Alle inzendingen, jaar 2006, week 45

Donker sluimert in wolken avond is in zicht koude nevelt door kieren als sluipende vingers naar mij gericht winter is in aantocht ik tel de dagen van gisteren morgen voorbij en wacht dat het licht zal schijnen eindelijk vrij…

Binnen klinkt het gezang devoot over zee, aarde en de wolken buiten zwerven als zigeunervolken de zwermen over plas en sloot Onder de gouden haan galmt het gebed ‘Uw wil geschiede en geef ons heden’ de vogels vluchten naar het verleden over hoeves, kerken en een torenflat Een dijk waakt over Wierums weiden God over mensen, vogels…

De herfst slaat om zich heen of reageren wij de luchten, bomen, dieren, mensen omdat het tijd is Natuur verwoordt het zo in cyclische cadans seizoenen, vreugden, zuchten, hopen en wachten langzaam Momenten zijn aan zet dicteren wat gebeurt maar ik wil huilen als ik pijn heb en zelf beslissen…

Kom mee naar Friesland Dat vind je aan je linkerhand. Dan moet je wel uit Groningen komen, anders ben je er voor niets heengekomen!…

Een jonge vrouw gehurkt voor 't graf vertelt haar groot verdriet aan 't doodgeboren Thymen-kind, maar hoort hij 't wel of niet? De bleke avondzon verschuilt zich achter wolkenflard om zo de neerslag kans te geven; die komt en ook heel hard. 't Verdriet is zo immensig groot daar waar 't een kind betaamt, dat nauwelijks…

Groen is nog het gras waarop de bladeren vallen, het groeit ook nog, maar niet meer zo vlug als toen de zon nog heel veel kracht had en het o zo dikwijls moest gemaaid. De bladeren liggen daar, verschrompeld door de wind die hen plots opjaagt en weer hoog ten hemel heft, al vallen ze heel kort daarna in het slijk. Moet ik dan treuren om vergankelijkheid…

Ik voel me goed in mijn vel, hoewel niet meer zo strak, vallen mijn kleren nog altijd in model. Een jeans kan ook nog wel een trendy bloes en een riem op de heup vind ik nog altijd leuk. Een mooie schoen aan mijn voet, staat me goed. Nieuwe bril op mijn neus een tikkeltje rood op de brug, dat is mijn keus. Ik voel me nog jong van geest…

ik schudde je de hand en zag meteen het glanzen van je ogen je amicale stem verried dat je je thuis al aardig vol had laten lopen je zocht de drukte van de bar mensen die je kende de drankjes gingen af en aan de stemming steeg omdat het glas je zo verwende je deed het goed je baan je huis en echtgenoot er was niets aan de hand maar…

Balkenende was al met VOC-roem aan het snoeven terwijl Zalm en Wijn stiekem saam zaten te gnuiven maar daar was superkoele Maria van der Hoeven om de heren onverwacht een kooltje te stuiven Financiën liet de lading lichten en aan wal opslaan waarna OC&W concludeerde uit veel eerdere afspraken dat men de klus op bewaarlijke gronden moest…

Als ik op een morgen geboren ben, Vergeet mij niet te doden. Ik wil niet door het leven verslonden Zijn. Als ik op een dag van iemand ga houden, Vergeet mij de liefde niet ontmaskeren, Ik wil niet zoveel keren Bedrogen zijn. Als ik op een avond eenzaam blijk, Vergeet mij niet te vergeten, En zelfs hoe ik geheten Ben. Als ik op een…

Ze zocht zich een ongeluk in het weidse veld naar een klavertje vier Zoveel mooie bloempjes d'r wel niet stonden trapte ze in extase, als een wild dier haar hart en handen brandend trof ze dra daar een schone roos die haar van vreugde zowaar innig wenen liet…

Zij was een heel jong poesje heel dartel en heel speels zij kwam graag koppies geven en miauwde dan luidkeels. zij hield heel veel van mensen dit kleine kattenbeest het was een Doortje Dartel haar leven was een feest. Ik moest dan ook hard huilen toen zij te neder lag omdat ze onder het spelen die auto toen niet zag.…

'Israël is vervallen', citaat van auteur David Grossman 'tot gevaarlijke apathie'. Zijn zoon sneuvelde in Libanon Deze uitspraak deed hij dus Zonder enige sympathie. 'Kijk niet alleen naar de extremisten maar naar de meerderheid van dat arme volk met wie ons lot is verbonden'. Over en weer kind'ren zonder ouders Over en weer gezinnen…

Het middaguur verblindt de stranden: ondanks de late herfst rollen licht en branding als warme uitspattingen over het zand. Boven de uitgestrekte leegte wordt het roepen van meeuwen verdrongen door de overdonderende stem van de Atlantische Oceaan. Ik lik het zout van mijn lippen en houd bijna op te bestaan.…

hier om deze vreemde hoek schuilt het afscheid de klauwen ver gekend breed gespreid, hier ligt de sprong voor- of achterwaarts te wachten op de mens en zijn vergissing een momentum van de eenzaamheid of wat warmte in de kleinste hoek ben je mens geweest, het antwoord en de vraag een groteske rondedans hij weet het niet, nog niet een herkansing…

Wangen kleuren rood morgen verschijnt de nieuwe quote met daarin de meest rijke mensen die in ons land wonen. Wangen kleuren rood want er is geen mens ooit op het idee gekomen om in diezelfde Quote de ármste mensen te laten verschijnen. Wangen kleuren rood want zoveel geld als er omgaat bij de top honderd van Quote terwijl er zoveel nood…

door het venster van mijn ogen glijdt een zwaluw door de lucht heerlijk zwevend op haar vleugels waar de wind naar adem zucht waar een blauw geverfde hemel met een zon die warmte straalt in een wolkenloos beloven al mijn hoop naar boven haalt het leven geurt naar vers verlangen naar het kennen van een zin naar het stoppen met…

Niet alleen snijdende winterkou beroert jou mijn warme blokkenhuis beschouw al-verbondenheid trotseren fluitende wind harde realiteit het erfgoed van een stil mutante haar stem geur kleur en eens elegante bekoorlijk amusante liefdevolle tante mannen sjansen wijl hunner gedachten dansen en hoge hakken dansen mee tot het vroege ochtendgloren…

wat voor type man ben jij? vroeg ik laatst een leuke vent en weet je wat hij daarop zei het antwoord is echt ongekend van Rambo heb ik de spieren en de looks van Hugh Grant van B. Bommel de manieren maar dat had je wel herkend deuren houd ik voor je open serveer thee bij het ontbijt zal diamanten voor je kopen behandel je met waardigheid…

zijn het je handen of je penseel die mij tussen de bomen langs verzonken huizen in de sneeuw doen verlangen naar de stilte van het licht of is het de rust van je gezicht die mij spierwit in je blik verstrikt…

het raam rol ik een handlengte omlaag en gaandeweg vult mijn gemoed zich weer met lucht, ik snel, versnel, vertraag de liefde is een bloedtest en ik blaas, ik blaas, ik zie dat wat vervliedt, wat niet ik ruik mijn eigen adem anders nog? de alcohol de roes, het schrijnende en het lucide... ik prijs de dag die breekt, denk: 'goddank, ik ben…

we denken zo ons eigen ritueel je gebaren raken me geen woord teveel een blik verbazing in je ogen verwondering om het geheim het samen weer te mogen ik voel de stugheid van je haren het kippenvelervaren als mijn vinger met je oren speelt je wordt verlegen als mijn handen langs je spieren voelen naar het kloppen van je hart…

Oostenwind maakt de dagen guur en koud zij schrijft met ijzige vingers ik ben koning winter`s heraut.…

De jeugd houdt niet van carrière maken: Een hoog salaris of een snelle baan Ze vinden er gewoon niet veel meer aan En van een fulltime job is amper sprake Waarschijnlijk worden Wouter en JP Heel trendy allebei deeltijdpremier…

Zij oogt iets log en lijkt wat sloom zo uit de hoogte aan `t plafond van ruim en lucht De lijn van sop moet kokend zijn geen schuit met slib. Zo`n ton raakt niet op stoom. Behalve tobben dansen snerpen over lieren, bollen joelend op de vlucht als ze aan de vallen plukt of te lang blijft dollen bij het trossen werpen. Zij meerde heel wat…

Zo verstreken de dagen, oh hoe gelukkig waren wij, geen gesprekken dus ook geen vragen, Samen maar eigenlijk veel te vrij, En nu na de zoveelste ruzie, verlang ik naar die rust van weleer, alsjeblieft niet meer de zoveelste discussie, Want oh god je doet me zo'n zeer. Laat nu en zoek het geluk bij de rest laat me en kijk niet meer naar…

Ik blijf ze dragen: vage beelden van die vlucht met U, de dagen uit en hoog omhoog een windzucht door, de tijd bewoog niet meer,ik scheerde door de lucht en dan zo ver de wolken in, dat ik niet kan beschrijven hoe, verrezen in een boog de witte spitsen van een berg. Ik vloog en zoog zijn grootsheid op,kwam in de ban van watermassa’s die…

gedachtes dwarrelen rond in abstractie van mijn dromen pulserende emoties in aura van kwetsbaarheid ik leef het léven, ik leef in verlangen in kleuring van het pad waar mijn geest mee geplaveid is observerend de volheid van mijn bestaan waar soms stukjes afspringen in golflengtes van mijn onwetendheid vallend…

Het tengere lichaam van vroeger is nu aan de mollige kant. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst leren nadenken, om dan pas uit te…

we wilden ineens het kind uit ons dromen vroegen elkaar wanneer het kon komen zijn lijfje groeide bolde jouw buik krijste de lucht en zijn longen eruit blauwkleurend worstelen op de grens van bestaan kiezen voor leven of dood verder gaand wie heeft gevraagd of jij wilde leven heeft je gewaakt uit een heel diep vergeten ben je…