Alle inzendingen, jaar 2008, week 33

Als ik de wind in de bergen hoor, naar de toppen kijk van die landpuisten, weet ik: de aarde leeft. Ook op een begraafplaats zweeft de dood over een akker vol levend wezen. Lopend door het leven is God om mij heen. In de bergen of op de dodenakker Hij is er altijd en eeuwig. Een zekerheid die…

Z'n dochters nieuwe hobby was verleiden. Die kunst verstond ze goed. De kerels vonden haar onweerstaanbaar mooi. Het was de sponde, die zij maar al te gaarne voor d'r spreidden. Ze kon zich met de mannen goed vermaken: in vele bedden kreeg de meid een beurt. Dit werd door hem als vader zeer betreurd. Hij sprak tot haar en ging hun beddenlaken…

Rond is haar gezicht rond haar ogen blond zij bloeit zij steelt het licht ik hecht mij aan haar lippen haar mond haar wangen naar haar kijken is haar kussen haar beminnen is een must…

waar staan we nu is er vooruitgang of toch niet de jaren tussen jou en mij zijn dicht bij een eind gekomen de wegen doodlopend de dromen ja de dromen vertellen is anders als realiseren maar je moet weten als je weggaat dat je terug komt in mijn dromen elke nacht en in de dagdromen mag je ook af en toe voorbij lopen tot de rivier van…

in de luwte van de zonnewind waar veel manen schijnen ben jij mijn kind geboren tussen sterren die verbleken nova gaan expanderen imploderen naar een nieuw bestaan ja licht maar op met jou wil ik in zonnetijd de eeuwigheid met onze liefde evenaren…

wat je ziet is niet alles, wat ik ben en niet alles is wat het lijkt jij wikt en weegt woorden met één ademzucht, één polsslag maar bij alles weet ik als jij naar mij lacht schijnt waarheid in mijn ogen want jij bent zo dichtbij open je ogen en oren maar houvast-laatlos ik geef jouw groen licht...…

Bloot rennen door het bos is niet zo gek, wel? Maar nare netels prikkelden te zeer, agenten pakten toen de jongeheer voor openbare schennis in zijn nekvel. Men vond zijn daad ontzettend goor, waardoor hij blootgesteld werd aan kruisverhoor.…

ze zijn niet weggegaan dit jaar net als jij, de bronzen veren in je kraag, je handen op mijn borst, mijn lief viert lente in de winter, het vijfde seizoen schijnt op de verse klei, blonder dan nu kunnen je lokken niet onstuimig gul smaken je lippen seffens legt de malse zeewind haar verse zaad in de weilanden en baltsen de kemphanen vinnig…

voor wat het waard is de waard en zijn gasten, niet op hun waarde geschat eens doolde een geest, onnavolgbaar in woord en gebaar, vrouwen, drank en gezang, eens hebben we het gehad er waart niets meer, we zijn er geweest…

met open dak rijden wij op de kust af met open geest nemen wij de tijd op in ons bewustzijn ons bestaan is op een hoogtepunt iedereen is nog onwetend sommigen weten al wat de kleuren betekenen kunnen berekenen de cijfers van leven daar de kust jij kust me gekko de zee ons origineel stekkie een plek van rust en bewust bestaan de drang op…

het geluid komt dichterbij dichtbij in vorm van gezoem wat zal het zijn een bij die kan eigenlijk niet vliegen volgens wetten in aerodynamisch letters de mug mischien nee die komt altijd na half tien de zoem der geweten dat lijkt jou te hebben ontweken maar waken de wachters wel er is toch een verband tussen hemel en hel gevallen om weer…

rust toch eeuwig gij zeveraar uit zuur gesproten zoek heil in het slijm van ene zoete kwijl uit mijn kots na danige overmaat gij, met zwerende vingers trek strepen met bloed doortrokken pus in de diepe zware grond van modder en schimmel gij baart de stank uit ongekende hoeken uwe gore geest zal doordrenkt geraken van het zwart…

De "hoop" hangt aan de hoogste boom Daaronder hangt "vertrouwen" En als vertrouwen klimmen kan Gaan we een feestje bouwen.…

Op een verlaten strand, zittend in het witte zand, sla ik jou mijmerend gade en aanschouw je eindeloze parade van golvende patronen waarin je geheimen wonen. Bij jou kan ik in vertrouwen mijn diepste gedachten ontvouwen. Geboeid zit ik te staren naar je opeenvolgende baren, die in hun tocht komend uit de horizon, gedreven door de…

weemoed kleurt de lucht grauw grijs snijdt littekens in mijn ziel maar hoog boven winden spreidt meeuw haar vleugels hoger steeds hoger draagt zij de pijn ver boven ruimte en tijd geen stilte geen lawaai niets is alles - alles is niets haar klagelijk gehuil verdwijnt in nevelen op vleugels gedragen offert zij zich aan de zon terwijl tussen…

Van sneeuwwitje en de zeven dwergen wou ik je vertellen omdat je vandaag ineens ook zeven is dat niet leuk geworden bent…

niets is zo doelloos als niet te voelen in het nu slechts te verlangen met weemoed naar die tijd waar de moed nog tijdloos was gevoel niet zielloos…

ik kijk naar de schemering ik kijk naar de vogels ik kijk in de verte vanaf het strand Het wordt maar drukker Geen moment van stilte, noch bezinning. Ik ga verder zonder erbij stil te staan. Plotseling kijk ik om en alles wordt zwart. En dan valt alles op zijn plek. Mijn wereld stort in. Ik weet het weer. Het is een wereld zonder jou.…

Ontspannen mijmer ik en wandel mijn stappen in het landje apart Bonte kleurenblokken schuiven voorbij achter de statige zeedijk Wuivend gras in de wakkerende wind Dorsende machines maaien het goudgele graan Wolkenschaduwen dwalen over een lappendekenveld Een kunstig patchwork van heldergroene en goudgele kleuren Donkerbruin geploegde aarde,…

Wij willen niet sterven tussen verdorde herfstbladeren maar in de zomer dansen tussen duiven op het plein ons lied zingen wij willen niet de vruchten eten die onder de boom liggen te rotten wel willen wij 's nachts bij open raam in zwoele magnoliakamers gedichten schrijven met blauwe veders…

zij woont in zichzelf en wiegt haar lijf in lege uren drijvend op golven van verstand tussen gestoorde binnenmuren soms grijpt ze radeloos naar penselen gedwongen door de schimmen die haar kwellen schildert zij de helse pijnen in grove lijnen mondloos, dan hebben zij even niets te vertellen haar signatuur tekent ze kolossaal met enorme…

Twee kleine ventjes met een kar... deur aan deur gaat de verkoop, "appels mevrouw? tien voor vier euro" en drie gratis...jaja zei ik, doe maar duur! Een van de ventjes zei "doe maar één vijftig dan", maar dan niet de drie gratis! Ik loop naar de kamer voor geld en terug gekomen, aanschouw ik de "appelvoorraad" Kleine groene appeltjes, zo groot…

Mijn wereld begint te wijken Zij komt los van mij Ik kan haar niet bereiken Ik kan er niet langer bij Ik zie de afgrond gapen Voor mij nu enkel duisternis Nooit meer rustig slapen Nu de wereld de mijne niet meer is Enkel in mijzelf gekeerd Zal ik de afgrond anders ontmoeten Heb ik dan toch geleerd De angst met open armen te…

Was ik een jongen te Pompeï die net zijn lief verloren had maar niet het lef genoeg bezat zich van het leven te beroven alle zegen komt van boven…

e.h.b.t. (eerste hulp bij tranen) De regels van dit vers heb ik voor jou paraat, als het leven ineens wat minder gaat. Pak wat je wilt, wees helemaal te gast, in deze dichterlijke medicijnkast. Regels die zorgen voor een goed herstel, Als een trompetsolo, bezorgend je kippenvel. Als een hete groc, die de griep overwint, een kruidenthee…

Wat zijn de dagen lang zo verdomd lang Als je zit en je zegt goedemorgen en je haalt de artikelen één voor één over de scanner God wat haat ik die scanner Wat zijn de dagen lang Je zit je vraagt de bonus Je zit je vraagt er nog wat bij Zo gaan de dagen voorbij lange dagen de mensen in de rij hebben geen idee God wat haat ik…

in de nazomer ruik ik de geur van dahlia's herfstdraden weven zich tussen planten in potten de zonnekracht is mild verdampt langzaam ochtendnevel kikkers zwijgen in de vijver eten nog hun buikjes rond op mijn terras gloeit nu het weelderige kleurpalet…

Ik heb gehoord dat er een man bestaat die woorden zo prachtig kan uitspreken zwevend als herfstblaadjes door ochtendmist vanaf het einde van zijn lippen tot de eerste aanraking Zo prachtig dat elke jonge vrouw bij het uitspreken van haar naam zichzelf direct aan hem wil geven Als ik ooit verlamd naast je lig onze lippen door stilte overschaduwd…

toen je afscheid nam was je op de vlucht waarheid verstopt doel mislukt lopen in de spinselnacht hak geluid weerkaatst echo op asfalt terug val of antwoord laat me vallen ontwaak in mij je maakt me kapot maar toch voelt het goed jou haat maakt mij zelfs blij verlaat spinselstaat ga mee het is laat elf uur elf hoe lang moet het bloed…

De klanken en de beelden komen zomaar aangewaaid: ze zijn dus niet van mij en daarom wil ik ze van harte delen. Ze zijn des levens hunkering van velen die vrede zoeken, overvloed van zijn en daarom zijn de daagse dingen vaak te klein om klank en kleur te zien, te voelen hoe 't hart van 't leven klopt in alles wat zo ongevraagd ons wil…