Alle inzendingen, jaar 2007, week 23

dat ik ooit vertrekken zal en jij dan nog laat met de hond een rondje maakt, af en toe naar boven kijkt dat ik je pad dan met sterren bestrooi, als vanouds weer naast je loop en jij me nieuwsgierig vraagt of de hemel echt bestaat en ik daar ook gelukkig ben dat ik je dan vertel: de hemel mijn lief was hier op aarde had ik…

vlak boven het geultje van haar stuit waar de rivier ontspringt van haar twee benen staat iets getekend op haar huid gebeiteld als in marmeren stenen het lijkt gegroeid van binnenuit en biedt een uitzicht voor degenen die haar als minnaar hebben buit- gemaakt en balanceren met hun tenen het prikkend ornament prijkt als een stempel op haar…

Overgang naar strand: plaats waar hoop en verwachting dwingen het fiere duin te trotseren. Duin: verzekering der duurzaamheid van 't achtergelaten land. De top is ver, het zand is los, slechts voetstappen zijn lokkende sporen, die de weg wijzen naar opwindend lawaai: spelende kind'ren die vrijheid doen horen. Achter het…

Zoveel flarden door mijn hoofd: als wolken vol van wintervogels dalend, stijgend, dan weer kerend, roepend, krijsend. Wolk van zorgen die mij van mijn slaap berooft. Zoveel golft er door mijn lijf: onrust als een woeste branding die te pletter slaat op steen razend, ongenaakbaar en ontembaar. Golven maken dat ik wakker blijf. Vlucht…

De tuin ontwaakt in het vroege licht Een zijdezacht pootje beroert mijn gezicht Een koud nat neusje stempelt mijn huid Een zacht spinnen zegt ‘kom eruit’ Blauwe ogen kijken mij aan: Ochtendgroet van een Heilige Birmaan.…

Onder de sluier van de nacht heb ik mijn maskers afgezet Lig ik kwetsbaar in mijn bed Confrontatie met mijn diepste wezen Onder de sluier van de nacht kan ik mijn tranen laten stromen Is mijn angst niet in te tomen Ben ik eindelijk wie ik ben.…

Ik sta er nooit bij stil Geen enkele tel van de dag Liever vlucht ik in een lied Want echt, ik mis je niet Het leven gaat zijn gangetje Ook nu jij er niet meer bent Het doet me toch geen biet Heus lieverd, ik mis je niet Ach, die eindeloze tranen Wat heeft het toch voor zin Om te zwelgen in verdriet Geloof me, ik mis je niet Maar als…

Wie is er nu het bangst Voor zijn eigen angst Gekronkelde gedachten Die realiteit verkrachten Wie voelt zich gekeeld Zwart in eigen spiegelbeeld Gebroken verwarde ziel Verwaarloosd zwak fragiel Wie gaat door diepe dalen Blinde angst om te falen Weggezakt in het duister Enkel nog triest gefluister Wie leeft in ware wanen Vlucht in…

Steel niet mijn illusies van achterhaalbare waarheid in de geboorte van jaren die mijn spiegelbeeld verscherpen Laat mij nog wat dromen in dit vergroende veld waar wind boomkruinen streelt en bloemen de aarde benevelen Maar wanneer de vogels zwijgen neem ik jouw vleugels over maak mij dan ademloos in de stilte van één tocht…

Rome smelt ik ook! koude gedachten aan romig ijs koelen mijn hoofd iedere stap onder bloedhete zon groeiend verlangen een visioen drie gifgroene bollen romige pistache krakend vers hoorntje druppels smeltend ijs hangen afwachtend wanneer komt die bevrijdende lik de tong? dit beeld van beetklare verleiding houdt mij ter…

Verlaten kade, middernacht De sluimerregen valt zilt gestaag Tergend toonloos, alsof ze altijd bij haar was. Een oude dame mompelt zacht Woorden stervend in de regen Weemoed dwalend... in een ochtendjas. Kom aan boord Josephine Het heeft geen zin om hier te blijven We gaan alle kansen grijpen in het onbegrensde land. Spring aan boord…

Er is maar één manier Praat met me Ik verdrink In de woorden Die voor jou bestemd zijn Laat me praten Ik kan niet meer ademen In de storm Van ongeordende zinnen En de regen van letters Open je mond En verlos me Van de zee Van rondtollende gedachten Die op mijn schouders rust Mijn hart verdrinkt En ik wil alleen maar praten Dat…

Als het thema 't verstand overstijgt wetenschap het niet kan formuleren weven dichters teksten van letters die als net van haken en ogen de raadsels rond het thema invangen. Oplossing haakt in hoekige karakters wacht op lezers met juiste golflengte die uitleggen wat dichter's geest in zijn flow schreef, wat hem dreef…

Het kamerbesluit stond vast Het kruitvat behoefde geen lont Ministers in betutteling vereend Roken verbieden het is ongezond Na de koffiepauze het donor codicil Maar in de kamer bleef het angstvallig stil Griezelig onderwerp om over te debatteren Hoezo, verplicht melden, de tijd zou het leren Dan het milieu C02 gat in ozon laag De linkse…

De rust gevende klanken van de stilte Het ruisende water van gevoelens. Daar zit een meisje alleen en verlaten. De zon streelt haar zwarte haren en rustend op haar knieën smeekt zij om leven want de donkere nacht nam haar ziel weg van haar Ze spreekt met haar ogen, die het licht niet meer zien. Aleen maar donker Alleen maar donker…

in een onvoltooid vers met onafgemaakte zinnen zo veelzeggend zijn dat iemand er kippenvel van krijgt iets losmaken dat nooit heeft vastgezeten het gevoel vertolken van je naasten als een vorm van helderziendheid een vleugje zout in een schrijnende wond gooien en als een lafaard op de loop gaan voor je daden of anders gezegd de mens…

liefde vormt zich langzaam tot een open riool waarbij de ergernissen en eigenaardigheden vrij spel hebben en over het opgebloeide landschap stromen het landschap dient zich aan te passen, te beschermen en te begrijpen anders sterft al het levende in de liefde en rest een leeg oppervlak: donker, winters, een ervaring rijker…

Bedankt dat het mag mijn lief de pijn is nog net te verdragen ik weet ons verbond voel jouw warmte nog geniet je ogen zal ons onbeschrijfelijk missen zelfs momenten van onenigheid het leven zijn geurende rijkdom verfrissende windvlagen levensgeluiden alles wat ik zag nu nog zie en ervaar neem ik mee naar waar alfa en omega vervagen…

Als ik een vis zou zijn zwom ik jou tegemoet sloeg een vin om jou heen en deelde de zeeën met jou. Als ik een vogel zou zijn vloog ik jou tegemoet nam je onder mijn vleugels en deelde het luchtruim met jou. Als ik een roofdier zou zijn sloop ik je tegemoet en sloeg opeens een poot om jou heen en deelde het oerwoud met jou. Als ik een…

een dromedaris en haar jong liggen in de zon te dromen van een oase als plots het wijfje in een geeuwbui over haar schoffeltanden heen haar nostalgie de vrije loop laat en haar bult in gedachten door de woestijn over zandruggen heen op en neer gaat…

Je lichaam ja je lichaam je behaarde onbeschaamde lichaam je zinderend witte lichaam je languit liggende lichaam dat mij aanstaart met gaten en gleuven, met dotsels, kroezen en poezeligs of zich schuilhoudt in mazen en lakens of puilt uit pakken omvatsels, het is almaar je lichaam je lichaam je lonkend luibekkige lichaam je kronkelig wiggende…

waar licht verschraalt en dromen stollen land tot welke macht versteend platgetreden dwaas van gedachten de wind monddood geen vogel vliegt nog verwoest luchtkastelen aarde stilzwijgend stil veert onder voeten schaduwen verloren lijviger dan ooit de stad onbebouwd waait er een boom voorbij ik was nimmer hier…

Jouw diamanten ogen flonkeren door jouw kristallen geest maar is er ergens een hart waarin je soms bij toeval leest. Wordt het jou dan nooit te moede niet te weten wat je voelt op de tast toch, door jouw duister waarin het vuur van mijn ziel koelt. Doch als jouw ijs begint te breken en plots de spiegel een lach toont dan weet ik dat ondanks…

WIJF! ik weet geen beter naam, Waar ’k u mee kan groeten. Koosje klinkt mij veel te fijn, Koos te grof; wijf moet het zijn, Zal het blijven moeten. WIFMAN, in de aloude taal, Der Germaanse landen, WIFMAN is de MENS DIE WEEFT, En — de spil van ’t echtheil heeft In haar zachte handen. WIJF, in d’ oude Bijbelstijl, Zegt van den beginne…

Caravannetje hondje, vrouwtje, mannetje poesje, potje, pannetje alles kan erin 'caravannetje' vloeit het uit mijn pennetje en straks bij een vennetje heb je 't naar je zin caravannetje jij hoort bij ons plannetje ál in kruik en kannetje met wie ik bemin caravannetje boeddhatje en zennetje we gaan op een rennetje naar een nieuw…

ik dropte schaduwen je fladderde er dwars doorheen boomde wortels groende bladeren en vond je toch weer heel alleen jij sprankelde in kleine zonnestralen lichtte leven warm op ik was wit in zwart aan het vertalen tot jij kleurde toen ben ik gestopt…

Ik voel je... niet echt, maar in gedachten, je woorden, die mij in verwarring brachten, je pijn, die ik met je wil delen, zonder opzettelijk met gevoelens te spelen, het verdriet, waar je nooit om hebt gevraagd, maar wat je wel al jaren met je meedraagt, Lisa, ik voel je.... geloof me En ik zie je.... levensecht, wat jammer dat jij…

ver weg in China ontmoet de één de ander elke brief verbindt…

ga voorbij aan het voorbijgaande het was slechts een onzinnige brei dat zich tot heden schijnbaar krakkemikkig in u een weg baande of nog gekrast moet worden op een lei gelijk de tien geboden op stenen ook zij vielen in duigen leg die lei toch opzij koestert u in het gevlei gij zult niet buigen neem de benen ga bij voorbaat…

“’t Lijkt stijfheid”, zei de arts, “maar zet geen zoden meer aan de dijk voor enig nageslacht. En dus had ik meer aan een kat gedacht in plaats van kroost om straks uw tijd te doden. Maar óók mist voor gewenste penetratie een codicil voor een orgaandonatie.”…