Alle inzendingen, jaar 2012, week 17

ik hang de noten aan de bomen en leg de takken in het gras zet de zon hier op de tafel heerlijk binnen op 't terras ik hang de wolken aan de waslijn en doe de regenboog op slot gooi alle bloemen in de leegte plant een linde in 'n fagot ik hang de lente aan de kapstok en veeg de vogels van de pui plak grimassen aan het plafond naakt…

en ik denk ik schrijf ik droom schep mijn wereld zonder vragen dicht ik het licht door het lommer de kruin van de bomen want, er wonen vogels in geweven nesten van gevonden resten tal van takken ik teken de zon in 't hemelsblauw en als het donker is laat ik de maan een stukje zakken ik dans mee op de golven van mijn kostbare…

Een schaal vol genegenheid Een doos vol liefde Een theekist vol geduld Een fles vol verdraagzaamheid Gezamenlijk vormen zij het cement Waarin jij gegrondvest bent In liefde opgedragen aan Albert ter gelegenheid van zijn 25e verjaardag 24 april 2012 - van je vader…

Een schaal vol genegenheid Een kom vol liefde Een theekist vol geduld Een karaf vol verdraagzaamheid Vormen gezamenlijk het cement Waarin jij gegrondvest bent Opgedragen aan Albert Van je vader t.g.v. je 25e verjaardag op 24-04-2012…

Vorig jaar ben ik gevallen vanaf mijn fiets, toen ik op de grond lag dacht ik: "Er is niets..." Ineens een scheut van pijn in mijn rechter onderbeen en geschrokken mensen om me heen... "Blijf liggen, rustig maar, zo meteen komt de brancard" Ik kneep m'n ogen dicht, niet wetend hoe erg het was... Toen de broeders kwamen wist ik het pas: …

Deed het met voorbedachten rade, Jij Deed het weloverwogen Jij Deed alsof je neus bloedde Jij Stapte niet eens opzij. Jij Trapte nog eens stevig na Jij Was voor de laatste keer aan zet Jij Hebt mensen overlopen Jij Was nietsontziend tergend Jij Was onstuitbaar in je doen en laten Jij Liet niet over je lopen o nee Jij Gaf mensen geen…

Ik hou zo veel van je, niet normaal.  Ik kan niet begrijpen dat je dat niet ziet. Ooit zal er een dag komen dat je je realiseert wat je gemist hebt en wat niet. Ik wil het zo graag met je proberen Gewoon, voor een maandje, of iets in die geest. En ik hoop, dat als ik doodga,  jij de enige bent die dit leest. Want ik zal aan je bewijzen…

mijn dank voor jouw duizend gezichten de tonen in je stem waarmee jij mij hebt opgevoed je ogen altijd in een warme groet de open blik op leven die jij hebt doorgegeven handen die beschermden zich over mij ontfermden jij mijn toeverlaat bij ziekte pijn of eenzaam zijn ik heb je losgelaten maar blijf met jou voor altijd lijfelijk…

Het dorp, vol geuren uit bloeiend weiland, heeft brede sloten, die blijmoedig schuilgaan onder een groen pantser, vreedzaam, voldaan... De kleine zachte schubben houden steeds stand, glimmen lustig, zich tot 's levens strijd vermand, zijn soms dof berustend: "Alles mag gaan..." Met tere krachten, nimmer te verslaan, straalt hun woord voor…

Een schuchter groen hangt aan veel bomen als valt het morgen er weer af…

Het zijn de kleine dingen, die het ‘m doen, maar toch, zijn mensen niet snel meer tevreden te noemen. De kleine dingen die men ooit als groots ervoer, zijn nu gebagatelliseerd en helmaal naar zijn moer. Je durft niet meer met iets kleins te komen, omdat de grootte bepaalt waar men is ingeschaald. Het zijn de klein dingen, nee, het…

‘Ik moet dringend’, zegt mijn kleinzoon van vier. Maar hij drentelt nog, dus por ik hem aan. ‘Vlug naar het toilet, anders doe je in je broek.’ Hij keert zich om, zijn gezichtje vol verontwaardiging. ‘Da’s echt dom van jou’, klinkt het gedecideerd. Ik beken direct schuld, hij is een grote jongen, Zoiets overkomt hem niet. Dan rent ie…

het jonge blad nam licht van de zon legde in groen het mozaïek van de lente knoppen gesneden in een variatie aan kleur prematuur nog de geur wachtend op warmte van heden met een explosie van schoonheid bloesemt het land weer zijn dromen in een schitterend reiken naar zomer…

Het mooiste wat een mens overkomen kan, is liefde in al zijn facetten, onvoorwaardelijk geen vastomlijnd geheel, en toch, ondanks dat mooiste deel in je leven, neem je onvoorwaardelijk aan, dat het altijd wel goed zal gaan, terwijl niets, vanzelfsprekend is.…

liefde glijdt tussen de bomen mij raakt ze niet, ik hou me schuil in een waas van droefheid wieg ik mezelf daar ik jou ontbeer veel te kort heb ik jou gedragen hoe ik geprobeerd heb samen met jou, jouw demonen te bevechten heb ik de strijd verloren in een donkere nacht ben je mij ontglipt en koos jij een andere weg, een uitweg die mij…

Liefst 3429 Nederlanders hebben dit jaar een lintje gekregen, waaronder Carry Tefsen (Mien Dobbelsteen). Wim Overweg behoorde niet bij de gedecoreerden. Er zijn de wereld lintjes weggegeven, Maar voor het zeventigste jaar op rij Was hij er - jammer, maar helaas - niet bij, Wat heeft Wim Overweg wel niet misdreven? Hij vindt die lintjes allemaal…

Schielijk schuift zij een wolk voor zich als je naar haar kijkt terwijl zij aan het wassen is Maar kijk elke nacht en ze geeft steeds meer bloot tot ze op een nacht volledig open staat voor al je dromen Terwijl je verlangend zweeft naar het lokkend licht van een verlichte nacht denkend: niets is toeval toeval is iets dat droomt op…

Tussen sleedoornwit en meidoornwit ligt een maand met sneeuw en hagel mei staat voor de deur de rododendrons bloeien in een gul gebaar zo koud de nachten de lelietjes-van-dalen gifgroen beven nog…

Men schrikt van het gezicht dat aan haar hoofd kleeft haar wezen moet daaronder nog wel zijn geen tekens meer van sporen die de tijd geeft de lippen groot, de ogen net te klein. Verdwenen nu de frisse doodgewoonheid de basis voor het eens zo trots gelaat die kracht gaf aan haar schitterende schoonheid haar trekken plooien als een slecht gewaad…

Ik ben volkomen in de bonen, ik ben compleet in de war, ik ben helemaal de weg kwijt, is te bezopen is te bizar! Ik ben helemaal hotel de botel ik ben knots en een beetje meer, ik ben het gras doorgekropen en nou zie ik het niet weer. Ik ben met vlinders bijen bloemen, gras en kiezels aan de slag, terwijl ik zomaar loop te zoemen…

Ik boots je altijd braafjes na ik word straks ook vijfenzeventig…

Volgens de Engelsen en de Pruisen mat Bonapart 5 voet en wat pluizen. Maar zelfs zonder steek moest hij wel doodsbleek door 't hoge struikgewas wegruisen.…

Voor lange tijd bekwinkeleerde hij In indrukwekkende stringente schema's Zijn bijna onbeschrijfelijke thema's Van ripspiqué tot bonenpikkerij Zijn oeuvrebox dient om dit af te ronden Wat tegelijk verrijkend is èn sonde…

Gelukkig is er nog hoop op grensloos geluk, dank zij het sterven.…

Ingetogen huizen aan stil bosveld bewaren arbeidslustig verleden, dat hier bestendig toeft, steeds tevreden; zijn boodschap blijve in elke tijd bewaard. Een helling onder stugge struiken vertelt: "Wie mij met denkend oog wil betreden, heeft zinnen, waarin rustig wordt gestreden, is op dolen, meer ontdekken gesteld." Wilde meertjes, ruig…

Zo zal één van ons zich deze dag herinneren, we zaten onder een boom een linde en het waaide om ons heen regende bloem- en kroonblaadjes die zich vangen lieten in de haren zich verzamelden in een hand. Hoe iemand de gele bloesem in de mond stak en kauwde ze sterk smakend vond. Natuurlijk was jij bereid te delen jij en wij, tong tegen tong…

Brinkman een grote man die klein begint in een soort electoraal monopoly van Brink tot Kalverstraat allemaal onafhankelijk allemaal burgers allemaal partij Brinkman is niet van de act is van het respect dus verdient dat ook!…

De OBP blaast zo hoog van de toren Dat een grote limonadefabrikant Vermoedelijk een kort geding aanspant Omdat zij niet bij burgers willen horen En Elco baalt er dan ook nog eens flink van Dat hij meelift op de goede naam van Brinkman…

ik heb je gezien tussen alle vrouwen jij, de mooiste zonder hoofddoek zonder borsten…

Immense zee van emotie, angstvallig in verlangen, door de eeuwige jaren heen, vele kwetsbare ondergangen. Krachtig onzichtbaar schild, zet zich vast om mij heen, teruggetrokken in mezelf, stille roep, heel sereen. Heldere kleurrijke regenboog, weerkaats jij op mij neer, stralende zon in jouw lach, een blij ongedwongen sfeer…