Alle inzendingen, jaar 2011, week 38

Doe eens ff normaal joh Kijk eens om je heen Doe eens ff normaal joh Normaal is er geen een Doe eens ff normaal joh Een poedel springt op schoot Doe eens ff normaal joh D'een wenst d'ander dood Doe eens ff normaal joh Blauwe stoeltjes gevuld met zotten Doe eens ff normaal joh Die de ganse natie bedotten Doe eens ff normaal joh Ik…

ze noemen ons kinderen van de nacht als de zon ondergaat komen wij tot leven overdag is het overleven in ons werk van negen tot vijf we behoren tot de nacht omdat het leven dan lacht in de koele avondlucht ademen we vrijer we kunnen nauwelijks wachten tot de schaduw van het duister het licht bedekt onze dromen en verlangens schijnen uit…

Vandaag niets bijzonders. Nobelprijs gewonnen en tanden gepoetst. Of andersom.…

bovendijkse wind onder potdichte weidsheid molens slaan hun slag…

ik zag je lach legde meteen mijn wapens af jij trad mij tegemoet als vriend liet vrede en ontspanning zien niet oog om oog maar in een warm begrijpen werden wij elkaars gelijken je hand bezegelde respect een arm gaf de band van samen naar de toekomst kijken…

Ik ken je al zo lang. We ontmoeten elkaar altijd toevallig. Je zegt niet zoveel. We maken grappen. Je lach is fantastisch. Ik bloos als je me aankijkt. Ik kijk je liever niet aan. Dan voel ik me weer een bakvis. Je bent knap breed en gespierd. We knuffelen bij een ontmoeting. Je houdt me dan stevig vast Alsof het voor altijd mag duren. Ik…

Het Graf sprak eens het Roosje aan: - Wat moet er met de dauw gedaan, Waarvan uw blaadjes blinken? - - En gij, hernam het Roosje toen, Wat wilt gij met de doden doen, Die in uw diepte zinken? - Het Roosje zei: - Ik zal te nacht De dauw, die mij de morgen bracht, Tot honigdruppels menglen! - - En ik, lief Roosje! zei het Graf, De doden, die…

Ik dacht ik schrijf je even om te melden hoe het is gegaan, maar de kaart blijft ongeschreven. Er is geen beginnen aan. Ik leef nog steeds - een vorig leven dat me niet is toegestaan, ik fiets nog steeds bij je vandaan met alle lichten tegen. Het wordt later en ik mis je. Je bent inkt onder mijn huid. Het is voorjaar en het regent…

Ik weet maar weinig woorden mooier. Niet vanwege bomen die zich uitkleden in de wind en zo, of hongerige meeuwen in natgrijs beweeglijke wolken die je naam krijsen. Dat is het niet. Gewoon als woord weet ik geen mooier of jij moet een woord zijn en herfst zijn.…

Veilig weggestopt: het keurslijf en de gulden bril de handdoeken voor later de troep die niemand hebben wil door moeder nagelaten. Een zolder vol geschiedenis geschreven zonder platen het zijn de dingen die het doen, de spullen die hier praten. De schoenpoets en de zemen lap voor schoenen lang versleten een fotoboek van iemands jeugd…

De weg bereidt zich voor waar mooie ogen kruisen waar hemelbogen welven naar zichzelf en naar elkaar We waden stevig door in de spiegel der gedachten de hemel kan wel wachten als menselijk metafoor Jouw handen dansen sierlijk de ruches rond mijn hals en waar wij liefde zingen droomrijk en geriefelijk zal ik jouw adem flanken jouw…

Jonge bladen schieten recht omhoog gaan gedurende de loop van hun leven buigen steeds meer hangen totdat ze aan het einde naar beneden hangen, verticaal niet veel anders dan toen ze nog jong waren alleen nu andersom. Niet veel later zullen ze van de stronk loskomen sterven en neervallen op de grond in de modder waar de plant haar wortels…

Mensen met een spiegel en een treinvertraging kijken in de spiegel en zeggen heb ik wel zo'n haast? Mensen met een spiegel en een computer kijken in de spiegel en denken hoe kan ik zonder? Mensen met een spiegel en een heel gelukkig leven kijken in de spiegel en bedenken zich dan dat ze ook wat aan een ander kunnen geven…

Klaag niet over herfst die steeds je nerven kerft dus warm een lach op je gezicht zie een straaltje zonnelicht lees dit zomers herfstgedicht elk mens, een vrouw of man ja gewoon een lach het mag op deze trieste herfstdag!…

Steeds verder vouwt het lichaam zich tot foetus totdat het leven stervend haar verlaat ontvouwen wordt ze weggedragen en met gevouwen handen nagestaard die ooit mijn liefste in zich droeg, ze is voorbij maar niet voorgoed want ze ging vol vertrouwen; genade bleek genoeg. Septembergedachten bij het afscheid in het ziekenhuis…

de heerlijke zomer verloren in het weer het sappig lentegroen en jonge kruiden nu in somberheid de blaadjes van de bomen die ik voel in mijn vingers als een zachte vrouwenwang nu oud en als een rimpelige huid het bos al aangekleed met mos in zilvergroen wonderlijk geeft het een innerlijk gevoel om naar te kijken het is goed en…

Hoe ging dat op het schoolplein ook alweer Soms was er eentje die je liep te pesten Als mikpunt zat je aardig in de nesten Hij bleef maar aan het sarren, keer op keer En heel de klas wist best dat dat niet mag Maar meester die deed net of hij niets zag. Premier Rutte weigert een oordeel te geven over het grensoverschrijdende gedrag van Wilders…

....sterfelijkheid... Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

de klok tikt de minuten weg toch nimmer zo gestaag als sinds die dag dat jij in opging in de mist het 'tot zo' veranderde van uren in dagen van weken in maanden de stilte oorverdovend onbegrip verzandde in verdriet een onmenselijk diep gemis blijven vragen onbeantwoord het waar om een open eind…

Woorden uitgesproken in mijn hart stil in mijn diepste verhullen roep om betekenis van mijn zijn zoeken naar innerlijk wezen naar houvast en zekerheid zwijgzaam vragen naar liefde naar inzicht gewoon een steun een mens die geen eisen stelt in eenheid samen zwijgt tot begrip uit onze ogen spreekt.…

Een koe die uit was op vertier, ontmoette in de wei een stier. Vroom sprak zij na de liefdesviering: "Dit was geen toeval, maar bestiering."…

met vreugde en verdriet sta ik in het heden heden licht aan de tunnel lijkt er niet te zijn God bestaat niet, wij zijn ons brein vanuit onzekerheid vormt zich een nieuw equilibrium hoop liefde ik hou van je en dat maakt me sterk waar begin je of waar eindig je denken aan de toekomst vraagt om stevig contact geen blackberry, geen auto, geen…

Slot, uit steen en rotsblok opgetrokken, verborgen achter water en weg, vandaag zomaar weer op slot gezet. Oude stenen onder een nieuw dak gemetseld, zuilen als pilaren in de hal geplaatst. Spiegels die de tijd weerkaatsen als echo in een slapende stad. Verdwaald tussen haar muren.…

Is zwarte thee zo zwart als inkt, hoewel die bruin is, als je 'm drinkt? Ze blijken beide geel te zijn, de groene zeep en witte wijn. Zo lapt men kleuren aan z'n laars. De rode kool is waarlijk paars. Ik zeg je eerlijk, wat ik vind: de consument is kleurenblind. Toe mensen, help me uit de droom: wat is de kleur van groene stroom?…

je hand is muzikaal vingers spelen klarinet met gesloten ogen denk je aan een warm bed speelt passie in vlagen laat tonen de diepste emoties vertragen in terughoudend spel je lacht in een kort intermezzo improviseert wat ontspanning want de lust gaat te snel in ieder voor zich komt het laatste akkoord de ontlading is in wijde…

Wel schoon zijn allen, Maar mijn vrucht kan slechts vallen Bij een uit de bron.…

Ei (voor Eileen) Na onze liefdesnacht bakken we uitgeput een eitje of vier met gele dooiers en al en vreten we de smurrie gulzig op. Je slaat nog twaalf eieren kapot op mijn drilpuddingbillen en met het glibberige vocht steek je een vinger diep in mijn nauwe anusgat. Je wilt me neuken als een man, maar dat mislukt. IJzingwekkend…

als je partner op sterven ligt en het leven aan je voorbij flitst waar sta je dan nog bij stil ? ik schrijf dan jouw laatste gedicht gespitst op een laatste wil…

Je moet er weer gewoon voor gaan betalen De kaart die valideert dat je bestaat Is niet meer gratis door een Donnerdaad Neem geld mee om je ID op te halen Maar daarna is elk bericht dat ’t minder wordt Ook weer helemaal bestemd voor op jouw bord…

Er is geen poëzie in een te helder leven. Op het behang is altijd een plek die wacht op het vocht. Een vuile bek zoekt in de laden naar onzegbaarheden. Alles wat toonbaar is moet overschreven, ieder gedicht gewassen in inkt die blind van de moerassen zingt, waarvan men ziende niets kan weten. Er is geen poëzie in een te helder leven,…