Alle inzendingen, jaar 2007, week 38

Herinnering De bange woorden struikelen soms zachtjes uit je mond - mistig verward in heden of een ver verleden - Dan glinstert weer de glimlach van geluk, een stil verbond en dierbare herinnering van kort of lang geleden. Besef van namen, dagen en de dingen ben je kwijt en tijd is slechts een breek- baar stopwatch in de handen…

in de valavond door de bossen rond Ockelbo op zoek naar elanden is de absolute stilte voor mij al een wonderbaarlijke belevenis maar hoe legt een dromer zijn mooiste dromen uit en hoe vertel ik straks thuis van de intense stilte en wie gelooft mij dan nog op mijn woord…

Cirkelgang We schuifelvoeten langs de oevers van met zon beschenen rivier Die al sinds eeuwen druk bevaren water naar de zee jaagt Je geeft verwarrend antwoord op de dingen die ik vraag Je lichaam is aanwezig, maar je geest is niet meer hier. Ik streel je koude vingers met mijn warme handen Totdat het bloed zijn oude loop hervindt…

Men leeft vaak in het verleden Dingen van vroeger nog niet verdwenen Men leeft vaak in het verleden Oude problemen nog niet verdwenen Oude liefdes nog niet vergeten Uit je hart nog niet verdwenen Blijf niet stil staan in het verleden Men moet denken aan het heden Wat de toekomst heeft te geven Niet stil staan in het leven Blijf lekker bewegen…

hartstochtelijk vond ik je diepe schaduw, verdonkeremaand maar toch Liefde, uiteraard het zijn diegenen, waarvan je doornen ondervindt op twijgjes, ondiep en te meer somber tussen intense tinten donker met toch die eeuwige schakering treurend rood er zit een dramatisch klampen aan mijn nuances verzinnen, van deze strootjes minstens even…

In volle schoonheid bloeiend als nooit tevoren draagt zij liefde uit…

plots dringen zich woorden ongevraagd op de voorgrond rammen zich ellebogend in het nu verlangen - of ik wil of niet - gehoord, gezien gevoeld, geschreven te worden verdrijven steeds zo lang krijsend alle andere gedachten tot zij naar behoren - als zwarte pixels op witte achtergrond of minimaal inkt op papier - vorm gevonden…

als vloeibaar zilver drijft het water in de zon die haar zachtjes streelt…

Ik heb vannacht met Haleine geslapen. Ik ben de bijzit van mijn eigen vlees geweest. Ik heb onder een donkere maan naar een liefelijke blauwe lucht geslapen. Twee vogels hebben stro in mijn handen gelegd. Twee vogels hebben gefloten als fluiten, als noodweer, als kwade dagen in aantocht. Ze zijn weer weggevlogen. Alleen…

Incest Waar eigen bloed Misbruikt in ongeremd gijl besef Nacht na nacht opnieuw vermoord Wordt de stille kreet nimmer gehoord Achter hermetisch gesloten deuren Kan steeds het vunzige gebeuren Gesmoord verstikkend in ademnood Is de liefde voor altijd dood…

Het schip voer af. - Zij oogde ’t na… Het zonlicht ging met hem! Nog hoorde zij het laatste woord Dier jonge, diepe stem: ‘Tot weerziens, Moeder!’ - En zijn kus, Die op haar lippen brandt, Zijn blik, die lang de hare zocht, En ’t wuiven van zijn hand. Zij bergt het alles in heur hart. Geen dag, geen nacht gaat om, Of voor haar ogen rijst…

voel ik nu een druppel zakken over mijn ongeschoren wang een traan die afscheid vertaalt in vluchtige vochtigheid van innerlijke treurgezang ik kijk nog omhoog alsof ik de waarheid verwacht van boven; het gevallen leed van een blad met uitzicht op herfstig sterven ik hou me van de dove…

Als we zelfkennis hebben doen we werk wat ons ligt dan wonen we in onze ziel Zijn we geheel ons zelf Als we mens en ding die levensvreugd brengen om ons heen verzamelen Maken we 'n eigen wereld Geheel ons zelf in zelf ontworpen wereld zijn we 'n gelukkig mens Bestaat de hemel toch nog…

Het vinden van die ander Uniek en onderscheidend Het verliefde hart stillen Een zucht naar genot Het vullen van liefdesschalen Rode harten met pijlen tekenen Het verven van verliefde kleuren Een sensueel spel van passie Het vinden van die ander Samensmelten in pure verliefdheid……

soms is een berg te hoog om te beklimmen rollen stenen van de top en zeggen de beginner stop maar in omkijken wist ik weer de juiste paden te bereiken zag de overhang die moest worden genomen voor het planten van de vlag jij gaf mij richels aan als voetensteun opende je rots voor grepen ik pickelde en hamerde luste dubbel en…

het beeld dat met mij naar zee staart en schelpjes raapt draagt jouw naam; anders dan de mijne het begon met zon en licht op woorden, het eerste waarin soms wat verdriet zat zoals de oprechte wind met een lichaam rond manen het bracht ons samen ver weg, van het laatste nog onbestaand in de golving van méér en duizend…

Politie, da’s een slechtbetaalde baan en dus doet oom agent nadat hij klaar is wat klusjes voor een beetje meer salaris en ’t moet gezegd: hij pakt het grondig aan. Met honderdvijftig kilo heroïne kun je een heel leuk centje bijverdienen.…

~~~ de nacht verschoot spontaan van kleur toen jij –slechts gekleed in goed humeur- mijn slaapkamer binnen kwam zeilen de ochtend in je ogen reeds gewekt door rommelige lakens die nog onbevlekt de dag tegemoet leken te geilen je onverwachte opkomst was de droom waarmee ik me normaal gesproken loom nog even lekker omdraai in mijn bedje…

Slechts vier minuten, da’s niet zo bijzonder. Nee, ik herinner mij mijn tante Joke: nadat die in het zwembad was gedoken bleef ze wel tien minuten kopje onder. Daarna kwam ze weer boven, kalmpjes-an. Morsdood natuurlijk, ja, wat dacht u dan ? --------------------------------------------- ....Nieuwsfeit: In Wellington is een Nieuw-Zeelander…

Jij bent niet te doorgronden in de donkere kant van jezelf jij bent verwond geraakt emotioneel ben jij zwak vlucht weg laat je hart verwarmen in gloeiende stralen van licht naar een veilige haven maak die grote sprong dan arriveer jij op de juiste bestemming…

Helder van heel ver op indigokleurige hemel ziet zij een vallende ster de wens dat vriendschap blijft bestaan vanuit stil gewaarzijn voelt zij tastbaar intens het dauwnatte gras haar ogen sluiten bewogen zij weet zich oneindig geliefd zijn glinstersterren voor eeuwig op haar netvlies gegrift.…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

ik kan mezelf zo voor de gek houden ik denk dat ik mezelf door heb.. maar dat heb ik niet.. ik voel me nep. en ik doe mezelf maar ook anderen pijn en verdriet. hoe moet ik nou verder. hoe kom ik er achter wat ik echt wil? hoe kom ik er achter wat ik echt voel? ik ben en blijf stil.…

Omdat jij wist dat ik het was En niet je laatste minnaar De knapste van de klas Omdat je blozend voor me stond Naïef en van de kook Omdat jij smoorverliefd was Daarom was ik het ook Omdat jij bij mij blijven wou Ondanks mijn bot gedrag Die vrijgezellendrift Gepikt hebt elke dag Omdat je maling aan de mensen had Aan geroddel en gestook…

Het is nu al zo lang geleden Dat ik je voor het laatst zag Al die tijd heb ik gebeden En denk ik weer aan je lach Veel woorden zijn gestreden Veel pijn is er gedaan Elkaar nu steeds vermeden Ontkennen het bestaan De tijd kruipt langzaam voorbij De uren, de dagen, de weken Eens hoop ik dat jij voor mij Deze tijd doet verbleken Elke…

Twee kanten van het leven We hebben oorlog we hebben vrede We hebben duisternis we hebben licht Er is geluk en er is wanhoop Er is pijn en er is verdriet We hebben rijkdom en armoede Er is liefde en liefdesverdriet Er is hoop wat we hebben gekregen Maar voor sommigen is dat er niet We hebben ziektes waar we mee kunnen leven En andere ziektes…

Met vleugels vliegen vogels vlinderlicht van ver en vol vaart van verlangen. Verlichte veren van vrijheid voeren de vaandel van vriendschap en vrede. Vage vormen veranderen vliegensvlug, vanuit vensters vragen vogelogen bij vorst om voeding. Vogels voeden zich met veel, verhalen van vroeger verbinden zij met vandaag.…

Wij zullen altijd samen zijn O mijn spiegelbeeld! Nooit verlaat ik jou, Of jij mij. Dat is meer dan liefde, Meer dan vriendschap. Het is anders dan slavernij. Als ik loop, word jij mijn schaduw, Als ik naast het meer zit, Kijk jij mij aan. Wij zijn voor eeuwig verbonden. De meesten noemen jou mijn spiegelbeeld. Maar misschien ben jij het…

Mieren koningin ademt leven in de bruidsvlucht en breekt haar vleugels…

Hoeveel kan een mens aan Hoeveel kun je geven Waarom moest het nou juist zo gaan Misschien is zo het leven Het is meer dan alleen pijn Het zit diep van binnen Misschien hoort het zo te zijn Moet ik vechten om te overwinnen Verlangen naar dat ene moment Hopen dat gene te mogen beleven Misschien dat het ooit, ooit went Dat het er niet inzat…