145 resultaten.
stille wateren
netgedicht
3.0 met 29 stemmen 2.940 zo stil ben jij niet
toch heb je diepe gronden
je fladdert als een vlinder
als door niets gebonden
maar in de woorden
door jou stil bedacht
proef ik donkere diepten
een ontoegankelijke kracht
een sluimerende wereld
die schijnbaar niemand kent
zit eens stil m'n vlinder
vertel me wie je bent…
het sterven nabij
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.672 het was stil vannacht
te samen met hem
er hing een sfeer
van veelzeggend niets
alsof leegte verzacht
wat was er nog meer
dan wachten op de horizon
voor hem op zijn weg
naar de laatste eer
starend en zwijgend
in onzichtbaar vertrouwen
gaat hij zijn laatste gang
hoe ervaart hij zijn rouwen
waarom is hij niet bang…
mobiel in het gras
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 3.961 holst van de nacht
in het droge gras
langs de rivier
achter manshoog riet
niemand die het ziet
bij zonneblaker
blauwe letters
de zomertijd
klein gezet
arial black
lekker vet
een vreemdeling zeker
op de fiets misschien
verloor spraak gehoor
een moederland
via zijn apparaat
bij halve maan…
De eerste maal
netgedicht
4.0 met 20 stemmen 2.091 De man met de zeis komt gewis
Hij treuzelt plaagt en lonkt
Stelt de ontmoeting dreigend
Nog even treiterend uit
maar dan haalt hij uit en maait
slaat ferm toe heel gewis
want zeker is dat van uitstel
geen ontwijken komen zal
hem opzoeken gaat
beslist soms beheerst
onder gevoel van gemis
maar een ding dat zeker is
als je werkelijk…
Verseau
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 378 (fontein te Arpaillarques)
zijn mossige baard
verraadt jaren waterloop
een onlesbare dorst naar meer
laat zijn levensader wellen
het peinzend gelaat
met de zorglijke trekken
geeft het geheel iets waakzaams
alsof het zijn taak is
alle dorstigen
in het hertogdom aldaar
te moeten laven…
Aanwezigheid
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 1.240 Soms beweegt er iets in huis
wapperen de gordijnen
een ring van licht om een portret
in de kast kabonkt geluid
Er wordt iemand gemist
met al zijn minnen en plus
rustig maar wordt er gedacht
ik ben er nog, evenals jij…
Problemen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 442 Ze zijn daar weer ineens: problemen!
Je weet je nergens meer
en niets kan je nog raken
want enkel dàt trekt alles aan
en doet je adem bijna stoppen.
Maar wacht, er komt ook weer wat licht
van mensen die echt willen helpen;
dus sla niet zomaar deuren dicht,
en laat je niet eronderdoor gaan.
Vertrouw, 't is alles wat nu moet
en durf ook…
Per seconde wijzer
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 320 ik schrap de ogentroost
en plant een kijkerskus
op je gesloten leden
pluk de parels uit je wimpers
in ruil voor het ontluikende blauw
dat nu ongezouten kan schitteren
je oesterblik
wordt een
open vizier
en waar ik stop zei
ga ik door
tot de halve maan
zich heeft gewend…
dag vriendin ( + 1943)
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 893 ik draag je nog
in een ver verleden
dat steeds verder
steeds verder en dieper
in mij verdwijnt
soms hoor ik je nog lachen
zingen en uitbundig praten
maar wie hoort
wie ziet in mij
het verleden dat ik draag
tussen je ouders in
't was nauwelijks licht
tot ik slechts nog de laarzen zag
van soldaten....
ik heb je nooit meer gezien…
zonnebloem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 619 Zo vol kracht en zeker weten
stond zij in 't veld te stralen,
deed al d'r werk met volle moed;
kordaat en zonder dralen.
Thans in haar nazomerjaren,
rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen
tot een snoer van herinneringen.…
pantoffelheld
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 651 de buren aan de overkant
schuiven hun ijzeren gordijn open
ze wijzen naar de zolder
ik hoor de gedempte snik
sta op een drempel van arduin
de poort zit klem
het scharnier kraakt onder schilfers van roest
een koevoet klauwt in een kier
even spaar ik mijn adem
klim dan langs een regenpijp omhoog
een bonobo met een opstoot van hormonen…
sprakeloos
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 390 het is niet waar
dacht ik zomaar
dat jij
je verveelde
in het samenzijn
dat we even deelden
niet dat we
veel woorden scoorden
of de bewegende beelden
uit de kast der verveling
ons op de bank
afleidend doorboorden
we zaten gewoon
te voelen zonder
te raken
kijkend naar wat
niet werd gezegd
wel had alles met
ons te maken
we waren…
Orages en Normandie
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 747 Grauw grijnst de bui ons toe
De grommende donder nadert pijlsnel
Een uur al is de zon gezonken
Het duister wordt blauwflitsend licht
Weer een print denk ik gelaten
Ontwakend uit mijn schemerdroom
halfwakker nu besef ik het onweer
De hemel laat fel blauw verlichting toe
Spookachtig maanlandschap rondom
Hoezo geen leven op de maan
Rondom…
Glastempel
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 281 Lachend pakt zij de scherven
van haar zelfgeblazen huisje
waar sterren geen barsten
meer kunnen snijden in
reeds blauw geronnen bloed
aders volgen puur en ademloos
gesneden lijnen langs links
waar onregelmatig bonken geen
kamers meer sluit doch hartnekkig
tegen beter weten in volhoudt
de laatste scheuren in de muren
blijven wijken en…
(naamloos)
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.042 zij sluit de ogen
hoopt hem te zien
een rendez-vous
in morfeus armen
waaruit zij weerom
alleen ontwaakt…
De horizonner
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 297 zijn zilte geheugen
geblakerd in de luwte
ploetert zich voort
door duizenden mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en…
doorsnede
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 402 van bloem en blad
blaast de winter
een lange zucht
naar een stuk
van gisteren
‘k zie de afdruk
van je voeten
als de doorsnee
van iedere halte
waar je naam
als jaarring stond
in een achteraf
vertraagde groei
van lucht en maan
veeg ik wat aarde
naar het grijze
vergezicht
naar de voorbijganger
en het splijten…
Warme Regens
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.508 Ik schrijf jouw naam in Jade,
zie vage contouren van leven,
een verlaten huis, jouw laatste woorden
en de liefde die we deelden.
De moesson lijkt datgene uit te wissen
dat wat ons zo verbond.
De zachte en lome overgave
aan elkaar en de tijd.
Een laatste sonate
klinkt uit de achterkamer
als herinnering aan wat eens was.
Je laatste…
herleven
netgedicht
4.0 met 13 stemmen 1.049 zo moet een boom zich voelen
op weg naar de lente
sappen die opwaarts stromen
tot ze zonlicht vangen
in zijn kruin
nieuwe warmte
ontluikend in een blad
dat de kracht van deinen
en ruisen onder de nerven krijgt…
de levende dood
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 403 vandaag
is het sterven
weer daar
een dag met
onvoorspelbaar
aantal uren
dat het nu oneindig
doet duren
terwijl ik
met gesloten ogen staar
de versteende pijn
door mij te dragen
is niet te verwarmen
door welke gloed dan ook
ben zelfs niet in staat
om naar lucht te vragen
ik ben gesloten,
gevangen
in de levende dood;
een uitgedroogde…
Pathmosramp*
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 256 Geen welkom meer
van boompjes
fris en groen
de buurt oogt
zonder dit festoen
zo armetierig
het breekt mij
uit mijn doen
-zij streelden zacht
mijn zinnen al
was mijn dag
er één waar `k niets
mee kon beginnen
de vreugde sprong
toch op in mij-
De motorzaag deed
het werk zonder
vertragen dat hem
werd opgedragen
de tronken pronken…
Overgang
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 1.322 Tussen twee zinnen die bijeenhoren
Een geheel zijn vormt wissel van regel
de overgang schakel naar een verder verhaal
onbezorgde jeugd verhardt zich in de puberteit
tot roekeloos verkennende verbinding
met het volgende station der kennis
het derde station stapt volwassenheid
op de trein des levens nu in volle vaart
de trein ploetert voort…
Tijdsbesef
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 504 Cyclisch denken is
Alom wereldgebeurtenis
Ons tijdsbesef is onterecht
Lineair is niet de weg
In zuidelijke landen
Vandaag vier uur
Komt morgen weer
Dan haast je je niet meer
Maar bij het meest essentiële
Leven na de dood geaarzel
Is dat nu lineair of cyclisch
Of niets slechts enkel hoop
Mogelijk is de natuur cyclisch
Maar zielenleven…
verloren dromen
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 410 het verging mij
als voorheen
loop mee zei ik
naar de kant
waar bloemen mogen bloeien
zo, bij die ontluikende velden
waar het nog pril oogt
en alles onaangetast lijkt
kon niet helpen
dat jij de loden last
bij je droeg
ik wilde mee dragen
de lucht kleuren
warmte laten geuren
laten voelen
in mijn diepere lagen
toen bleek
althans zo…
verdwenen stilte gilt hysterisch terug
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 321 wereld lachte naar je voeten
tenen krulden na applaus
hatend klapten ze hun handen
vergaten zelfs hun dank voor jou
kwetsend schudden ze hun hoofden
fluitend jouwden ze je uit
je wilde ze meer warmte geven
maar ze schreeuwden je de kou
ogen blikten slechts jaloers zijn
woorden haakten in je hart
pijn die je toen voelde leek
alsof de…
ogen dollarden jouw tekens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 215 ik zag het loven
en bieden maar de prijs
bleef ongelijk hun ogen
dollarden jouw tekens
uiteindelijk was daar
het bod dat eerst
werd afgeslagen jouw
tweede deal kon wel behagen
zij zijn kopers voor niet duur
alleen het afscheid nemen
geeft emoties want daar rijdt
je vrijheid van het eerste uur…
resultaat van bloedgeroken haat
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 245 vingers die nog leven voelden
lippen openden en ogen sloten
voor de laatste keer na pijn
die het leven maakten en ook
achteloos vermorsten voor de gein
mijn vingers hadden een geweten
het geweten van de eerste keer
breekbaar vatten zij elkaar
maar worden nu gekneusd
met botte slagen murw gehakt
ik krijg geen contact meer
met…
die heller is en fel
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 225 hoe heb ik
je lief gehad
in het gebed
van gisteren
in werk van
mijn handen
of in die blik
die lach
die lichter is
dan zon
die heller is
en fel
verblindend in
een oogopslag
mijn hart
klopt af
en eindelijk
geen tegenslag…
knippen scharen toekomst door
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 282 nog trekken poten sporen
knippen scharen toekomst door
stilstand is voor even eten
want de bek zit altijd voor
achteruitgaand is zijn leven
dan floreert het eigen lijf
het vreet zich langzaam door
de tijd die ons ooit is gegeven
maar nu ben ik aan zet
heb die bek snel omgezet
ik blijf staan zo gaan we
moeizaam van elkaar vandaan…
de steen die aanstoot gaf
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 329 we struikelden weer
samen maar wie het eerst
ik nam en zag je hand
in begeleiden maar
wist ons evenwicht
voor even niet
jij zag de steen
die aanstoot gaf
in voelen en dacht
wat die bedoelde
ik stapte mis althans
in jouw gezicht
mag ik je hulp
om overeind te komen
dit is geen eind
aan onze dromen want
wegen zijn soms stroef…