Oude dromen
een saffraangele maan
uit zoveel zonniger tijden
scheert de paarse toppen
van jouw oude horizon
zij lijkt jou zo schraal
zo droef voorbij te glijden
en sleurt jouw oude dromen
in haar gouden kraters mee
je stappen werden trager
en je woorden bleven haken
tot de glinster van de daken
licht en de schijn wat vager
het verleden schouwt en vraagt
wat is de zin geweest, de reden
heb ik te weinig in stilte gebeden
of is het de tijd die zo vertraagt
en
soms kan je haar gelaat ontwaren
als je jouw ogen aan haar luister went
maar
dan graaf je weer in die verhalen
waarvan je denkt
dat je het einde toch al kent
Geplaatst in de categorie: ouders