Alle inzendingen, jaar 2012, week 12

't is takkenweer. het kind bemint zijn vader zeer. het spel begint. ik was de vader, zegt het kind. de vader staat verbeten op. de vader slaat door haat verblind de deur in 't slot. 't is bitter koud. de vader zint: ik zoek een vrouw, ik maak een kind. ------------------------------------- uit: De gedichten 1974-1983, 1987…

Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad en zag de dingen moe met vroege ogen aan en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding - aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen brugleuning, benzinepomp, lantaren - En 't was als snoerden deze klanken de schepping meer tezaam. Zo ging ik door de schemer met naam en naamwoord noemend en…

I Zij kunnen het niet laten licht te geven, hun drijven is aanwezig in de nacht als liggen er twee lampen in het water gelijk van sterkte, van gelijke kracht. II Je wilt op veren met ze mee en je besluit ze brood te geven. ----------------------------------- uit: 'Verzamelde Gedichten', 1993.…

De zon is een Antwerpse planeet De aarde houdt op bij de Schelde Cyclonen gaan liggen op de Groenplaats Van alle machtige steden die vallen Valt Antwerpen het laatst Tot op het laatst autochtoon. ------------------------------------------------ uit: 'De Leeuw', in verzamelde gedichten, 2004.…

Het zand in haar navel, een ijsje in haar hand. Smelt het, dan zand erover. Strand vlakt uit. Ze noemt de wind een val, blaast hem aan bovenhuids. Uit de zee doemt mist die haar inkuilt in een glazen kist. IJsbloem in de zomer. Loodzwaar achter een raam met leeftocht staan. Het licht doorwaden in een lens. Tintelingen in een glasfiguur. Slaapt…

Zonnig tot en met De voorjaarslucht Jubelt het uit Wilde beukenhaag Meedogenloos gesnoeid Op weg naar nieuw leven Het snoeien doet De bewoners geen pijn - Vogels immers die Van vrede en vrijheid Nooit afgesloten zijn…

Kijk me niet zo aan met die grijze ogen van jou die mij doen smelten als sneeuw zonder onschuld in de felle zomerzon. Maar wend je ze af, dan jengel ik net zo lang tot ik ze weer zie en de zonsverduistering voorbij is, het Eeuwig Licht weer schijnt.…

gewogen en te licht bevonden woorden raasden door mij heen ik heb ze letterlijk verslonden en toch vond ik er geen die beter zijn dan zij die er reeds stonden.…

Blokken Op mijn tenen lopen Heilig resultaat Topprestaties Doel voor Mijn toekomst Beste van besten Wil ik zijn Moe van het altijd Buitengesloten En onopgemerkt zijn Dan in de grauwe Novemberlucht zo Maar een grijze Zeppelin - vervreemdend Element verdwaald in het Wijde landschap Van mijn jeugd Mijn toekomst vervreemd…

Grafkosten kunnen per gemeente enorm verschillen. In Littenseradiel (Friesland) zijn ze het goedkoopste. De centjes die de nabestaanden erven, Zijn deels bestemd voor kosten van het graf. In Friesland is men nog het beste af, De Friezen kunnen nog voordelig sterven. Dan lig je onderin die klei te soppen, En weet je één ding zeker: Fryslân…

De hangklok viel stil met de schemer de regen geruisloos geen wind…

Ach nog zo graag eenmaal wil ik zwieren op die schommel nog één keer een rondje maar in die oude draaimolen. Laat me nog eens klimmen in die appelboom achter op het erf troost mij daaronder op de grond plak een pleister op de wond. Leer mij nogmaals fietsen op dat rode fietsje door de laan voor ’t huis wrijf mijn geschaafde knieën.…

Het valt mij op Dat ik de laatste tijd steeds vroeger de gordijnen sluit niet dat het sneller donker wordt integendeel de lente rukt onstuitbaar op de dagen lengen soms al om vijf uur soms zelfs nog eerder steeds vaker blijven ze de hele dag gesloten ze laten licht door ja dat wel, het is dus overdag beslist niet aardedonker toch…

Voor Conny en Henk kijk hoe ze dansen met het leven rond en rond hoe ze cirkelend en draaiend zo vanzelfsprekend vloeiend samen zo onophoudelijk licht en dan hun ogen zoals zij in elkaars ogen alleen daar alleen zij hun wals in driekwartsmaat zo tot de rand van 't leven tot het uiterste en verder nog tot aan 't sterven…

Was het een man of was het een vrouw die de stiletto-hakken heeft ontdekt? Daarna wandelen velen hun voeten blauw en raken vele voetspieren zomaar verrekt, terwijl ze denken de mannen te versieren, maar die vrezen eerder die wankele zotternij, ze maken liever gehakt van deze hoge klieren, want enkel blote voeten maakt hun zinnen blij. Ik…

In een buitenwijk van de Syrische hoofdstad fluiten de kogels…

een treffen in muziek de schoonheid van klanken in de dierbare kunst van een gelezen gedicht het willen horen proberen te vangen hetgeen het leven biedt de tastbaarheid, het verlangen te zijn als het bloemenhart de contouren van de blaadjes in het kleurige schetsje opgetekend door een mond belevend een toonzetting ruisend als vogelvleugels…

aan wie dit leest mijn levenslijn ging over pieken en dalen mijn broedsels kunnen daarvan verhalen hier afgelegen was de avondvoorstelling laatste toegift die nog applaus ontving het dna van gegeven zoengeld zal uitwijzen hier leefde hij: een held! de bast van deze wijze berk moet dienen als kleed van mijn zerk…

Anna droomt zich graag kast een groot buffet, met glaswerk bovenaan ze zet er borden in en laat ze staan gerangschikt volgens maat en kleur -en schalen, nauwgezet van klein naar groot opdat ze ziet welke ze vullen wil, met gaven die de dag haar bood des avonds, op een bord, een schaal of koppen van de ruitjesplank, oorloos naast een klein…

balancerend op 't randje van de dood sloeg je wartaal uit die niet de jouwe was heette de koude grond je welkom waarop je voor dood gevonden bent kleurde een avondje uit anders dan leken glazen leger, en het aantal minder dan het resultaat waarin je je overgaf aan de gezelligheid van zo even te voren…

In Safaripark “De Beekse Bergen” is een jongen van 10 jaar door een cheeta in zijn schouder gebeten, toen hij met zijn moeder tegen alle instructies in de auto had verlaten en was gaan wandelen. ------------------------------------------ Je mag beslist niet uit de auto stappen, De ramen moeten ook hermetisch dicht, Die regels zijn voor iedereen…

Je bent welkom in deze innerlijke schoot. Ik omarm je woestheid in de luwte, opdat het razen en tieren in mijn liefde tot bedaren komt. De kracht van jouw storm heeft een onmetelijke grootsheid. Welk een schoonheid in onstuimigheid. Storm, rust in mij. Jouw vlagen weerkaatsen alle hoeken van het heelal. Zichtbaar makend wat zich wil…

Nergens klinkt geluid zo iel als waar geen bomen bergen of muren zijn in eindeloze ruimte van een ziel waaraan elke hoop is ontnomen enkel ontluisterd in pijn. Nergens klinkt geluid zo iel als over verre vlakte waar geen weerstand of strijd overwinning ten offer viel het leven tot de horizon vervlakte elke roep om hulp verzand.…

Ik kom weer voorbij die beuk een lange sleuf een slanke holte in zijn stam in zijn kruin azen kraaien doodstil een handvol eekhoorntjes nesten hier rennen gehaast een koers op leven en dood…

ik laat de stilte na als allerlaatste beeld elk oog, door zwart en wit omrand, hecht zich als een zwerver aan het spoor waarlangs zij liepen gekleed in flarden van wanhoop die bleven haken aan elkaars hand en het schrale, nog bestaande licht ik veeg gaten in de sneeuw wil met naakte voeten stemmen vinden achter de tralies van de aarde…

Voor de ochtend kwam heb ik je huid gestroopt, flarden ego afgescheurd op zoek naar de zin van het leven diepere lagen stak ik af tot je liefde in zicht, de nacht voorbij sijpelde druppelsgewijs heb ik het rood gecheckt op zuiverheidsgehalte tot mijn bekken vol je vellen liet ik drogen met de noorderzon, benieuwd naar wat je straks…

De Nederlandse man, hij laat zich kleden Zijn vrouw bepaalt wat of er wordt gepast En ook al is hij matig enthousiast Hij heeft de strijd allang vergeefs gestreden Ik heb voor door de week een schattig hesje En 's zondags draag ik nu een deux-piècesje. Tweederde van de mannen laat zich  kleden door hun partner. De helft van de mannen zegt…

Volgens het woordenboek is het slechts elastiek, wat bedoeld is om de kousen niet te laten zakken, maar de sexindustrie maakte deze stofjes uniek, wat menige zwakbegaafde man acuut doet knakken. Ik zag de meeste jarretels in ouderwetse pornoshit, soms, heel soms, bukte een vrouw, die het droeg, dan dacht ik, godallemachtig, wat een gloeiende…

Luister welke kant de wind hier opwaait, hoe ongestoord hij grip heeft op de mens die leeft met waanbeelden en vrij intens gehaaid het gras voor anderen wegmaait. Met het eind in aantocht, haast elke wens vervuld, voelt hij zich dan toch nog genaaid als hij de film van zijn leven afdraait en zijn waaibomenhout ziet voor de lens. Al mis ik…

Ik hoor de woorden van de ander en blijf luisteren naar mijn gevoel ik sta open en verander; soms een beetje, soms een boel zo bezie ik nieuwe wijsheid welke ik soms negeer en soms erken want ik heb de ruimte en de vrijheid van wie ik word en wie ik ben…