Alle inzendingen, jaar 2005, week 8

Schatjes van Nederland Waarom niet uw hart verpand Aan een vaderlandse dichter? Elke dag een nieuw lied En u merkt 't eerst niet Maar u wordt dagelijks van alles lichter…

Opgewonden Zonder sleuteltje Hakt de merel in een klokhuis Pasgevallen sneeuwvlokken Plakken nog op zijn staart Smeltende parels glanzen Aan de zachte twijgen Van de hazelaar. Overmijdelijk In februaribloei geraakt Meer pit moet de merel Van verlangen naar het voorjaar Doen opvliegen Margaryte Ondanks staalgrijze lucht En het rumoer…

De acteur probeert te lachen, maar proberen staat gelijk, aan recht vooruit zigzaggen, met één oog dicht, terwijl de ander kijkt.. De lach wil de strijd niet winnen van elke diepgewortelde angst Want zijn haat, zal haat verzinnen en zijn hart zorgt voor ontvangst. Gespeend op de destructie van de film waarin hij verscheen.. is de wereld…

Tussen maan en zon ben je tijdloos vogelvrij schaats je zwierend rondjes op een winterdag in mei zwaai je suizend langs de hemel aan een vliegertouwtje mee speel je zelf die mooie hoofdrol in een soap op de teevee ben je soms een salamander of een malse groene erwt zwem je razendsnelle baantjes in een grote pan met snert is daar plotseling…

Ik kijk naar je, naar al je grijze haren, naar hoe je je verschuilt achter je krant. Rimpels, bijna als onneembare groeven, trekken hun sporen op je oude gezicht. Ze zijn gaan tellen voor je: De jaren, alleen de tijd had jij nooit in de hand. Maar je kon wel van het leven proeven, ieder moment was voor jou een gedicht. Ik kijk naar je, zoals…

Hier lig ik in bed te rillen, belaagd door 'n leger bacillen, die met me doen wat ze willen. De dokter overlaadt me met pillen. Witte sneeuw bedekt ieder dak, naast me staat een glas cognac.…

Zie hoe fel de boterbloemen kleuren in het zonnelicht dat ze wakker kust zo zacht, dat het goudgeel stralend rust op de blad’ren die van knop nu scheuren aan de waterkant, in dromen gesust terwijl ze stil het spiegelzicht keuren hangen de wilgen twijgend te treuren zich van hun eigen schoonheid onbewust in ‘t groene boord van het weidemeer…

ik zag je lopen met een stok die voor jou de weg verkende herkende je eerst niet het grijze haar dat je al vroeg tot oud bestemde paste de puzzel in elkaar je houding is nog trots als je vertelt hoe de oude rots in al zijn voegen kraakte langzaam onder water raakte hij is niet meer de branding heeft hem overleefd, jij bent beland…

een schaduw strekt zich een kasteel aan de amstel springstof en water…

verloren tussen de ingewanden organen werkend op eigen kracht er is een oorlog gaande ik ontvang van het front verwarrende berichten de storm van longen gaat over de rivieren van het hart emoties tekken op en slaan neer en waar vandaan die brandende pijn ik sta als een god toe te kijken waar ga je heen in die boot van zacht leer een…

Hoe komt het toch dat je op latere leeftijd zo wijs wordt… Komt het door levenservaring? In je jeugd was je nog nergens op voorbereid; geen ellende op je bord… Wat is de verklaring? Je leert van alle beslissingen wordt door schade en schande wijs. Dat is een voldongen feit. Ondergaat je leven een vernieuwing? Je maakt ontelbare…

De dag die deze extra uren brengt bedriegt alleen de omgezette klokken. Al werd hij nog zo listig uitgetrokken, geen enkele seconde werd verlengd. Want tijd verschuift de vastbesloten wegen en trekt zich van de wijzers weinig aan, laat gaten in het eerdere bestaan die maar met moeite worden weggezwegen. Mijn lichaam loopt voortvarend langs…

De Tokkies wil je liever niet als buren Maar wonen onder bullebak Sean C. (een filmster) dat valt ook nog niet eens mee Zijn image wordt verbrijzeld door zijn kuren Angst voor de buurtjes Ruimgaard is gegrond Maar Connery gedraagt zich net zo bont…

Vingernerven zonder woorden dwalen over schemerdonker en verblekend zonnelicht langs getrilde slotakkoorden weven zij in tere zachtheid moegeleefde ogen dicht vingernerven zonder woorden aaien streels gekerfde huid dragen haar naar verre oorden als een pasgeboren bruid.…

zoals de winterzon weer bloemen tovert boven kleumende aarde een krokus schuchter ontwaakt uit zijn winterslaap zo warmt een vleugje lente mijn stramme lijf dans ik als een kind de winterse dag weer in…

in het donkere bos wuiven de bomen zacht heen en weer voorzichtig valt een zonnestraal door de takken leidt het licht bij vooruitzicht de weg nog een keer…

Muziek. Poëzie. Ritme. Heelal. Schepper. God. Leven. Liefde. Routine. weer Poëzie. weer God. werkwoorden, werkuren, werkelozen, werklustigen... Adem. In ademen. Uit ademen. Proces. Levensproces - Poëzieproces.…

Ik creëer een woord. Ik creëer een zin. Ik creëer een heel mooie strofe. Ik ben creatief - dat is positief. Ben ik een dichter, soms? - Ik ben - literatuurconstructiesmaker.…

Een sluier werpt zich, over zonlicht en dag. Gedachten die dansen, jij die naar mij lacht. Hoofd in de wolken, een waas verandert kleur. Van een wereld vol verhalen, roze, het mag. Van een hak op een tak, aan de stam van een boom. Bomen die buigen, voor een takje op een troon. Niets is onmogelijk, je kent iedereen. Angstig of verdrietig, meestal…

Soms wilde ik dat ik kon geloven wat ik mezelf steeds vertel Net zoals jij dat blijkbaar kunt aleen voor jou is het geen spel Voor jou is het realiteit geworden en je hebt het zelf niet eens door Doet alleen zo onwijs zeer soms als ik weer eens dingen over je hoor Je zou het namelijk niet zeggen maar ik voel nog steeds voor jou Terwijl…

Ingetogen, opgeborgen het zit allemaal van binnen de kern van gezond verstand geen vorm van zieltjes winnen ik kan niet dansen heb geen kennis van verleden weet niet wat samen smaakt en ik hou ook niet van leren tja, leren van aldoende dat gaat er nog wel in de tijd gaat soms al veel te snel maar dat gaat vaak samen ik vervloek geen…

in de snikkende stilte zijn het woorden van belang die het gevoel weten te vangen die omarmen de stilte verstaat zich het beste met veelzeggende blikken met knikken of schudden en neergeslagen ogen die achter leden terugblikken…

Sneeuwvlokken zijn prachtig van struktuur, ik bewonder als betoverd de vorm ervan; wit en puur dik, rond of ragfijn. Als ik lang genoeg naar de vlokkenval kijk is het net alsof de vlokken stilstaan en ìk stijg alsmaar. Meegevoerd op de wind door de lucht suizen; alle kanten op rakelings langs huizen ongedwongen als een kind Hoe…

Wat in het Testament niet wordt vermeld Is hoe de kribbe Op een onbewaakt moment Door een hoeftrap van de os kantelt En het omzwachteld Kind Over hooi en drek en haver rolt Het moet geheim blijven Streng bewaakt door een kobold met brokkeltanden Het rookgordijn dat over de schandvlek schoof Voedt het raadsel Misschien was het maar een luchtspiegeling…

De ijzingwekkende gevoelskou houdt mij in haar ijzeren greep, onwrikbaar. Vingers met tintelingen royaal bedeeld, ik fiets uiterst moeizaam huiswaarts. De kracht van de dichte noordooster trotserend klagen neus en voorhoofd steen en been. De wielen draaien klein versneld. Om mij heen het kil verlaten landschap met grijsgroene weilanden.…

als los zand zoeken gedachten hun weg door het geheugen sijpelt herinnering uit cellen eeuwig grijs sponst de tijd mijn hersens tot waar geworden leugen tel ik de laatste korrels en voel mij dom noch wijs…

Aandachtig beklim ik haar rimpels die ontelbare jaren van wisselend gemoed hebben fijngesneden in haar van zon verhitte en regen gekletterd gelaat druppels van onmetelijk respect verlaten haar voorhoofd en strijken neer op haar lappenschoot om te verpulveren tot onbeholpen zweetwater sinds ik haar ken laveert zij door de menigte kleurrijke…

In dit theater is het eerste stuk al opgevoerd achter gesloten deuren. De muren van de huizen krijgen scheuren, wat afbreuk doet aan cultureel geluk. Ze zijn nog maar gevorderd tot de vloer, toch is het halve centrum naar z'n moer. ------------------------------------------------------------------ ...Omwonenden van de bouwplaats van het…

De brede weg, lijkt zo vreugdevol. Je bent op de heenweg. Maar een weg terug is er niet. Een keuze die je maakt. Jij helemaal alleen. Kies je dan volmaakt, de juiste weg? De smalle weg, lijkt zo smartelijk. Je bent op de heenweg. Maar een weg terug is er niet. Een keuze die je maakt. Jij helemaal alleen. Kies je dan volmaakt,…

Soms loop ik zonder doel rond in rondjes die vierkanten lijken Ik ga nergens naartoe geen plaats om heen te gaan weet enkel waar ik vandaan kom Of is ook dat "onderweg" geweest?…