Alle inzendingen, jaar 2011, week 42

Droevige ogen, nog nooit zag ik zo een droevige ogen, ze keken me smekend aan, en ik was verloren, de liefde tussen ons is groot, maar regels zijn regels, ondanks die ene traan, je mag het nooit vergeten, eerst het baasje, en daarna mag het hondje eten.…

een waterrimpel kreukt de verlichte spiegel even breekt de nacht…

ik kreeg zaterdag een cadeautje een aanleiding was er niet ik wist wel dat ik het zou krijgen 't lag in het verschiet het pakketje was onverpakt zonder strikken of papier het kwam zomaar, geen postbode of bekende meldde zich hier ik kan het niet ruilen evenmin wordt er garantie op gegeven het is een geschenk waar je wat aan hebt voor je…

[Haiku] blad na blad valt af de herfstwind spreidt het sterfbed van een jaargetij…

Ze wilde dat ze alleen was Weg van alles en iedereen Wegvliegend as Dat ze gewoon verdween. Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het…

Een aai over je bol je hart slaat op hol hoe zal dat komen zit ik te dromen men is enthousiast je bent verrast ze geven je een compliment dat is iets wat je niet bent gewend het geeft je wel een enorm goed gevoel tjonge wat is dat cool.…

Vandaag dient voor De Neus een kort geding De film over de Heineken ontvoering Bracht Holleeder in hevige beroering Omdat het volgens hem heel anders ging; 'Ik vroeg alleen wat of ze ervan dachten een tijdje in mijn loods te overnachten.' --------------------------------------------- Willem Holleeder eist in een kort geding een verbod…

sterrenogen schitteren me toe omkranst door het weelderig groen dat haar heet bronsgroen,goudbruin haar weerkaatst het licht van duizenden zonnen intense blijheid die als uit kinderogen straalt verbindt de doffe willekeur van ons,volwassenen die teveel weten om nog onbevangen te zijn jouw naam is een lied als een paradijs dat ik mee-neurie…

zingen voor mij een liedje van jouw eenzaamheid zingen voor mij een liedje van jouw verlangen al ben je ook de noten kwijt al kruipt de melodie nauwelijks door de regen van de liefd-lies leg uw wenen hart naar mijn eigen compositie het neurien hetzelfde beklagen deun…

Doordat het niet langer wou waaien, ging windenergie naar de haaien. Milieubewust konden hazewindmolenhonden de windmolens toch laten draaien. Een molenaar kon ze gebruiken en sliep, maar dacht bij het ontluiken na 'n zeer diepe zucht: 'Ze zijn niet van de lucht. Deze winden zijn heel goed te ruiken.'…

Schort op verkorting en versnelling. Vervloek vervlakking en verzwelling. Zwelg niet maar zwijg in taalverstilling. Schrijf als het komt: ritme en rilling. (Met dank aan Ida Gerhardt en Lucebert)…

Die Andries Knevel..wist u dat hij meer dan 15000 volgers heeft En dat ie nu naar 100000 streeft die hem gaan volgen op z’n pad Lieve Heer natuurlijk gun ik hem uw zegen Maar ik ben bang dat ie een coup gaat plegen…

is er nog ruimte om je hand te pakken te zwieren en draaien op de muziek van ons hart wij staan al zo lang te dicht op elkaar vermijden in blik confrontatie met ogen stappen dezelfde tred in onze gang op de trap van duizenden treden een armlengte is ons gegund de vrije hand is voorbij mag ik toch deze dans…

Schaduw van de nacht In reizen van millennia Duizenden jaren Beukende golven Van oprecht liefhebbende Vrouwen op 't ritme van pijn Krakend in voegen Splijten rotsen direct uiteen Treffend. Opvallend Gespitste oren Voelen het groot verdriet van Blinde zienden met sulfiet -gekleurde ogen Op strak-getrokken huid Biggelend levenslied…

Misschien heb ik het fout gedaan Was wat ik deed niet goed genoeg Had ik er vaker voor je moeten staan Meer inhoud moeten geven aan wat je vroeg Misschien ben ik niet diep gegaan Gaf ik mezelf te weinig bloot Ik reken dit mezelf aan Ons vuur is uit, de liefde dood…

Wat doe ik met mijn leven? Uitstellen. Ik denk lang en diepzinnig na, stel dezelfde vraag, krijg hetzelfde antwoord en denk weer na. De zon komt op, een merel zingt. En als ik het nu eens niet meer uitstel... denk ik. Die gedachte is onverdraaglijk. Er schuift een wolk voor de zon en in de verte slaat een klok - ik stel mijn vraag,…

Is hij nu wel of niet dè kandidaat voor Neêrlands functie van ‘de onderkoning’? Het wordt beschouwd als passende beloning, voor al zijn werk ten dienste van de Staat. Maar als men zegt: ‘Dat kan je ècht niet maken!’, dan blijft hij zitten in de Raad van Spake.…

Met zorg hield ons bedroefde kring De adem in, om acht te geven Hoe in haar borst de stroom van 't leven Nog flauwtjes op en neder ging. Elk onzer fluisterde zo zacht, En stond zo machtloos op zijn benen, Als hadden we elk zijn eigen kracht Haar tot de doodstrijd moeten lenen. Door vrees en hoop werd evenzeer Ons hart misleid, bij 't…

Als ik de windmolens zie, dan weet ik dat ik bijna thuis ben, het klinkt misschien een beetje gek, maar als ze draaien, dan weet ik dat je aan me denkt; ik wou dat je hier was, dicht bij mij, samen onder die ene windmolen, de wind door onze haren, nu ja, jouw haren; ik hou van je lach, je gekke uitspraken, onze grappige momenten samen…

Ik schreef een haiku, journalist zei gedichtje, over de vrede. Over de vrede heb ik iedereen gezegd: liefde is vrede. Vrede is liefde voor en van alles wat is, moet je nu lachen?…

[Senryu] perzikbloesemtak betoverende spiegel van mijn eindigheid…

door lieflijk licht belicht heeft het meisje aan het venster zijn liefdesbrief gelezen het hart geraakt dat hij haar schoonheid heeft beschreven zwevend in eindeloos verlangen die hij verwoord en zij herleest traant afstand de emotie welke doet bewegen in mythe en devotie hoelang Johannes zal zij wachtend blijven…

En zal nu tijd van sterven komen van lijden en zo veel verlies van troosteloos mijmeren en staren in doelloze gedachten zwijgend stil de toekomst reeds passeren hoop voor komend leven bannen hullen in koude en opstandigheid alleen sombere herinnering aan schone warmte die ijlings ging waarop wij nu niet kunnen teren. Niet zal de tijd…

Draag me weg naar het wonderlijk licht in verzachtende toverogen Weg van kermende hartenpijn in nieuwe jaarringen Gelijk zeven sloten de tijd verdichten in kruisende hemelbogen Waan me ver over de rivier van het sonore en geef het gezicht aan mijn lief die de schoonste droom verwaait in mijn verlangende schoot als de zwellende…

Weidse leegte boven me voor – achter – links - rechts vreet me op zuigt me leeg angst overheerst een boom zonder wortels de stam zweeft als de meeuw op het strand voor hij landt zich nestelt een bolletje veren op het zand kop in de wind staat hij stil roerloos verankerd zo licht zonder wortels ik schrijd de ruimte in wandelende…

De glorietijden zijn voorbij Waarin hij zich bemind kon wanen Ver boven staat en straat verheven Geen bloed, geen zweet, geen tranen Hij schreeuwt vol wrok en woede Dat Nederland hem nodig heeft En in protestmars van beschaving Wordt zijn Waterloo beleefd Dus bedelt hij aan ’t Binnenhof Ach Halbe, geef mij brood In ruil voor staatportret…

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

Een piepklein bootje van papier danst op een woeste bergrivier. De sterke stroming voert hem mee. Waar vaart hij heen? Misschien naar zee? ( Een kindergedichtje. Ik ben een bundeltje aan het maken, o.a. voor mijn achterneefje )…

Vol ijver deed zij boter op haar hoofd, en vond het raar, dat de buurman er een ei op kwakte, zomaar!…

Een dagje ouder een week erbij, een maandje extra, krijg je van mij, een kwartaaltje krijg je, een half jaar ook en voor je ’t weet, zegt ze volgend jaar wederom: een dagje ouder, een week erbij. Hoelang we leven, geen mens weet het antwoord, maar één ding weet ze wel, het gaat vreselijk vliegend, haast te snel! Een dagje ouder is…