Alle inzendingen, jaar 2005, week 17

ontnomen niet door eigen wil te vroeg gebroken mensen-dromen als rose bloesem op een lentepad gisteren nog paradijs vandaag verwaaid verloren rust zacht…

Welkom lieve kleine zus! Welkom in dit leven! Baker mag ik niet een kus Aan mijn zusje geven. Wil je slapen? o zij krijt*! 't Zal haar wis vervelen. Morgen, als gij wakker zijt, Zal ik met u spelen. Slaap gerust, dan wordt gij groot; Leer toch spoedig lopen! Als gij zit op moeders schoot, Zal zij speelgoed kopen. O! Mamaatjen is zo…

Je zou ze willen kussen en omarmen zoals ze daar staan de dagen te vullen rechtop maar wankel als dominostenen met alleen maar zwart en steeds meer witte stippen.…

Mijn leven is veranderd ineens een andere draai het komt écht door jou dat ik naar liefde zwaai Een prachtige rode draad van liefde zo heerlijk zoet wandelt nu door mijn leven het voelt puur en erg goed De wolken kleuren helder de lucht klaart hemelsblauw het is niet te verwoorden hoe zielsveel ik van je hou…

Mijn gedachten worden de baas over me ze spuien wanneer ze zin hebben ik word steeds minder stabiel lijkt het wel Ik val ineens uit, uit woede uit frustratie die ik niet kan beheersen gevoed door onzekerheid en angst geplaagd door twijfels en gepieker Het lijkt of ze mijn wil overnemen ik mag niet zelf mijn verstand gebruiken ik beschadig…

De meisjes bevielen hem wel, als-ie tikkertje speelde. Het spel om op harten te jagen wist hem te behagen. De tikkertjes klopten dan snel. De vent heette Bas en de meiden bewees-ie een dienst, als-ie vrijde. Ze zeiden, dat Bas een natuurminnaar was, toen-ie grieten bij bosjes verleidde. Het verbaasde eenieder, dat Bas ven z'n vrouwziekte…

Wij gaan niet voorbij aan aanlokkelijk landschap. Wij moeten er door. We klieven snoeihard door lieflijke gebieden. Heus, met een goed doel. Het land raast woest langs onze hortende ogen. Wij pakken een krant. Een wolk zweeft lui mee, trekt onschuldig de aandacht. Dan wendt zij zich af. Hier in de coupé wrikken mensen tezamen en…

Dat dit tussen ons kan zijn, Deze liefde (druppel wijn In een glas klaar water glijdend, Zich oplossende verbreidend), Deze suizelend gedempte Fluistrend ademende stem te Horen in gedachte en bloed, Dat is goed.…

Zachte woorden dansen hun eigen taal walsen morgen naar vandaag waar klanken pure harmonie ontwaren wijkt de duistere nacht in fluisternis verzwegen ooit vochtige lippen sluimergedachten in kille stilte ontwaakt kozen zij elke nieuwe dag onbevangen lief, zo lief…

niet de zachtroze volheid zich dartel verspreidend in de aanwakkerende wind de prunus pruilt verblekend tijdens het seizoengebonden verlies van de bloesemdracht het enkele bloemblaadje dat zonder aanwijsbare oorzaak later (of eerder) het luchtruim kiest stuurloos niet weet waar te gaan besluiteloos avonturiert in de versomberende avondlucht…

ik zie soms vaag de hemel in een rode kleur in lichtroze weggedoken ben dan in staat de aarde te verlaten om met dat rood te praten er zijn geen woorden voor maar wel muziek en een meerstemmig koor ik kan het af en toe voorzichtig raken is dat het paradijs waar genen samensmelten of zet ik nu religies weer op stelten…

Voor Moslims is er nu een GSM die zich per GPS op Mekka richt, zodat je zeker weet dat je gezicht naar Mekka wijst en niet naar Bethlehem. Gebeden worden daarbij per express onmiddellijk verstuurd als SMS.…

De schapenwei die boven zee hangt Als op een dienblad aangereikt Lijkt met een taartmes afgesneden (Maar dan door een dronken hand) Een geblutste flank van gebroken wit Met aan de voet een keistrand Omspoeld door armen van schuim Die zich rond en vol vertakken Daar aan de rand van het azuur Bouwen we een lemen hut Een open wand van glas…

Neem driehonderd gram beloftes Twee volle schepjes mooie praatjes Drie grote druppels vol met woede Prik in de voorgebakken vorm gaatjes Schep anderhalf ons wantrouwen Roer er wat teleurstelling doorheen Samen met een handje eenzaamheid En drie theelepels veel te lang alleen Verkruimel een hand verloren dromen Vergeet het kopje verloren…

kom laat de wind in je haren spelen verwaai de gedachten de rook en drank de stank van vervelen de zon is net op het licht is nog jong ze schijnt al heel zacht door wat nevels en breekt de gesluierde nacht de dag is voor ons verbinding met morgen een gift van de tijd handenvol uren in gebruik zonder spijt kus me vandaag de honger…

De geur van liefde Onberispelijk zoet Als een suikerspin Prachtige roze gloed Een strelend gevoel Zacht en vederlicht Wonderschone lach Versiert mijn gezicht Vlinders van fluweel Kleuren mijn droom Zo teder en kwetsbaar Als duizendschoon… Lopend op wolken Begin ik te zweven Stralend nieuw begin Doet liefde herleven…

ik heb mijn basten afgepeld en krab het vel over mijn been het kwetsbaar ongekorven hout door eigen hand geschonden tot op het bot krijg ik het koud de krullen liggen om me heen vermengen zich met druppels bloed het boomsap uit mijn wonden zo schaaf en schrap ik ieder woord totdat ik niets meer overhoud…

er twee punten zijn begin en eind ertussen leven begint sterven dat draait als dansende derwisjen cilindrische hoeden op er geen leven is na de dood maar wat anders misschien wel voorjaar als het groen is in de knop en opwindend…

alle donk're dagen gedweept haar foto was op 't internet oh lieverd 'k werd retteketet m'n hartslag reddeloos opgezweept toen kwam die foto in 't lover jij keek ineens zo vrij en losjes staande - roekeloos in bosjes ja ha ik zag ze wil 'n jonge lover er kwam opstand van achter de begonia's de heren van stand pikten het niet meer…

Haar benen snellen voort op het duinpad naar de zee opgewaaid zand dempt haar woeste passen de ogen gesloten voor de schoonheid van een nieuwe lente strikt zij haar zinnen in een knoop ontworteld en verbijsterd vertrapt zij schelpen nietsontziend verbrijzeld zij het heden en swijlens nieuwe scheuren worden geboren lijmt ze het verleden…

ik zag je ogen een schuchtere blik alsof je niet wist hoe beelden te plaatsen je gaf handen een zoen, keek om je heen en leerde te doen wat anderen deden de vraag van waarom had je tot heden gemeden het ging goed want je leek op een van die velen maar in je stem hing de toon van ik speel dit gewoon zelf voelde je anders ik ken…

Zij luiden elkaars ego uit: met bordkartonnen klokken, en wat ze zeggen, gedempt, is dunner dan rijstpapier, maar geeft de grootste brokken.…

De Hemel is mij toegenegen. 't Belieft hem eindlijk mij een Bruid Te schenken, naar zijn mild besluit. Hij kroont mijn lange hoop met zegen. Zijn goedheid maakt mij overblij, En voert mijn zinnen spelemeien, Ja doet mijn ziel van vreugde schreien. O hoe weldadig is hij mij! Ik, die 't voor hem zo grof verkorven, Zo slecht gemaakt heb, jaren…

Ooit crosste hij met Gremdaat achterop Naar de EO om een antiprijs te geven Nu vaart hij op een goudschip met +7 Met acht jaar macht en money in de top De VARA grijpt weerbarstig naar de meetlat Maar slaat het kortste spijkertje (en weet dat)…

Ma droeg een lege fles naar de kelder Wijn van een gezegend jaar Glipt uit haar losse greep Ze tast naar het hoofd Hoe bestaat het? Gehurkt in een dode hoek verstop ik me Ze lijkt aan de trapleuning vastgelijmd Haar lippen als met bijenwas verzegeld Kloven van de droogte En net daar Aan haar stramme voeten Lagen vergeelde najaarswensen…

als een boemerang ontblote de dode snoek zijn grijsgroene camouflage buik voorzichtig haalde ik h’m uit het water en keek in dode ogen later in het schuurtje stopte ik de snoek in de weckfles en wachtte zes maanden geduldig zoals een moordenaar kan toen je verjaarde gaf ik je de snoek rijkelijk voorzien van kervel, bieslook en dragon…

nieuw, wie weet wat dat betekent? iets wat nog niet oud is een huis dat net verbouwd is iets, waarop niet is gerekend nieuw, is dat wat je niet had verwacht? onzichtbaar kloppend leven in een mens een vervulling van een wens iets, wat de grootste denker nooit had gedacht nieuw is: toch aan het onbegonnen werk beginnen na doodse…

Als ik het even niet meer weet heb jij dan het antwoord wil jij dan vertellen wat ik vergat of wat ik misschien niet heb gehoord ? Wil jij voor mij spreken als ik naar woorden zoeken moet de zinnen voor mij formuleren maak jij dan alles goed ? Wil jij eventjes mijn oren zijn als ik weer niet kan luisteren en de verloren woorden opnieuw…

Waarom leer ik Nederlands Als niemand mij verstaat Als niemand naar mij luistert En steeds maar verder praat kijkend in alle hoeken mij overziend Ik schreeuw de longen uit mijn lijf En toch hoort en verstaat men mij niet Dus waarom leer ik Nederlands Als niemand mij verstaat…

Ik dacht niet dat ze zich magisch uit het effen kon verheffen tot nu was ze vrij onachtzaam vlak onder me gebleven telken maal heb ik haar praal in `t scheepsjournaal beschreven wanneer `k aanschouwde dat ze mij in zeildoek wilde treffen Zij vergaapte zich ook aan mij, ben ik pas later gaan beseffen schilderde me af, in overwegend ondermaans…