Anders
vastgelopen leefpatronen
onmacht tot betonen van respect
waardering is genekt door angst
zich zelve te verliezen
niet te kunnen kiezen
voor het vanouds gekende
groepen wenden krachten aan
om als sterkste voor te gaan
en anderen te mijden
het blijken tijden van verharde strijd
wanneer grenzen sterk vervagen
vragen rijzen hemelhoog
de bogen staan gespannen
toekomstplannen raken kwijt
er wordt teruggeblikt
met rouw en spijt
hoe anders zou dit lied toch lopen
als klanken mengen zonder vrees
in vervreemding te verdwijnen
nu maar blijven hopen
op een veelstemmig eindrefrein
waarin nieuwe noten
aanvullend en welkom zijn
Geplaatst in de categorie: maatschappij
jouw blijven hopen is mijn vertrouwen op datgene wat "zomaar"komt