Alle inzendingen, jaar 2008, week 41

Als je verliefd bent kun je alles je spat en bruist als champagne Je voelt Vergaat Probeert te sturen Maar vliegt volledig uit de bocht de wilde haren glanzen mooi tegen het licht van de overgave…

als je ooit van ver hiervandaan mij kunt zien en mijn bestaan zeg je dan ja ik heb er vrede mee of is het niet oké misschien zeg je ja is het oké dan kan ik een nieuw leven leven geven…

Een woord dat niet meer kan, te vaak gebruikt, het is vergrijsd, een oude man, al haast verijsd, vroeger had het praats, adem en energie genoeg, ging het vaak buitengaats, ruimte scheppend voor de scherpe boeg, aangesneden in het kolkend schuim, gebogen in het ongerijmde licht, heden in een tijdelijk ruim, sloeg het boek weer…

De vloek die viel zou zijn verbroken door een enkel woord of simpel teken. Maar dat woord werd nooit gesproken toen de lange dagen duurden tot weggedragen weken. En stilte bleef tot spijt dat er nog steeds niet veel te spreken viel. en zo verging de tijd.…

het kloppend hart drijft lucht door buizen die wind omzetten in klinkende lagen opdat in gewelven het met wierook opgestegen lief en leed aan het hemelse wordt opgedragen eikenhouten pilaren dragen het bejaarde lijf door eeuwen heen waar de mens zelve zomaar even in de tijd met handen en voeten zijn toetsen mag raken en…

De zon is weg we gaan weer naar huis en dan? wat dan? vertrek maar zonder mij vergeet mij maar vergeet mij allemaal en laat mij hier je zult me niet missen je leven zal lichter zijn niemand meer die jou herinnert aan jezelf…

RTL4 brengt Zeg 's AAA opnieuw tot leven en dit bericht brengt met zich mee dat binnenkort ook die Mien Dobbelsteen weer opgegraven wordt maar wat heb ik nu toch in 's hemelsnaam misdreven, ook zonder dit is mijn bestaan al zwaar genoeg; "Met de ássisténte van dókter van der Plóeóeg..!…

De hemel hoest dikke zwarte wolken De poolkappen schreien En de zee drinkt en drinkt en wordt dronken De bossen roken hun longen zwart De aarde zucht en steunt Maar slecht weinigen horen het…

vastgelopen leefpatronen onmacht tot betonen van respect waardering is genekt door angst zich zelve te verliezen niet te kunnen kiezen voor het vanouds gekende groepen wenden krachten aan om als sterkste voor te gaan en anderen te mijden het blijken tijden van verharde strijd wanneer grenzen sterk vervagen vragen rijzen hemelhoog de…

Voor jou onbekende vrouw mooi, maar onbereikbaar geen hand die je streelt geen mond die je kust geen ogen die je bewonderen; dan maar woorden op een koud scherm met de achterliggende hoop jou ooit te bereiken om nooit meer woorden voor elkaar te zijn…

Hij was een flierefluiter en pastte niet bij mij zeven weken heeft het geduurd toen was de liefde al voorbij Hij flirtte steeds met anderen en ik, ik zag het niet 'k was blind door mijn verliefdheid en hij bezorgde mij verdriet Ik heb weken zitten treuren hij bleef maar spoken door m'n hoofd 'k wist zeker dat er meer zou zijn dat had…

Haar ogen blauw van hem zijn zwart ze begrijpt maar weinig van wat hij zei en soms teveel zij zag het licht in blauwe regen hij kijkt naar de vervuilde zee drijft op golven schuimig caramel kust rode appelblozen kruit gekruid met kaneel…

Een roker is wat minder alert, zijn denkvermogen wordt ook snel minder, maar hij kan zich daarover niet opwinden, hij blijft verslaafd aan de sigaret. Maar wat is daaraan fout, een roker wordt toch niet zo oud. Roken vermindert denkvermogen Uitgegeven: 16 oktober 2008 12:42 BILTHOVEN - Het denkvermogen van rokers neemt sneller…

Zakkenrollers, zakkenvullers zakkenlopers en zakken die van nature al zakken zijn, voor al die zakken, moet je op je hoede wezen. Rollers die te bedonderd zijn om zelf een hand uit te steken wat werken betreft, vullers die teren op anderen lopers die de boel beduvelen en zakken, tja daar hoeft niemand verder uitleg van te hebben, want…

Wie een te hoge Sprong maakt Zich in zijn goedheid Verliest Kan soms dieper Vallen Dan men zelf Verkiest…

Als een vlokje daalde jij neder Heel zacht en teder Ik wilde jou graag grijpen Maar ik kon je niet bereiken Vergezeld door vlokken broers en zussen Vormde jij een groot wit kussen Een voetstap deed mijn botten beven Verwoestte zo jouw jonge leven…

voor Christian Bobin altijd eenrichtingsverkeer het denkbeeldige gesprek van man met zijn geliefde woorden van vertwijfeling en de wetenschap van het vergeefs wachten op een antwoord de dood begrijpen vergt veel tijd verdriet is het tussenland als in een onaangename droom afwezigheid is het grote gemis de herinnering echter blijft…

De blik in haar ogen de warmte in haar stem de half opgedroogde babykwijltjes op haar troostschouder van zwarte wollen trui vertellen me mijn zus is moeder…

Je bent niet Onvruchtbaar gebleken Jouw komst Heeft pijn gezaaid En verdriet Geboren doen worden…

Weer zat ik hier aan het water bij mijn eik - ver van de stad vol van vragen over leven hoe het Goede na te streven maar ik kon geen antwoord geven want ik wist niet hoe of wat Dus ik vroeg het aan de uil die op een eikentakje zat En hij gaf me toen een antwoord dat ik nimmer meer vergat Als je weten wil - mijn beste hoe het Goede wordt…

op een rok met rode en gele bloemen draagt ze het lichte leven op handen omarmt ze de de zachtheid van haar bestaan in het golvend groene landschap beschut de tederheid het broze hart wiegt ze de zachtheid van haar bestaan in het hoge gras kraait het kind de moeder spreidt haar lange arme uit overwonnen door de zachtheid van hun bestaan…

Waterorgel ieder vindt het verfrissend op de toiletten…

de klimop in mijn tuin vol bijen en vlinders oktober de dagen vliegen voorbij gedachten zit op de top van een duin en kijk naar de beelden die langzaam voorbijgaan groeiende halmen een vreemde stap in het donker je ziet het niet stapt blind over de duinen nachtblind we lachen de zee achter de duinen lichtjes schitteren op de golven…

leg je maar neer bij mij en kijk naar boven in blauwe schemerhemel zie je een roze handschoen tot aan de elleboog zit een engel versnippert wolken in je ogen wil ik zien hoe gelukkig je bent dat er een meer in ligt met zachte rustige golven die soms wild bewegen daarin wil ‘k vissen op die zee eeuwig roeien een gevuld net in ’t water…

ken het zweet de lange riemen het bakkeleien in de galeien de striemen als je minder deed altijd onderdeks als slaven aan de ketting weggezet roeien op bevel zij sloegen mij hun ritme wel ben gegaan heb de oorlogsvlag gehesen in het want waar wij nooit mochten wezen de messen blikkerden alom gesprongen naar de vrijheid toe…

Na 24 jaar zag ik je lopen een oude liefde was daar had dat nooit durven hopen ik was bang om naar je toe te gaan mijn maag lag ondersteboven jij bleef daar staan Kon mijn gevoel niet geloven na wat bier had ik het lef ging naar jou en zag je ogen toen kwam het besef mijn liefde voor jou was nooit gelogen jij zo dicht bij…

Lief voor de wereld van het grote graaien? Niet van God, maar van't socialisme los wordt 'Das Kapital' gered door Wouter Bos Marx zal zich dus wel in zijn graf omdraaien Overigens is't beter volgens velen, na Fortis, ook België maar te verdelen…

Tussen jouw tranen zo mooi en zeldzaam onder de rivieren zwem je weerloos op grote tafellakens trillend van geilheid door niemand zo bedoelt eindelijk alleen op reis door zon gebakken gedichten lezend zweef je, draai je verander jij jouw lijf onstuimig, langzaam wulps verleidend van kleur verschietend leef je intens kom je…

De bomen hebben overvloed van blaren... De wind komt aan in speelse tuimeldraf En schudt het bloemblad bij miljoenen af En doet ze als scheepjes op de luchtzee varen. Uit hauw en doos van orchidee en varen Stuift wolk aan wolk van poeirig goudbruin kaf Neer op de harde klinkerweg als graf... Niets wordt er, niets, uit veel miljoenen paren.…

Een christenhomo gaat op non-actief omdat hij niet met heren mag verkeren. Dat zou de homogeniteit frustreren, al zegt de bijbel: ‘Hebt uw naaste lief.’ Maar dát is niet de lijn van de partij; het was slechts God die dit ooit tot ons zei.…