Alle inzendingen, jaar 2005, week 7

een moeders wang is vaak nat van het huilen een vaders hand is vaak rood van het slaan ik zou zo graag bij moeder willen schuilen maar vader slaat me daar altijd vandaan ik moet altijd maar werken op die akker hele dagen sta ik in de natte klei en vader heel de dag met zijn gejakker en moeder heel de dag met haar geschrei soms zijn…

ik heb een steen gevonden, wrijf zacht het stof van alledag er langzaamaan vanaf ontmoet in kleur seizoenen en zie het groen in vele tinten bloemen de oogst voelt warm in de hand door zon gerijpt, een vrucht waarin het leven overblijft ik heb de tijd geschraapt van al je vreemde vormen de herinnering geraapt uit overleefde stormen…

Ik droomde over jou vannacht heel lief uit het niets was jij daar jij fluisterde iets…heel zacht en toen omhelsden wij elkaar Ik mocht jouw lichaam voelen in het heldere licht van de maan dat liefde mij zo zou overspoelen daar was ik niet meer vanuit gegaan Ik mocht daarna heerlijk ontwaken maar ik hoop dat jij mij snel weer ziet want…

Verbreek het zegel bij het etiket En haal de lichtslang dan uit de verpakking Bevestig 'm dan onder de bedakking Van uw gloedjenieuwe minaret En probeer door op het AAN-knopje te duwen 't Volk met lichtsignalen waar te schuwen…

Het was die ene zin die mij een glimlach bracht, ik pakte haar in, en gaf het door aan jou, ja, ik geloof aan jou, maar jij zag het niet of wilde het niet zien, verscheurde het papier, gooide het met een achteloos gebaar naast je neer en terwijl jij wegliep, stapte je over haar heen, raakte de strik, die er vlakbij lag, oh ja de…

Ik kan zo toch niet verder Het gemis is veel te zwaar Hoe moet ik nu toch leven Vertelde jij mij dat maar Maar alles wat er nog is Is niets meer dan zwijgen Een afstand vreselijk groot Niet dichterbij te krijgen Wat moet ik nu zonder jou Heb er van alles aan gedaan Maar niets geeft nog mij rust Nu jij van mij bent weggegaan…..…

Volle maan boven strand en zee, het wateroppervlak is een spiegel met twee-miljard lichtdiamanten ingezet. Dit prachtige schouwspel trekt me mee als een magneet. Ik ben betoverd door de diamanten; ze creëren hun eigen dans op serene golvenmuziek zingend in cadans met schoonheid… daar zijn geen woorden voor. Zodra de zon weer aan de horizon…

vergeef me als ik even niet verbergen kan de pijn die in mij schuilt vergeef me als ik je even niet versta omdat mijn hart zo hard huilt vergeef me als ik overmand word door gevoelens die mij verplichten om soms toe te geven vergeef me op mijn momenten van zwakte voor al het moeilijke in mijn leven het is niet altijd makkelijk te lijden…

De bodem van mijn portemonnee trekt een grimas, alsof hij zeggen wil: Kom op met je euro’s, ik kan ook niet van de wind leven! Ermee naar de dichtstbijzijnde giromaat, die onbezet op mij staat te wachten (het is even over vijven nog later). De pinpas glipt naar binnen. Ik laat mijn vinger dansen op het apparaat. Nee, ik hoef geen bon, de…

Ik zou van zoveel dingen willen dat ze nooit waren gebeurd dan hadden we nu met z'n allen niet om zoveel droevigs getreurd. Ik heb zelf geen oorlog meegemaakt maar het werd door mijn ouders verteld ik zie het nu in andere landen en schrik steeds weer van al dat geweld. We zien natuurrampen gebeuren van een zee die geeft en neemt kinderen…

Na het blijken wordt het duidelijk welke overtuiging achterblijft sprekend lijkt ze bang voor ongelijk zeker als de tijd haar kracht verdrijft Vol geduld te wachten, bij de tijd op een zeldzame gelijkenis met de waarheid en haar duurzaamheid geeft gedachten hun betekenis Tijd gebruikt zijn eigen procédé om te doden domme veinzerij lange…

het ware het goede het schone moest in alle eenzaamheid te vinden zijn hij vond met stomheid geslagen op de koude steen een hert en na lang zoeken een beklemd konijn wiens gillen over zee verdwenen was binnen in zijn kluis las hij boek na boek maar geen licht ging hem op geen vriend verscheen in het voorbijgaan blinkende…

fragiel gedicht op vergeeld papier bejaard oud ouder dan jij werd lieve Alice…

De dagen gaan weer lengen Het voorjaar komt in zicht Stiekem komt de zon kijken En knijp ik mijn ogen dicht Ik verlang zo naar de zomer gewoon zonder jas naar buiten Zonnestralen die zacht strelen Vogeltjes die luidkeels fluiten Kinderen op hun blote voeten Rennend in het park op het gras Moeders die gezellig wat kletsen Op een bankje…

Hoewel poëten 'm soms stevig raken en inspiratie langskomt in een roes, die later net zo vlug verdwijnt, pardoes, zal drank nimmer een dichter van je maken. De woorden zelf moeten je pijn verlichten, want met een opener kan je niet dichten.…

Meisje, mijn meisje, waar zat je gisternacht? Tot ‘s nachts heb ik trouw op jou gewacht Traag tikte de wekker de asbak halfvol in witte mist weerkaatst het vage licht op blanke lakens en ik denk dat ik een ezel ben Een uil alleen, de vleugels over de borst gevouwen wacht blind en huilt, voor het muisje schuilend dat met de kaas al lang is weggevlucht…

Wie zit daar aan de andere kant? Heb je daarmee een liefdesband? Verliefd zijn op een onbekende, daarmee begint de ellende. Praten via een toetsenbord. Dan heb je geen woorden tekort. Leugens neem je aan voor waarheid, en zo kom je in de narigheid. Een verboden geheime afspraak, is helemaal niet in de haak. Ken je hem werkelijk zo goed…

sluimerend slome sloffende voeten/ steevast starend stamelende blik handig hupse batonmanoeuvres/ heftig huilende koperwind schattig schuifelende pas-s(ch)andalen/ rillende regels vol jasverhalen op de tonen van trompettenoeuvre/ klappertandend als slagwerk gezwind kletsend klaterende cimbalen/ tergend tomeloze lanterfantfare…

tranen zonder betekenis Stromend zonder enig doel Weet niet wat de reden is verdriet is alles wat ik voel De tranen ze stromen als een kraan nu ligtjes open gezet verdriet niet te achterhalen als een douche geheel aangezet tranen ze vallen als een waterval zo naar beneden de pijn verdoofd maar voelbaar Geen vertrouwen in het heden…

Een zorgverzekeraar wil stimuleren dat mensen met teveel verzadigd vet, die reeds op medicijnen zijn gezet, voortaan Becel op boterhammen smeren. Omdat het mij voor hartkwalen behoedt, krijg ik liever mijn rode wijn vergoed!…

Een zebra uit Zimbabwe stond heel erg op zijn strepen. Het trotse dier had het niet zo op de gnoe begrepen. "Zo'n wildebeest loeit als een koe dat vreet en piest en schijt. Als het aan mij lag, dan was ik die gnoe veel liever kwijt." Eerst dacht de gnoe nog bij zichzelf: "Laat die streep maar razen. Een zebra denkt altijd zwart-wit…

In het boek van je gezicht heb ik je stemming gelezen de uitdrukking van je ogen hebben mij daarop gewezen Is er iets met je gebeurd kun je vertellen wat er is moet ik zoeken bij mezelf of zit ik dan compleet mis Je gezicht heeft gesproken maar ik kon het niet verstaan wel ben ik nu aan het twijfelen of ik soms iets fout heb gedaan…

Liefie Schijf je Schrijf ik Iets over genen Zeg ik Zeg jij Iets met muren Doe ik En jij Constateert Dat ik me heb verweerd Met bakstenen Bouw ik muren om me heen Vertrouwen wil ik…ik schop ze om voor jou schat! En breek mijn been, zowat…en mis mijn trein Omdat ik liever bij jou had willen zijn En ik heb geen muren meer,…

Een sterke vrouw zag ik met mooie krullen Die ooit op zijn moeder leek Ogen donkerblauw en week En hem zag ik oeverloos lullen Een intellectuele kleuter Die ooit een verlaten baby wist te zijn En zij droeg de gevolgen en de last Van zijn gedragingen en een kind van hem En hem zag ik schaamteloos verhullen Zijn innerlijke schade van zijn…

Juist die onbegrepen éénvoud door het ijle van het ontstaan maakt de gedachte niet warm of koud is er geen grens tussen zicht en waan De hunkering blijkt niet tastbaar en een oogwenk niet te meten ook de gouden gloed van een korenaar blijft vast gehecht, nooit te vergeten Gekooid in de kringloop van de uren vervagen de deuren in de muren…

Het jaagpad op te paard dat struikelt over een helleveeg van steen en raken te water Zo droomde ik oude tijden na weigeren van een tweede bord havermoutpap 'Kom jongen', zei mijn moeder, 'kom, morgen gaat het beter'. Vandaag is morgen en ik zie helder dat de wereld omvalt Had ik nu maar dat tweede bord havermoutpad leeggegeten…

Sluit me in jouw armen laat me niet meer alleen kom mijn hart verwarmen zoals je dat deed voorheen Wees voor mij als een zon kom mijn leven inkleuren wees als een krachtige bron die me altijd op kan fleuren Blijf maar dicht in mijn buurt laat je schaduw naast me staan wees het roer dat mij stuurt en laat me alsjeblieft nooit gaan…

Avonden weemoed waaien door mijn haar, De zilte wervelingen op het strand Vloeien als lucht en aarde in elkaar. Het wrakhout sluimert langs de duinenrand. Hoe lang is het geleden dat ik naar Dezelfde wereld keek, hetzelfde zand En zorgeloos hier speelde ieder jaar. De zee schuimt eeuwig eender op het land. Dit blijft door alle jaren heen…

natuurlijk wil ik met jou lente je bloemen geven in hun bloei het eerst groen dat zichtbaar wordt jou schenken als mijn liefde die steeds groeit in een lichte zon die dagen langer maakt en in haar stralen steeds meer warmte draagt geef me het voorjaar in je lach, het zacht ontluiken van je hart dat al zo lang bevroren is mijn…

Geen houding het lijkt of ik je niet zie echt wel maar je merkt het niet ik kijk naar je vanuit alle hoeken waaruit ik je kan bekijken het is een feit ik wil je zien maar het blijft alleen bij dromen als ik naar je kijk zijn we samen gelukkig echter als je me voorbij loopt niets bijzonders je kent mijn naam niet eens…