Alle inzendingen, jaar 2010, week 18

Toen Gij zijt heengegaan die nacht, - o, 'k weet het nog als was 't van gister nauw, - lag over huis en straat de sneeuwen vacht, de wind blies rauw, heel fel en rauw. Geen woord, dat U weerhouden had wellicht, heb ik gezegd; - 'k heb niets gedaan, dat U deed keren; stom en stijf, met glad gezicht zag ik tot U en - liet U gaan!…

Tevergeefs negeer ik de ondraaglijke pijn. De uitgetekende stippllijn van het druppeltraject zoekt naar het sudderende lichaam, zij is niet hier. Niks wordt nu gevonden, er zijn geen andere dingen dan deze. Aarzelend tast ik naar de rand van de tafel waar jij aanzit als een schimmige bezoeker die bleef. Het bed beslapen, maar te zeer afgekoeld…

Het rood gezwollen gezicht, in het zweet des aanschijns de woeste gronden met de hoop waren zogenaamde kwelogen de handen ruw en afgewerkt op de natuurlijke noordelijke velden, een reliëf...van hoge zandgronden brak liggende volle akkers der natuur de akkervelden en weiden veranderd naar het groene idee heidevelden met schapen van…

Wij zijn gewend aan het lawaai op straat, Het gieren van de remmen, het getoeter, De kreten, het gebral en het gefoeter, Maar met de stilte weten wij geen raad: Toen men daar twee minuten tijd voor nam Klonk één schreeuw en het hek was van de Dam.…

Aan de grond genageld Gegrepen door het moment De kracht in mijn schouders Een vleugje geluk Het hart dat straalt Ogen die lachen Volledig in het nu Totaal onverwacht op zomaar een dag Gedeelde euforie om drie wilde zwijnen…

Het is raar om terug te wensen Wat je vroeger hebt gehad Wat je toen niet echt waardeerde Wat een rijkdom je bezat Het is raar nu te begrijpen Hoe ondankbaar je toen was Hoe gemakkelijk je leefde Dat besef is er nu pas Het is vreemd te moeten zeggen Dat wat je toen had dat was goud Het toont lef te kunnen zeggen Wat ik opgaf Dat was fout…

Een mens, die zich bewust is van de diepere lagen in het denken en het voelen, weloverwogen en met bezieling communiceert heeft een inspirerende en positieve uitwerking op een ander…

de tulpen onthoofd rode blaadjes langs de weg verwarrende wind…

Over de tijd kunnen wij niet heersen de oneindigheid niet beheersen wachters verdwijnen langzaam in t`veld het licht telt nog de sporen zij kunnen ons volgen vogels fluiten u kunt ze horen Om te kunnen overleven moeten wij delen kunnen geven in`t veld lessen verdwijnen nooit zijn alleen in het onderbewustzijn gegooid de rijmers rijmen…

Schimmen wazig en grijs in flarden van mist tussen hemel en aarde. Van begin tot het eind doelloos dwalen ze rond tussen de nevels gevangen. In een schijnwereld op zoek naar een rustplek tussen hemel en aarde.…

Elvis bleef ongelooflijk discreet ofschoon hij sterk aan zijn stoelgang leed. In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

BP heeft wel vaker dingen laten lekken Zelf onder schandalen bedolven Gooiden ze nog olie op de golven Het is natuurlijk van de gekken. Een voordeel voor BP in dit soort zaken Is, dat ze voor de brand de olie niet hoeven te kraken…

Als onze aarbol meer land, minder water had, dan zou de wereld nóg ingewikkelder zijn, des te heviger twisten.…

Je hebt mijn zwartste gal gekneed tot een rif van bloedkoraal genezen van de slangenbeet vloeit mijn tegengif royaal elke zee om te verdrinken verdampt in onze beker blijf op twee gedachten hinken verenigd zijn we zeker.…

Voor mijn kinderen: Zie mij staan, Ik sta boven op de duinen Op de koppen van de golven Kan ik mijn gedachten ruimen Maar raak door wind bedolven De harde wind en prachtige regen Doen me beseffen dat ik leef Ik kom een paar mooie ogen tegen En ’t is geluk wat ik beleef Langzaam voel ik zand tussen mijn tenen We kloppen onze schoenen…

Lopend op het strand met de golven van de zee die bruisend aankomen rollen hoor ik het ruisen van het helmgras in de duinen de duinen die ons land moeten beschermen op blote voeten loop ik voort het zand kriebelt tussen mijn tenen met de krijsende meeuwen om me heen voel ik me vrij als een vogel als stadsmens kom ik graag aan zee de…

Liefde is niet zomaar iets, liefde is wat jij nodig hebt. Liefde is vertrouwelijk en troostend, liefde,dat ben ik. Amber,is de mooiste naam die men kent, ik weet dat jij de mooiste bent. Amber ik weet het leven is hard, maar jij blijft voor altijd in mijn hart (Amber ik hou van jou!!!)…

in zwarte straten waar het licht verdwijnt opgeslokt door de mensen van schaduw in hun dagelijkse sores verdronken over donkere stoeptegels slepen zij mee hun lot wanneer zij even kijken het vuur geblust ogen als uitgedoofde restjes kolen als dromen niet waargemaakt door slapeloze nachten beloften gebroken te vaak geloofd opgelicht…

Misplaatst die schreeuw Een stem die schreeuw angst gevoel gaat door merg en been op het verkeerde tijdstip de verkeerde plek schrik angst paniek nee niet hier op deze plaats. Gepast die schreeuw Maar hier of daar is het misschien niet 'raar' een schreeuw gebaar om hulp voor een onderzoek naar die verdwenen en vermoorden…

De wereld gaat eens voorbij op een dag Geheel onverwacht, op de dag des Heeren Maar wij weten wat Gods liefde vermag Dat Hij dan alles ten goede zal doen keren. De wereld gaat voorbij, niemand weet wanneer Alleen God, onze Heer weet de dag en de tijd Hij zal ons dan nabij zijn, steeds maar weer In al zijn oneindige liefde, zorg en goedheid.…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

Een leeg wit vlak de letters onzichtbaar meestal met gemak maar thans; ik staar naar het witte papier zinnen verschijnen niet met een pen in het vizier ik zie, ik zie wat jij niet ziet het naakte blad geen poëzie wat komt het alfabet heeft letters zat maar nu is het verstomd dat witte A vier blijft onaantastbaar leeg op geen enkele…

in het gemurmel van het onwaarschijnlijke lijk ik niet te bestaan maar tijd strekt zich uit op mijn huid als bewijs van betrouwbaarheid waterdicht plant zich voort met een te hevig, huizend hart hijgend onder blauw bedrukt, wegwaaiend in honger en liefde, almaar onderweg almaar en wellicht volkomen onoprecht - zouden wijzers dromen…

Door het lentelover ruist ‘t zacht gelijk de klanken uit het generlei Ongehoord door de buitenwacht kwam God plots ineens voor mij In de stilte klinkt ’t fluisterzacht als het kabbelen van het eb getij Ik heb louter liefde meegebracht want ik kwam plotseling voorbij Door het ruisen klinkt ’t gezang van misschien wel de andere zij Vrees…

De darm verteert tot uitwerpsel de wereld kotst het uit in wolken stank en stromen drek wordt hier ons lot beslist de ademnood is zeer nabij grijp maar vast naar je strot vecht terug nu het nog kan doe mee met de oprechte mens die je de kans geeft op bestaan de ogen open vol begrip hij hier wij daar en allemaal de pioniers voor…

Het gezicht met een reinigende lotion bewerkt daarna wat regenerende olie opgedaan De koude handen in mijn warme genomen tot je klaarwakker was gestreeld Je wilde naar huis, je sprak het duidelijk uit maar daar kon ik niet voor je zorgen Bij het afscheid hield je mijn handen vast maar ik kon niet blijven, wel zeggen dat…

Laat ons als vogels vliegen in de bries van de wind Laat ons elke keer genieten als de nieuwe dag begint…

In vroege lente zonnestralen, de stad nog vele dromen te gaan, vertraagt mijn pas tot genoeglijk dralen tot iets euforisch mij stil doet staan Starend naar het veld van groen, geklemd tussen straat en waterplas, inhaleer ik diep van dit seizoen de frisse geur van vers gemaaid gras.…

ogenspel een groet een kus een flirt wimpers trillen wangen blozen verwachtingsvol de glimlach speels rond mondhoeken…

binnen vier muren kaatsen woorden koud schieten blikken dwars door en langs niets hecht meer het behang laat los…