Alle inzendingen, jaar 2005, week 16

De week die zeven dagen stilte scheurt En lang in mij de uren telt Met het heelal de grens, dit bekende hoofd Tot gestalte verwant. De mummies van de adem Onwaarschijnlijk in het kruis van geen besef Onder dezelfde tong herkend de uiteinden Van lichaam en haat, de wazige naald Dodelijk, lesbisch aan mijn lichaam. De late eenvoud van de meester…

In de ochtenden als ik wakker wordt rochel ik zit het vast op mijn borst spuug ik op de grond En gedurende de dag voel ik het trekken aan mijn stembanden Hoor ik mezelf raspen als ik praat Soms denk ik dat als ik tegen het licht sta de donkere plekken in mijn lichaam zichtbaar zijn Maar het is mijn eigen schuld Kankerverwekkende…

Dampende dorpjes - dwingende dromen, Duren, dalen. Doem der doelen - dacht de dichter, - Die Dorst der doornen . Donzige dunne diertjes dwalen drastisch – Degene die durven doch denken – Dreiging der demonische drempels doordringend – Doortasten dove duiven.…

vooropgezet in stilte der stilte plat uitgestrekt een etmaal lang genieten van niets en niemand om zich heen niet bang geen afscheidslied geen afscheidskus warm drijvend zalig zweven afgezonderd buiten alle kilte om daarna wederkeren naar het zalig leven…

In mijn ogen verschijnt een gedicht met de woorden die ik voor je schrijf soms wil ik voor je zingen spontaan je hand pakken om met je te dansen geef me je lach met je oogopslag door er te zijn bij mij of ik bij jou je geeft me gevoelens in mijn lichaam die het nog nooit heeft herkend keer op keer het besef dat ik met de minuut steeds meer…

Ik raak je aan Zie sterren Oneindig veel En de maan Licht In een lucht Door duisternis omgeven Een kus op jouw gezicht En soms, heel even Zie ik jou Gewoon zoals je bent Ik wil je alles geven Zomaar Omdat jij jij bent Dáárom…

Een eekhoorn eet eeuwig eikels eieren, En eist etend enthousiast eerbied. Een emanatie eindigt eigenlijk, Etherische echo`s excuseren eerlijk Edith...…

Een lelijke man aan de golf van Biscaye wilde zijn uiterlijk wat laten verfraaien, zijn oor liet los bij de wond en viel pardoes op de grond. Hij heeft zich toen een oor aan laten naaien.…

Een sliert herinnneringen is alles wat ik heb al is er zoveel heden nu maar niets voorgoed gegeven - een geur, een licht, een spoor, een naam van warme dingen. Een sliert herinneringen aan zoveel mensen die ik ooit en ergens zag en die mijn wegen kruisten. Een voetafdruk, wat dromen en van verlangen zingen. Een sliert herinneringen…

Ik vlucht weg in een web van denken daar waar geen licht is en donker de tijd verdraaid een gemeen spel zonder angsten het is een weg die mij bevrijdt.…

Die morgen was de lucht beschreven het was een ROXY-hemel maar zonder R en O en Y het uitspansel in koningsblauw ik fietste door de 3 Oktoberstraat denkend aan de watergeuzen voelde ik een vrijheid die mij deed verlangen naar wittebrood en haring Het was februari en de zon stond laag…

Vlinderkijn, vlinder mijn Dartelt, kartelt Luchtig, in niet Voorspelbare lijn. Kindekijn, kindemijn Speelt vrolijk en onnozel Ongetemd, niet geremd Kent niet mijn pijn. Poppedijn, poppemijn Vlucht in lucht Neemt leven met een zucht Je bent rein, zo rein.…

Lacht me toe met witte tanden roze lippen lokken warm tongpunt naar buiten geglipt lichtjes krullend naar omhoog likt me lonkend tegemoet vingers woelen loom door haar daar knipt een oog twee keren Uitgestoken hand nadert traag vinger raakt vinger bij de top oog zoekt oog verlangend Mond vindt mond tong speelt met tong verrukkelijke…

Een vlam wakkerde het vuur der hoop aan nadat je alle inspanningen had gedaan tot je besefte dat het vuur weer was gedoofd door gedachtenregen in je hoofd uit een hemel van gezond verstand. Je hart kreeg de verscheurende melding: “Brand Meester”……

Wil je het leven nemen van een mens, vergeet dan niet, da's nuttig om te weten, om na de moord de dode op te eten en zeg daarna: dat was zijn levenswens. De kannibaal staat wederom terecht en vraagt zich af: wat wordt m'n nagerecht? -------------------------------------- ...de Duitser die in 2001 een Berlijner doodde en gedeeltelijk opat…

gedachte zie mij aan gedenk mij doordrenk mij laat mij niet verder gaan gedachte fluister mij toe herinner mij bemin mij speel toch geen kiekeboe gedachte slis in mijn oor ‘k vergis mij ze mist mij bij haar vind ik gehoor gedachte wát dacht je…

Omgeven door een muur van geluid zoek ik vergeefs de stilte dwalend door de nacht verzonken in gepeins schrik ik op van elk geluid dat luid klinkt in het donker ik zie niet wat ik hoor een bay huilt een kat miauwt terug in mijn bed sluit ik mijn oren de stilte is oorverdovend…

Niemand zal begrijpen waarom ik je laat gaan, maar ik wil jouw geluk niet in de weg gaan staan. Het zal me veel pijn gaan doen, en is dat de vriendschap waard? Want elke keer als ik aan je denk wordt mijn gemoed verzwaard. Je spookt in mijn gedachten het laat me maar niet met rust. Het is nu zo dubbel allemaal maar het gevoel is niet…

Ineengedoken aan het strand haar handen om beide knieën zakt zij weg in niemandsland eenzaam, maar met z’n drieën die stemmen moeten zwijgen door brekende golven overstemd zullen herinneringen zich rijgen stroomt het verleden ongeremd haar handen pijnlijk gevouwen fluistert zij zwak om vergeten bidt om een luisterend oor wanhopig, haast…

Heeft een merel gevoelens, zingt hij daarom zo blij? Kan een mus ook huilen, tjilpen met tranen erbij? Kan een kraai verliefd zijn met zijn hoofd in de wolken? En kan een duif ook boos zijn als mensen het plein bevolken? Pleegt een zwaluw zelfmoord als hij niet meer leven wil? En als een pauw plots schrikt slaakt hij dan een gil?…

Gorter, Gorter! 'k Heb uw Meizang willen lezen Maar begon al gauw te vrezen Dat het, voor mijn dood, niet uit zou wezen. Korter! Korter! Korter! ----------------------------- Uit: 'Kritiek als credo', 1980…

Een gril van een van onze zuiderburen: Als laatste eer had hij zijn hondenbeestje Geroosterd naast zijn favoriete vleesje, Maar deze uitvaart moest hij flink bezuren. De brandweer heeft de rouwdienst onderbroken En maakte snel een eind aan Fikkie stoken. ______________________________________ ...in Brussel ontstond brand nadat een man…

Eerst had ik nog een lichte aarzeling Daar ik de witte rook niet goed kon duiden, Maar toen ook alle klokken gingen luiden Wist ik meteen wel waar de klepel hing. Ik kreeg het bimbamBeieren te horen En dacht: O jé, daar is de paus geboren!…

Er waren kinderen tot toen. Er was een vrouw, er was fatsoen tot toen. Er bleek een dood, daarna Er is geen nu Er is geen na…

Ik laat je los... Jij was het bezit van mijn gedachten, Maar bezitten is voorbij... Ik laat je los... Ik geloof dat je hierop zat te wachten, Ik laat je los, je bent nu vrij...…

Het boek is nooit uit steeds blader ik terug en terug en opnieuw steeds weer opnieuw zoek ik vergeten zinnen Het boek is nooit uit telkens lees ik verder en verder en plotseling telkens weer plotseling worden punten komma's Het boek is nooit uit dan pak ik het opnieuw en opnieuw en soms dan heel soms blader ik glimlachend…

Onze lichtjaren werden zwaar beproefd ogen dichter bij gemis. Tijdens een nostalgische omhelzing aan het liefdesfront verloren wij zoete woorden in bittere valkuilen. Het begin eindigde met wat nu is moedeloos aanvaarde droefenis.…

Het huis herinnert zich mij. Hier heb ik lopen geleerd. In deze kamer begon de aanloop die eindigde in een ontzettende sprong. Hier is de keuken ontdaan van gestapelde vaat en gerei. Bij deze kraan waste ik mij. Stram van ouderdom staan tafel en stoel in hun recht. Mat en zeil zijn al lang aan elkaar gehecht. De trap naar de zolder…

...hier zoen ik je in lentebed en paardebloemen gele ogen bemin ik je in zachtheid van deze warme ster laat mijn leven in jouw handen draaien en mijn hart touwtje springen om je navel ...hier zoen ik je in geruis en sappen van ontwakende aarde als kersenbloesems die menuet dansen laat mijn ziel in jouw glimlach draaien, blootsvoets twee…

In de werkplaats van mijn gedachten veeg ik de woorden in een hoek die her en der liggen te wachten op verschijning in een boek ze sterven als vertrapte wezen zo ongewenst, geknakt en bloot nooit meer te horen, noch te lezen hopend op leven na deze dood.…