zomeravond

Avonden weemoed waaien door mijn haar,
De zilte wervelingen op het strand
Vloeien als lucht en aarde in elkaar.
Het wrakhout sluimert langs de duinenrand.

Hoe lang is het geleden dat ik naar
Dezelfde wereld keek, hetzelfde zand
En zorgeloos hier speelde ieder jaar.
De zee schuimt eeuwig eender op het land.

Dit blijft door alle jaren heen een baken,
Een ankerplaats op een vergeten ree.
Als van dit leven niets meer is te maken,

Geef aan het eind dit eiland aan mij mee.
Misschien, als morgen de vogels ontwaken,
Spoel ik met het wier terug naar de zee.

anker

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 173 stemmen 43.154