot de glinster van de daken licht en de schijn wat vager het verleden…

duizenden lichtjes sterren stralen in ogen een hemels geluk…

Op tafel staat een weegschaal In jouw handen de gewichten Eén voor leven en één voor dood Voor welke zal hij zwichten Het leven is voor jou als lood Een ondragelijke last Een dagelijkse worsteling Die niet in jouw leven past En de dood die voelt voor jou Als een toekomst zonder zorgen Zo licht gelijk een veertje is Onbekommerd elke morgen…

stippen op een kale vlakte de verte mist in wervelend zand wind kuift wit op vale zeeën jaagt hen op met straffe hand de hoofden zijn gebogen in eerbied voor natuurgeweld of ter bescherming van de ogen de storm heeft het niet verteld hij duwt het grijs in groene golven giert uithalend spetterend nat zag een wandelaar zeer verbolgen kijken…

“Hebt u uw boterhammen meegebracht?” vroeg onlangs Balkenende zijn collega. Die kreeg een stapel brood met pastachoca, omdat hij onze keuken had veracht. Een Vlaming kan van ons nog heel wat leren. Bijvoorbeeld hoe twee beren broodjes smeren.…

Soms zijn er woorden scherp en vol venijn lijkt de band even verbroken omdat wij onszelf niet zijn dan groeit er een kloof die niet te overbruggen lijkt er valt een stil onbehagen omdat de een voor de ander niet wijkt soms lijkt het bijna of wij elkaar niet verstaan allebei een andere taal spreken wij alleen door zullen gaan dan toch is…

Van een afstandje kijk ik toe hoe een meisje zachtjes zit te huilen op een bankje in het park Stilletjes staart ze naar de strakke waterspiegel van de vijver en dikke tranen rollen over haar wangen Ik heb medelijden met haar ze ziet er zo kwetsbaar uit Wat zou er aan de hand zijn? Net als ik het haar…

Een warme golf van liefde stroomt door m’n lichaam alsof het niets is en m’n benen beginnen te knikken als je je blik over me heen laat glijden Ik zie dat je kijkt maar durf niets te doen; jij neemt een risico, niet ik. Door te doen alsof je me niet kent en ik niet besta maak je het voor jezélf moeilijk om me…

Vannacht werd ik wakker, Van een engel die riep: “Word wakker, word wakker! Anders zink je te diep.” Toen ik het niet snapte, En vroeg wat ze deed Zei het engeltje dat ik bijna, Verdronk in mijn leed Ik had teveel zorgen, Dacht veel te veel na En toen zei het engeltje: “Hup dan, ga!” Ik snapte de hint, En ging vlug naar…

Eenzaam om mij, allentwegen, is 't; geen mense en hore ik meer; helder blinkt mijn ogen tegen, hemelvast, het sterrenheer*. Alles rust en niets en roert er, in 't vereende* van de nacht: wat ontwekt of wat ontvoert er dan zo schielijk mijn gedacht? 'k Hore een wisse* tale spreken, uit het eenzaam stergebied;…

Lieve Opa, Mijn moeder, die is zwanger nu ongeveer 10 weken en opa, ik denk dat ik je al aardig ken Daarom vertel ik je dat is gebleken, dat ik er 1 van een tweeling ben En lieve opa, omdat ik jou zo aardig vind, krijg jij van mij een kusje en ook 1 van je tweede "kleine" kind dus, van mijn broertje of mij zusje. Op de echoscopie zag…

Heel trots en ontzettend blij was je moeder toen ze zei De rijstkorrel is nog niet geboren, maar vanaf vandaag kan ie al denken en ook wat horen. Het is dus niet echt nodig dat ik met voorlezen wacht zo eindeloos lang, nu nog een maand of acht. Want als ik nu eens heel hard praat, tegen je moeders buikje aan bestaat de kans dus dat jij mij nu…

Door verdriet vermoeid had vechten geen zin met het sluiten van m'n ogen stapte ik een andere wereld in We keken elkaar aan als aan de grond genageld bleef ik staan jouw ontwapende lach in zich de blijdschap van een zonnige dag ik keek van je af ineenkrimpend....laf Als sneeuw voor de zon gleed de grond onder mij vandaan mijn hand grijpend…

in haar ogen lag de toekomst diep verborgen in een traan wondermooie wensen één voor één liet jij ze gaan verlangend en vol vragen hoopvol naar een lach is er nog een morgen aan het eind van de nacht…

De dood heeft me gestreeld, ongeboren mijn roze huid beroerd, verradend in mijn adem gezocht naar een verleidelijk bederven. In het vruchtwater van mijn zuurstof, rimpelloos in mijn longen, spreidt zich een blauwe ijswolk uit van een bevroren sterven. Een pijnlijk wurgen, een ijskoud doodshemd camoufleert mijn purpergevlekte huid, donkere…

Sereen zacht ademt het meer De koele dampen langs de oevers In het nachtlicht weven de sluiers Een mistgordijn van zilveren rook Langzaam versluieren de sterren Het nachtlicht wordt in vaalheid gedoofd De aarde is nu onderworpen Aan de adem van het koele meer Sereen in mystiek gehuld Laat het koele meer zich dragen Niets laat zich nu nog…

Heel Bagdad werd die ochtend ruw verstoord Toen er raketten uit de hemel vielen Een van de afgevuurde projectielen Heeft een hotelverdieping haast doorboord Ach, wranger kan de symboliek niet zijn: Met kerstmis 11 september in het klein…

Kerstgedachte 2003 Vuurwerk, Knallen die klinken tot diep in de nacht blije gezichten, een kind dat hard lacht vuurwerk dat knalt, 't wordt afgestoken de beste wensen worden uitgesproken armen omarmen, en iedereen kust dorst wordt met dure champagne geblust vreugde en feest, gelukkig nieuwjaar een waanzinnig…

noem me onrustzaaier, oproerkraaier, raddraaier. verwijt mij mijn minzame vurigheid, ik heb je lief. mij lukt het niet, tot in het oneindige bakkeleien over futiliteiten, elke haat is mij ontrukt. ik had o zo graag liefde op je lippen gedrukt, al is ook liefde kwestie van interpretatie. ik hou ervan hoe sympathie soms tot apathie bekoelen…

Geen woord teveel hoop ik dan maar of 1 gebaar of oogopslag maar voelen laat zich niet verwijzen en plant zich schaamteloos voort richt zich op zeldzaamheid dat immer luistert en vertaalt een andere taal spreekt de taal van het altijd verstaan.…

Zij zoekt iets in de donkere kamer Het gordijn wordt opengedaan Zij heeft mijn bloes scheef aangedaan gaapt ongeremd en kijkt mij aan Ik doe alsof ik slaap, zij zucht verdwijnt en komt krabbend terug Nog even en dan duwt zij meedogenloos haar koude benen in mijn warme rug…

je wilt het zonlicht breken ik heb naar je gekeken ben ervan overtuigd geraakt dat jij de wereld anders maakt splits wit maar in de tinten die je wilt, van ultra-violet tot infra-rood, er is genoeg de zon schijnt nog geen dood voel je God, vergeef het licht in dagen van genade nee, geen sluiers willekeur het uur moet zijn te raden…

Werd vroeger wel een platform opgericht Om soms 'ns een raket van te lanceren Je kunt er anno nu op protesteren Bijvoorbeeld tegen mooie banen licht Een taart van licht die straalt, tot hoog, tot ver En gister zelfs bekroond werd met een ster…