Mevrouw van Dam

Verlaten kade, middernacht
De sluimerregen valt zilt gestaag
Tergend toonloos, alsof ze altijd bij haar was.

Een oude dame mompelt zacht
Woorden stervend in de regen
Weemoed dwalend... in een ochtendjas.

Kom aan boord Josephine
Het heeft geen zin om hier te blijven
We gaan alle kansen grijpen
in het onbegrensde land.

Spring aan boord Josephine
Of moet ik je soms dragen
Waarom stel je al die vragen?
Meisje, waarvoor ben je bang...?

De stilte kwam ineens, en bleef
Als een verstikkend kille deken
Na oude beelden op t.v.
Nu al drie weken geleden.

De haven op het Polygoon
Mensen wuiven, soms in tranen
Verloren kans opnieuw getoond
Hier ligt 'De Vrijheid' aan de kade.

Kom aan boord Josephine
Je kunt niet eeuwig wachten
Laat al je zorgen achter
En we zullen het wel zien.

Spring aan boord Josephine
We beginnen een nieuw leven
En morgen komt de regen
Heb je die wolken al gezien?

Een weerzien met het oude dok
Om zich nog één keer af te vragen
Heb ik wel voldoende moed
Om de grote sprong te wagen?

Dezelfde haven, dezelfde vrouw
Dezelfde angsten als weleer
Na 60 jaar nog steeds die vraag
Wanneer komt de vrijheid weer?

We gaan vertrekken, Josephine
De scheepshoorn verstomt je dralen
Kus me door je tranen
Ik heb je meer dan wie dan ook bemind.

Vergeet me nooit Josephine
Blijf altijd aan me denken
Wat meer kan ik je schenken
Dan een kus en de herinnering.

Een vrouw verdronken in de regen
Deelt haar verlangen met de zee
een stille schreeuw uit het verleden
Neem me mee
Neem me mee
Neem me mee

Is het 'De Vrijheid' waar u hier op wacht,
Of ís het soms de zee?
Wat is het waar u naar verlangt
Mevrouw van Dam waar gaat u heen?