Alle inzendingen, jaar 2005, week 20

Het mooiste geschenk in mijn leven ben jij om wat je losmaakt zo heel diep in mij Wolken van geluk laten mij zweven jij maakt me gelukkig weet me zoveel te geven Paden van rode rozen bewandel ik met een lach zolang jij bij me bent geniet ik van elke dag…

Maand van opwekkende geuren; van fris, jong lentegroen; tijd van zachte, tere kleuren maar ook: herinnering aan toen miljoenen ver weg zijn ontboden: verguisd, vergast, vergeten; in mei herdacht. De doden leven in ons bitter weten.…

De smaak van liefde Zo heerlijk zacht zoet Smeltend op je tong Lekkernij in overvloed De vlucht van vlinders In miljoenen gekomen Dwarrelend door je lijf Prikkelen al je dromen Een hart vol met passie Met fantasieën doorklieft Gedachten in de wolken Tot op de bodem verliefd…

Sarcasme is een vorm van vreedzaam protest. Ik ben niet de enige, maar waar blijft de rest? Samen staan we sterk. Stellen we paal en perk. Aan onze regering die langzaam maar wreed. Onze zogenoemde samenleving, stukje bij beetje ontleedt Wie o wie staat mentaal nog sterk? Tegenover op hoogniveau, misdadig werk? Het maatschappelijke stelsel…

en dan neemt de melkweg alles over draaiend zweven rond de kruin kometen spatten uit elkaar adembenemend dooft het ondervuur schokt en smeult het nogmaals na…

De nacht was in de eikebossen Tussen de heuv'len klaar en koel; En statig stapten onze rossen Naar 't oosten en 't verlangde doel. Toen woei een windje in onze oren Een vreemd gemurmel, ver en veeg . . . En briesend sprong mijn ros naar voren, In onbevolen draf en steeg, En stond ter kruine. Onbewogen, Onder de koperrode maan, Aanschouwden…

kom je bij me op het vrijersvoetenpad de eerste kussen heb je al gehad we plukken niets maar kijken naar de kleuren waarin verleden ons vergat ik paradijs in al je geuren, je stem je lijf zal in ontmoeten het scheppen doen gebeuren…

mijn hoofd ligt zwaar tegen je borst en zuchtend zwijg ik ogen dicht mijn handen rusten rond je zij ik hoor het hart dat ritmisch klopt jouw adem sust mijn lust aan kant gerust toef ik in dromenland…

Zittend op een terras in de zon tasten wij elkaar geestelijk af Drie uur lekker met je kletsen was voor mij bepaald geen straf Gelijkwaardigheid, compleetheid zo voelde ons samenzijn voor mij Openheid, eerlijkheid, spontaniteit waren daar zeker ook nog eens bij Indrukken schoten door mijn hoofd vonden langzaam maar zeker hun plek En na…

'Pak aan! Haha! Ik heb 'r!' Dacht het beest dat in het vlees Van de verschrikte Glennis Grace Zijn angel prikte, aan de Dnjepr Zouden die onmogelijke dromen Nu wel of nu juist niet zijn uitgekomen?…

schuift serveert gratuit slaat vaak terug hoewel - veelal mis bij snel spel smashen - nee, geheel niet top back spin met ‘t bat de bal scheert over ‘t net tot - als het meezit - heel vet een geteld punt wordt gezet oh, oh, oh dat ’n tafeltennisster toch zo scheef schuin ballen klutst dat ze alle kans verprutst om tot slot alles…

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

Al weken trachten ze 't erin te stampen: "Voor Nederlanders is er maar één keus. Het referendum is een wassen neus. Een afwijzing veroorzaakt vele rampen." Maar Brinkhorst toonde zich de ware democraat: "De kiezer weet niet waar het over gaat." ---------------------------------------- ...vice-premier Brinkhorst (D66) vindt het referendum…

we liepen samen de warmte trilde zacht de wind wist wat wij wilden koelde ons heel even af het gras was groener dan we dachten en wij onhandiger dan we verwachtten het zomerde een middag lang in de traagheid van het geven nemen was van geen belang we wilden even samen leven…

De lont spuit vonken Een stroomstoot in het middenrif Frivool en vederlicht Als een gekarteld herfstblad Twijfelend tussen val en vlucht Een ogenblik dwarrel ik bedwelmd In het nu dat zwanger opwelt De koekoek aan een springveer geketend Hupt twaalf maal uit zijn kooi In een wijde kleurenwaaier Ontplof ik Een seinlampje schiet door open…

Zij benaderde me als een diamant: ze vond me mooi maar nog wat ruw… Vakkundig sleep ze de vlakken zodat ik nu ongegeneerd schitteren mag vanaf elke kant……

Dichte mist verpest het zicht op de zoektocht naar de waarheid. Verlangend naar opheldering als het eerste zonlicht. Eerlijkheid bevrijdt……

Wateroppervlak is altijd in beweging. Was het als een vlakke spiegel dan kon ik zien welke sprookjes werkelijkheid zijn en uitkijken naar de goede afloop. Misschien moet er water bij de wijn...…

Druk ik je gevoelige knop dan ga je pas echt leven, dan laat je pas zien wat jij aan mij kan geven. Luisteren naar me dat kun je heel goed want wat ik wil is wat jij doet. Van infectie of virus heb jij wel eens last, ook al komt dat soms wel eens heel ongepast. Dan ben jij vervloekt en ik heel erg boos, dat komt niet meer goed met…

van ver uit de stad beweegt een driekwartsmaat over de huizen door het open raam de kamer in, voorbij de stoel langs de tafel, zo in mijn bed alwaar ik luister naar de wals de wals geeft een glimlach en wat weemoed een herinnering en wat tranen op het gezicht van een ouwe dwaas…

in mijn glazen woning getralied door geweten voel ik zo vaak en vaak het verlangen naar het lichte buiten alsware ik bezeten door illusie bevangen waarom verscheurt buiten en binnen mijn diepe wens door liefde gekleurd is het de verstilde leegte door stilstaand bloed tot ijzig verbeurd ik versterf door de dagen heen slechts terend…

Daar sta je dan. Berooid, bedrogen. Tranen stromend uit je ogen. Van blijdschap of verdriet, ik weet het niet. Je opent je ziel, Je hart begint te praten, vol met liefde, haat, zo gelaten. Is het nu van opluchting of verdriet Ik weet het niet. Je gaat me alles tonen. Liefde, pijn, verdriet. Hoe moet ik dat bekronen? Ik weet het…

Gegroet - Waarom kwam ik terug? Ik was al halverwege de brug Van de Fluistermuur over de sluimerrivier, Een duwde mij al in de rug. Waarom hebben zij me niet laten gaan Naar het nachtgebied van mijn dagbestaan Door wallen van waanzin afgezet, In watten van duisternis ingebed, Overkoepeld met een stolp van kou, Waarin elk trillen bevriezen…

Steeds zie ik je voor me Je lieve prachtige gezicht De glimlach om je mond Zelfs met mijn ogen dicht Ik blijf maar van je dromen In de nacht ben je van mij Dan voel ik me zo gelukkig Voor eventjes heel dichtbij Soms ruik ik opeens je geur Het verlangen is zo intens Maar jij bent nu verdwenen En enkel nog maar een wens Diep van binnen…

Het uitzicht vanuit hun bed is de enige troost elk bezoek bezorgt hen een traan wachtend tot het leven wordt geloosd want veel langer kunnen ze het niet aan Elke dag met verdriet en pijn geen toekomst meer voor hen weggelegd overgegeven aan een lot zonder welzijn terwijl ze zo aan het leven waren gehecht Of God dit nou gewild heeft of niet…

Angstig kijk jij om je heen en van hier kan ik zien het is oprecht maar onterecht. Het voelt zo goed ongekend nog niet gewend onbekend zo fijn en lekker is het geen droom? Soms doet een lach al pijn gevoel zo klein en is het even niet meer zo fijn Angstig kijk ik om mij heen...…

De lucht is vervuld van scholekstergeschreeuw mijn moede hoofd van sombere gedachten kon de belastingdienst niet één weekje wachten als antwoord van de ambtenaar een geeuw… De blauwe hemel staat vol uitdijende strepen vliegtuigen lawaaien ongezien mijlen per uur past die verspilling eigenlijk wel in de natuur of moet deze als uitzondering worden…

je was in blauw licht in je ogen de donkere tinten aan je lijf bewogen je lachte zon in warme straten kusten we het sprookje dat begon we hebben zee gezien met vloed aan onze voeten, ze schuimde ons ontmoeten we proefden zout in afscheid nemen met lippen winddicht op elkaar gekust geen woorden meer in blik en zwaai en na…

Onder het masker van de rede regeert de ijzeren vuist die gebald van onmacht suist naar het taboe van de vrede Doch onmacht raakt zijn eigenbelang niet kwijt Daar is geen plaats voor vrede, alleen maar plaats voor strijd --------------------------------------------------------------- Ideologieën bepalen steeds meer het beeld van omgangsvormen…

tijd raast voort waarin ik mijzelf heb geaccepteerd de wereld ga verkennen aan anderen kan wennen jij in een oase wachtend op mij warmte en liefde voel me vrij de toekomst is kleurig in rust vol rode rozen…