Alle inzendingen, jaar 2007, week 20

Niet helemaal met mezelf en de wereld tevreden Stap ik na zeven kilometer te hebben gereden Van mijn fiets en schakel over naar beschouwen Me in mijn malaise houen zou me zwaar berouwen Ik bevind mij op de parallelweg oost van de A44 Tussen Wassenaar en de provinciestad Leiden Ik kijk om me heen en laat me door natuur verleiden Naar links zie…

Wie bij de Griek de stemming wil verzieken Moet duiken voor een zware kogelregen Met Van Dyke-bruin en Phtalo-groene vegen Die jongens hebben up-to-date technieken! Athene heeft zich extra ingedekt Daar zijn de grachten zelfs wat opgerekt…

mens ach wat spontaneïteit broodnodig voor je gezond verdulleme fatsoen gaat domweg om doen leven kies eens in hippietijd spetters maatjes volle pond niet zwetsen lach om los te gaan vrij in liefde vrede komt er aan eenzaam op zolder gelaten ontwaken hoor treden op trappen die kraken wat oh wie komt daar aangeslopen nimf bloot in…

Slim is ook sterk En zwart blijkt Een kleur, Die Om winst Roept en een Feest: bal des voets.…

Een druppel bloed karmijnrood als offer aan hun vrij bestaan vanuit de bladerkroon ziet zij de dood niemand lijkt verder aangedaan. Met een onverhoopte sprong tuimelde fataal funest een kwetsbaar pluizig vogeljong uit moeders veilige takkennest. Resteren vier piepende koppies blind met witgelige snavels wijd open niet bewust van een smartelijk…

zij verzuchtte mijn klagen in een woord van as dat ik eerder in verstofte boeken las maar ach nu vangt zij mij in een gebroken rijm met bitse woorden tegen verzwegen pijn…

Ik zou je de hele nacht willen dromen omzomen met sensibele levensdraden mij laten overstromen door zintuiglijk ervaren ruiken voelen zien proeven en horen dat jij het bent.…

Met lood in de schoenen die daardoor als dieplood wegen strompelt ze voorwaarts het hoofd zwaar van de zorgen zeker wetend dat er geen brood is morgen ze zakt temet door haar benen die zwaar aanvoelen ze moet nog even door maar waarvoor? Om thuis te moeten zeggen dat ze naar bed toe kunnen gaan dat er niets te eten is ze kan het niet…

de liefde had ik afgezworen vrouwen waren leed en traan hartstocht werd opnieuw geboren toen ik haar die dag zag staan ik hoef haar niets uit te leggen zij is daar met raad en daad zij is puur, zoals ze zeggen echt een meisje van de straat ze gaat mee op al mijn reizen ze weet heg en ze weet steg en valt niet genoeg te prijzen hoedster…

Bliksem velt een gouden ezel boterbloemen vonken, uit de beige regenwolken druppelt glazig zonlicht. Van de heuvels rolt de donder over kromme vijgenbomen over kronkelende stromen op het zinderende dal. In de toren zwiepen klokken eenzaam huilt de westenwind, hagel slacht de oleander op de plaza jankt een hond. Voor een maagd uit glas…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

Ondeugend en wild danst haar penseel gepassioneerd over het doek. Al drinkend slokt haar verf het wit gretig op. Sprakeloos komt het beeld langzaam tot leven. Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

Als ik bij je ben, hoor ik de wind met de bladeren spelen. Het lijkt alsof de bomen fluisteren. Ik probeer mee te fluisteren. Het is in een taal die ik niet begrijp. Alleen de zielen, s’nachts bij maanlicht. In afwezigheid van hun geliefden. Fluisteren zij, over het leven, dat zij ooit hebben geleefd. © avriends - 2007…

Het vierkante beeld als onverstopt in de benedenkamer van ons huis heeft menige opera van zeep doen leven in de kleuren van de Amerikaanse vlag. Mocht daar de indruk zijn van een gladde vloer, pas op dat u niet valt met alwel de tiende poppenkast van deze dag.…

het gordijn van schijn waar ze zich jarenlang achter had verscholen werd ruw opzij gerukt naakt en kwetsbaar staat ze daar met in haar armen gekoesterde doornen tot verwonden bereid omdat rood op haar huid overtuigender schreeuwt ooit werd haar roepen medelevend aanhoord met liefde verzacht naakt en kwetsbaar staat ze daar…

Loom rekt de zonnedag zich uit en trekt haar wolkgordijntjes open wat zou ze vandaag toch eens gaan doen behalve op gouden draadjes lopen daar drijft nog een bui, ze spreekt hem aan waarom heb jij zo`n verdrietig gezicht laat mij mijn glimlach om jou slaan jou zacht kussen tot het morgenlicht hij smolt voor haar `t was opgelost en vroeg…

de Nieuwe Nederlandse Partij presenteert het koldermodel u begrijpt het al een afwijkend poldermodel de reden is heel simpel de niet geoogste piepers zijn gaar er wordt van alles beloofd ik denk wel eens: ze roepen maar om de dom-ja-knikkende meute die steeds maar groter wordt met onzinleuzen af te leiden van het niets meer op je bord…

wereld op zijn kop paniek door ijzeren greep luchtruim gekanteld…

Zorro zingt voor een mooi meisje van achttien dat veel naar de televisie kijkt met een zak chips op tafel Op de bank met afstandsbediening in je rechter-, afstandsbediening in je linkerhand. Weet je dan niet dat de televisie de rolstoel voor jouw ogen is? Als de regen niet nu op je lichaam valt, als de keelpijn niet nu op je ranke nek klopt…

Uitbundig koolzaad slechts een paar dagen in bloei gevangen zonlicht…

Ze ligt in het zand in de verte blinkt de blauwe zee achter haar zonnebrilleglazen zijn de ogen gesloten Ik denk aan Freud en Jung hoe de menselijke geest alles van buiten naar binnen neemt en zich verwonderen blijft Ze is verdwenen, haar handdoek verlaten op het zand en ik hoor haar stem vanachter mij wat heb je nu weer geschreven…

een enkele keer ga jij nog weer naar boven de poppenkamers lijken nu steeds verder weg de trap was nauwelijks te belopen maar hun ogen hielden jou niet van ze weg je hebt ze aangekleed met alle zorg en liefde in die jaren zij gaven jou een evenbeeld vertellen hoe jouw leven is gevaren met wie je bed en dagen hebt gedeeld je…

de lucht hangt trillend gevangen landerijen warmvlijend warmdroppels in verschiet een ver licht verlicht de einder, het knettert op de middengolf blikskaters, daar is het gedonder…

U mag, wij zijn heel duidelijk in dezen, uw kinderen voortaan niet langer slaan. Dat is onnodig wreed en inhumaan en onderzoek in Irak heeft bewezen: Hetzelfde resultaat valt te behalen met harde rockmuziek en waterstralen.…

Daar sta je dan, je bent het ritme kwijt, verloren in een uitgerekte dag, je voelt je slap, je lichaam is van slag. Viagra brengt je zó weer bij de tijd want daarmee wordt, ondanks die lag van jet je grote wijzer weer op twaalf gezet. ---------------------------------------------- Nieuwsfeit: De erectiepil Viagra helpt wellicht tegen een…

vroeger toen het ook al anders was hoewel tevens wel veel gewoon was schoon ik nog niet aan coma toe was in mijn pan nog niet gebroken was soms plots heel wat lachers op mijn hand had heremetijd van vrind kleinejan bij wie ik in een veilingjas wijn schonk van 't vat bij opbod en afslag in boeken deed van blubberbas die jan die nu al…

Toen ik klein was lang geleden werd er ook op school gepest ik was altijd het mikpunt van de oproerkraaiers en de rest Toen ik groter werd en groter was het pesten er nog steeds maar ik draaide mijn hoofd om deed ik dat niet, was ik er vast geweest De schooltijd liep gelukkig af, maar mooi is ie niet geweest en dat is jammer want…

En dan denk je je had vakantie en dus heerlijk uitgerust alle boeken die er lagen uitgelezen en gewandeld dat het een lieve lust was. En dan kom je thuis en draait je was, je opent post want ja dat gaat gewoon door En dan komen de kinderen met de kleintjes want die willen ook hun verhaal kwijt, daar ga je…

Zij aan zij staan ze wachtend op de stoep vlak bij de halte van lijn zeven de een ziet er verpaupert uit de ander puilt het leven beiden geuren kwalijke vertering een paar is snel te zien maar steelse blikken kleven aan het grijze en het groen ik schaam me voor ze als ik hen daar zo verlaten zie wetend dat zij innerlijk aan mij…

raak de spaken in het wiel niet met vlakke hand ook al lijken ze, op snelheid, de snaren van een harp soms hoort men het ruisen als de wind hen vangt zie naar het draaien van een cirkel met rubber omrand en weet dat ze voorwaarts rechtsom zullen draaien evenwel lijkt het onbegrijpelijk voor het verstand dat de steunende sprieten achterwaarts…