Netgedichten

netgedicht (nr. 13.224):

Omdat het glas je zo verwende

ik schudde je de hand en zag
meteen het glanzen van je ogen
je amicale stem verried dat je
je thuis al aardig vol had laten lopen

je zocht de drukte van de bar
mensen die je kende de drankjes
gingen af en aan de stemming steeg
omdat het glas je zo verwende

je deed het goed je baan
je huis en echtgenoot
er was niets aan de hand
maar voor jezelf was je dood

dagen vol met hunkering
het trillen van je handen
het regelen waar wel of niet
verbergen van de schande

niemand had toch niets te klagen
alleen zij die blik in haar gezicht
jouw schuldgevoel dat wist met hoeveel
pijn zij dit zo lang heeft moeten dragen