Alle inzendingen, jaar 2007, week 20

Dromen ontstaan, in euforische nachten. Dromen vergaan, bij een heldere dag. Uitstel en afstel, dromen ten gronde. Weggevaagd, uit dit ware bestaan.…

Kom bij me en vertel me hoe het vroeger was Hoe je naar woorden keek maar ze nog niet las Wanneer je door de stad vloog zonder rede, zonder doel Hoe vaak je moeder bedroog Elke dag een speeltuin leek Droom nog een keer dat gevoel Waar we nu zo vaak naar smachten Gevormd zijn we, door de saaie mens die datgene hevig ontweek Laat de…

Bekend is dat god de wereld schiep behalve Nederland, dat deden ze zelf, zonder hun ingrijpen was Holland een zandbank in de Noordzee We polderen zee en meer in tot land bouwen steden op de oude bodem en uit heimwee naar 't verdwenen water graven we in de bodem weer een meer Men fluistert dat door eeuwen spelen met wind, zand en water,…

Tour de France Tour dopage Floyd uit Amerika Zabel, der Jan enzo wisten van niets Vergeten is één van de nevenverschijnselen Epo stijgt ook naar het hoofd op de fiets…

Ik zie je daar al staan heel alleen starend naar de zee kijkend, wachtend op de golven verlangend naar de rust en stilte. Je was aan het zoeken maar kwam niet verder genieten zat er niet meer bij het werd je allemaal te veel. Nu staar je vanuit de hemel en kijk je op ons neer je voelt de liefde waar je wist dat die bestaat. Je hoeft…

Vanmorgen om 10 u 10 ontmoette ik de man die de zon heeft verduisterd, drie minuten lang. Hij droeg een colbert van krekels, een dorp als een monocle in zijn oog. Hij aksepteerde mijn cuba libre niet, hij aksepteerde mijn cafe solo niet, hij aksepteerde mij niet; zijn wenkbrauwen van muggen optrekkend, liep hij door mij heen, als een…

O Heer, het wordt nu tijd, wellicht, U aan te roepen. Men weet niet goed... De vrees voor 't einde blijft bestaan. De dood vergeet ons nooit. Men moet beproeven een al te grote doodsstrijd te ontgaan. De dood doet de arme mens naar vrome leugens zoeken. Gij, Heer, Gij zetelt hoger dan de dood, daarboven, dan 't zèlfde eind, altijd, van…

je schoonheid was klassiek sprak de talen als geen ander alleen je lichaamstaal gaf reden tot paniek je wond de media al middelvingerend heel losjes om de pols antwoordde ondeugend en gedreven spits op hun brutale calls rechtte schouders decolleteerde borsten zonder houders maar boog in afscheid steeds de rug in een veel te snelle…

Het is midden in de nacht. Als fluweel zo zacht worden voorheen harde woorden rustig uitgesproken. Overdag hard en bijna onmenselijk, uitgescholden en belachelijk gemaakt. En je dacht “was ik met mijn zinnen maar ondergedoken.” Maar de nacht met zijn maan en sterren maakt alles weer goed en de zinnen zijn weer zoals het moet: als velours…

We waren aan het strand En stonden in het zand. Verloren met z’n twee De golven namen onze gedachten mee Ik dacht, waar zou hij aan denken Jij dacht, wanneer mag ik haar mijn liefde schenken Maar we bleven beiden stil Denken over wat de ander wil We wandelden terug naar de parkeerplaats Daar vertelde je me zonder haast Wat je…

wat ik zou willen... stilletjes met je aan het strand, zitten op een heuveltje zand, niets hoeven te zeggen, alleen als er behoefte is om iets uit te leggen. wel een gebogen arm om me heen en dan staren in de verte van de zee. aan elkaar leunen waar het moet elkaar steunen lief zijn zonder dwang ik was lang genoeg bang nu wil ik…

Die Marokkaantjes zullen mores leren! Men eist dus voor dit schorem, los van God, een vijf jaar durend stadionverbod. Maar hoe is zoiets nou te controleren? Wil Geert dat twijfelachtige personen dan tóch hun tweede paspoort kunnen tonen?…

Lucht stuwt de buizerd cirkelend omhoog naar god ontkent zwaartekracht…

er zou sprake kunnen zijn van wat te horen valt de oren voorlangs binnendringt en daar langzaam zingt van ochtendpreek tot avondlied geen mens die zulks verbiedt er zou sprake kunnen zijn van wat verzwegen wordt de oren ongeteisterd rusten laat en ergens elders zielen wint van prille ochtend tot noeste avond geen mens die zulks gebiedt…

ga maar mijn lief, volg de hoofdweg die je lijflied niet langer laat soleren volg de tonen op weg naar jouw ladder en neem wat van onze minnebrieven mee laat het papier net zo krullen als de letters tijdens de ontstentenis van onze tête-à-tête’s ik geef je mijn blauwste inkt mee die al eerder heeft bewezen hartstochtelijk te kunnen schrijven…

de zonnevlegel dorst de velden onder een juk van stilte en rust het koele water van de Schelde trekt zilverklotsend richting kust dampend trillen de horizonten terwijl de ploert hardnekkig brandt sleepboten trekken mastodonten huizenhoog boven ’t Zeeuwse land in polders tussen sas en sluis vierde het smokkelwerk hoogtij de botermeisjes…

verstoten en door mensen grootgebracht de stiefzoon van vreemdsoortige primaten gevreesd, maar in hun wereld toegelaten gevangen op een eiland, door een gracht gescheiden van de bruid die naar je lacht die elke dag als mens met jou wil praten je wilt haar en je raakt in alle staten ontsnappen zal je, nu, je moet op jacht je toont een veel…

Onze ogen ontmoetten elkaar op die sombere dag in maart ik had iets goeds voor de boeg en iets naars achter de rug toen ik God om een oplossing vroeg Op straat liep ik voor me uit te kijken wilde niet eens mensen ontwijken ik hoorde mijn voetstappen en die van de anderen terwijl ik het niet kon behappen Pratende, dringende, opdringerige…

Mam ik zou zo graag weten Of je mij daarboven ziet Ben zo nieuwsgierig waar je nu bent Of je vleugels hebt of niet Mam ik wil je zo graag zeggen Dat ik je zo heel erg mis Dat ik me eenzaam voel zonder je wat een naar gevoel dat is Mam ik wil graag met je praten Over van alles wat me bezig houdt Wat ik doen moet, of juist laten Wat me…

De aanzet tot het niet-zijn. Straks geen kleren meer als men meereist met de sterren boven het ijs de over- zijde tegemoet, de allerverste winter in waarin men aanlegt naast een veld van sneeuw. Het helder wordend licht dat invliegt, dat men spelt, onafgebroken lezend in de palm van zijn hand. Men verstaat wat wij wilden toen nog geen ruis…

Gedreven door mijn valse sluwheid Schreed ik op het laagste niveau Verminkt achterlatend verboden zones Maar dan gleed ik uit door de herkenning Struikelend smakte ik op het granieten geheel Mijn gezicht haakte de richel van fatsoen Scheurde mijn schranderheid en liet los Om meegevoerd door de frisse wind In het duistere ravijn af te dwarrelen…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…

zij komt, om de hoek, en hoopvol kijkend naar het beeld van morgen het meisje van de blije verwachting nog in de ziel van de engel geborgen vol van licht en sprakeloze achting wat zou ik haar toch willen troosten wanneer de dag haar allengs zal overvallen en ware schaduwen zullen oogsten ik zou trachten haar te beschermen tegen onvermijdbare…

lijnen weerkaatsen oude gebeden wanneer geluid, wit als wierook, zich neerlegt op gevouwen handen mijn hoofd vult zich met landschappen en wat verder met overwoekerde dagen wanneer ramen sluiten, licht hellend als vergeten beloften zwarte gronden in gedragen huivering drijven me naar het boetekleed; de grens van weifelende leegte…

Hoe vaak heb ik al weggegumd je ogen neus en mond ze lijken immers niet dus zijn ze niet van jou Hoe kan het dat mijn hand je ogen in mijn hoofd mijn hart niet volgen in lijn? Ik kén je toch? al is het pas een jaar Intussen, kijk je me totaal onschuldig aan De Gruffalo blijft onbewogen op je schoot Ik geef niet op, al weet ik dat…

wat kijken ze toch naar mij die apen achter het raam wat dragen ze voor stoffen zie waarin hun voeten staan kijk eens naar die ruimte wat is hun wereld groot zal ik de sprong eens wagen dat moet lukken met die sloot ik zal ze eens flink op stang jagen "de boom in" zogezegd heb geduld mijn apenvrienden wat ik denk meen ik echt…

Je loopt elke dag je leven voorbij zonder dat je er even bij stilstaat het mooie van die dag schuif je opzij het lijkt of je die dag gewoon overslaat. Elke dag loop ik gewoon door zonder dat ik even stil blijf staan, voor alle schoonheid mis ik oog en oor ik wil zo snel mogelijk doorgaan. Soms kijk ik verwonderd om mij heen vraag mij af of…

uit zout gehaald is van de watersnood in het kader van veiligheid een zoete deugd gemaakt ---en--- de zeebodem kloppend het hart van nederland tot overloopgemeente van de randstad…

het waren geen tranen een tsunamie of de springtijvloed maar langzaam stijgende emoties en het deed je goed in ontspanning verwaterden gevoelens het eerst in overloop je wilde uit het zuigende moeras nog met de ogen droog ik reikte je de hand jij ging op eigen krachten weer aan land en weet de bodem weer ja dit gebeurt…

Terwijl buiten de nacht wordt bewaakt door de heldere maan slijten wij uren vol romantiek in elkaar's armen op de bank tot we 's ochtends om half negen een keer slapen gaan... En dan lig ik daar de eerste "nacht" naast een vrouw die ik tot vandaag niet hebt gekend waar ik op slag verliefd op werd ze ligt naast me en wacht... Ze…