Alle inzendingen, jaar 2005, week 49

mijn straat de oude gevels opgelapt waarachter onbekende ogen het ouderlijke huis vol generatiekloven nu te koop een mengeling van klank en geur blijft hangen als versteend elke belegering van leegte wordt erfgoed van hernieuwde hoop…

nimmer heb ik zulke mooie ogen gezien het was in een flits of zelfs minder misschien maar het was gelijk helemaal met mij gebeurd ik werd in een hopeloos diepe verliefdheid gesleurd overdag en in dromenland zie ik jouw ogen had ik mezelf in al die andere verliefdheden dan bedrogen had ik dan nimmer de ware wereldwonderen gezien en dat in een…

Wie denkt dat hij moet bellen onder ’t rijden, brengt mede-weggebruikers in gevaar. En wie betrapt wordt die is de sigaar, want de politie kent geen medelijden. Dat risico van bellen snap ik wel, maar waarom hebben fietsen dan een bel?…

Heel langzaam herleeft het verborgen Charlotje Wanneer ik teder in haar heldere oogjes kijk ... Een spannende trek hervleest zich tot glimlach De kuiltjes verdiepen ... de stugheid verdwijnt... Haar frons vlakt zich uit en verzeemt zienderogen Wijl stilaan een tintel aan haar blik ontspringt Haar wimpers en neusje verraden ontluiking En sluiten…

Brechtje neemt me mee naar de binnenkant van m'n hoofd ze heeft een universele sleutel en ze opent elke kamer en ruimt de rommel op en ze zegt hoe ik het zo netjes kan houden en zegt dat ik mag houden van mezelf Brechtje stelt me vragen die ik beantwoord met een spiegel waarin mijn verleden me beangstigt maar de werking van haar woorden…

als schaduwen achter een wit decor verschijnen zwijgzaam ranke ambachtslieden de wayangs die ons hun geheim verrieden zij geven gul de kunde aan ons door ze volgen nederig het oude spoor en laten eeuwen door hun handen vlieden aanvaarden wat het leven heeft te bieden want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor ze voelen vormen, scheppen…

Uit de diepste diepte probeer ik zachtjes omhoog te kruipen. Probeer ik onzeker mijn handen uit te steken om zo liefde te ontvangen. Kijk in mijn ogen en ontmoet de liefdevolle ziel. Je hebt beminnelijk mijn hart bewogen, toch is er iets dat niet beviel. Graag wil ik beminnen, vanuit het diepste van mijn hart. Zeg me alsjeblieft, dat ik veilig…

Je leest mijn gedachten en voelt mijn gemoed je leest in mijn ogen het gaat niet zo goed. Je wilt me wel troosten in pijn en verdriet maar ik wil alleen zijn dus troost me maar niet. Laat mij maar m'n gang gaan laat me maar even alleen zodat ik kan schreeuwen of stilletjes ween. En als je terugkomt zal ik aan je vragen mijn tranen…

nauwelijks voelbaar is de aanraking van jouw huid met die van mij gelijk een lichte bries die mijn naakte lichaam streelt op een zoele zomeravond nog net voelbaar zacht zo zacht… jouw huid tegen die van mij…

Ik heb een vlieger voor je gebouwd, een vlieger van goud. Met een staart van diamanten; voor elk verloren jaar een diamant. De perkamenten van mijn ziel kerfde ik in het goud zoals onze namen ooit zo kort vereeuwigd in een stuk vernield schroot. Ik wou hem doen vliegen, die vlieger, op de dag van onze dood, maar hij woog gewoon te zwaar…

je doet me denken aan een verdwaalde avond waar melancholische papierprinsessen dansen op lippen in een verlangende vlucht naar uitgestrekte armen je doet me denken aan het stille geluid van platte steentjes die dromen keilen door eenzame nevels tussen smalle sloten van herinneringen rakelings langs het wateroppervlak je doet…

Ze denkt zo vaak nog aan verjaarde tijden toen ze menige man een zere nek bezorgde Haar gezicht hartvormig door ravenzwart omkranst de van nature rode lippen en wangen met een blos Behendig manoeuvreert ze haar rollator door de koffiezaal dáár is ze nog de jongste, maar toch…!…

Ik win het gevecht tegen de pillen Elke dag een stukje meer Niet meer depressief rillen Geen gevoelens van oud zeer De lucht lijkt iedere dag dieper blauw De bomen geen angstige skeletten Het water niet zo donker en asgrauw Geen angsten die mij bezetten Voor mij mag het leven weer bewegen Met het gebruikelijke up and down En ook al zit…

Ik kijk naar een boom En ik zie god God is leven Leven is genot Als naar de kerk ga Voel ik mij goed Elke zondag morgen Priester aan mijn voet Soms zie ik het licht als ik de lamp aandoe Maar meestal blijft het donker Gordijnen zijn dicht Maar bomen zijn bedrog Dat is gewoon zo Dat zei mijn oma En daar de buurjongen van Niets…

Ergens wil ik nog wel Ik kan nog wel iets verder Maar het gaat niet meer En ik krab wat aan mijn arm Ergens gaat het nog wel Ik maakt wat vooruitgang Maar ik kan niet meer En ik laat mijn armen hangen Ergens hoop ik nog wel Ruimte lag er voor me Alleen bergen zag ik En mijn hand wees naar de top Ergens denk ik nog wel Dat maakt…

het is zeldzaam stil vannacht ik adem op niveau om de rust niet weg te hoesten noch te rochelen geen alarmfase één meer niet nog een keer door de tunnel naar de verkeerde kant happen…

ik ben een nietsnut tot nut van het algemeen moeiteloos gaat mij dit af zo waar een gave en geen straf immers ik ben gewenst onnodig en dat geeft rust voor al die strebers met hun ongebreidelde must zonder mij waren zij verloren; er is een grote behoefte zich aan mij te storen…

wat doet de driftkop als-ie kwaad wordt omdat hij zich kapot ergert vanwege frikkerig zeiken over puntjes komma's zijn ontroering leidde tot beroering hij ontplofte eerst zag men rookpluimen uit de neusgaten stoomwolken uit de oren toen vonkten toetsen er kwam vlammend tekst de ontvangers schroeiden hun ogen zij schreeuwden het…

geen trein op het spoor wachten geblazen - ijsberen op een gepekeld perron aan de horizon die zachte oranje baan waarvoor twijgen zwarte franje vormen de morgenster staat erboven wachten loont vanmorgen de zon komt op, de metro aan…

Ik zie je lopen Ver weg van mij Ik weet niet waarom, maar het doet mij pijn dan komen de tranen tranen van verdriet, schuilhoudend achter mijn jas zodat jij ze niet ziet huilend draai ik mij om en loop naar de duisternis denkend dat alles wat we hadden nu verloren is…

's avonds raast de wind langs krimpende daken kaarsen weren duisternis en ver open ramen ik dompel me onder in onzegbare woorden verzamel letters en assen en oude paragrafen ik veer op uit de sluimer het tikken sterft weg herinneringen en liefde ooit samen oprecht de kamer blijft rustig, verwonderd kijk ik rond maar zelfs…

jantje gaat op reis hij wil heel ver weg neemt gijs, het beertje onder de armpjes mee zo denkt hij nu ga ik een keertje op zijn rode sokjes stapt hij over de stoep en roept naar fietje ga met me mee we gaan naar de kerstman die rijdt op een grote slee het is wel ver lopen zegt het beertje o zegt jantje, dat is niet erg ik heb van…

Nee, ik heb geen trek mijn buik zit vol met liefde maar jij begrijpt dat niet. Je vraagt me of ik ziek ben als ik lachend beneden kom en in plaats van mopper vrolijk praat bij het ontbijt. Maar zeg eens eerlijk vroeg jouw moeder zich vroeger niet hetzelfde af? Zij snapte het vast ook niet wist zich ook met jou geen raad Noemde het…

ik wil weg uit het vuur dat me aan de schenen is gelegd door een ongenode gaste die zich nestelde in mijn hart en me het dwangbevel oplegt om te lopen in de andere richting en dat in een dwangbuis met een voering van adrenaline ze drukt me kopje-onder in een bad vol hormonen en laat het verleden doodbloeden met ongekend egoisme als van…

Verzwakte eenheden vochten een verloren strijd de legers van de agressor dringen tot in de voorste linies door Schaduwen vullen het slagveld rusten op vermoeide cellen het goede overwint het kwade? Nee, de doktoren hebben hem opgegeven…

als laatste geeft de triangel een driehoekige tjing één tjing geen twee dat is het moeilijke niks teveel juist op tijd één tjing geen twee…

wieken altijd wijst er een naar de lucht en naar de aarde niet bij droefenis en blijdschap vader speelde daar een kleine jongen onder wegsnellende wieken het kind met sombere ouders vergroeid en verstard in hun grond en geloof in de tijd van toen alles was zo rustig nu is het zoeven razen en haasten geworden langs die begraafplaats…

geniaal blijft eigenlijk vrij normaal immers het geniale element vat per keer slechts 'n fragment weest dus niet bang voor de banaliteit van gebrekkig weten de specialist weet niet wat generaal is de generalist niet wat speciaal is zelfs de encyclopedist die per letter waarheid vist vangt maar fragmentarisch weet dan nog niet…

ik zoek de slag in de ader een gekrulde vinger haakt naar die regelmaat ja, nee, ja gedempt door huid hij sluipt over de pols als een worm die stuipt over de muis van jouw hand hij duikt op aan de weke kant van jouw arm stuwend langs de strot van kin naar kaak naar slaap bolt hij over bot liever leg ik hem dieper bloot in het…

zeg mij niks over mij soms zoek ik gewoon contact ik mail naar de dichtst veraf gelegen persoon liefst teder qua inborst in woorden uitgebeeld ik zeg joh kietel mij gewoon linker schouderblad rechts daar ja jeukt ja lekker heerlijk neen vraag mij verder niks ik zocht gewoon het contact begrijp je weet jij veel What's in an email…