Alle inzendingen, jaar 2012, week 20

vannacht was ik niet alleen met haar droomde van kapende vagebonden er werd mij een engel gestuurd aangemaand door boven of wellicht lokaal ingehuurd zij zong voor mij het lied van troost waarin eindeloze liefde werd aangeprezen na een wijle hervatte mijn neusgeronk zijn gelijkmatigheid zodat ik nu echt…

Er liggen veulens in het gras te stoeien twee dicht bij elkaar seringen bloeien blauwe regen hangt charmant haar wellust uit een merel hoog in een es hij weet van wanten fluit…

Je zegt dat ik verliefder ben op jou dan jij op mij, maar pakte wel mijn hand, terwijl we keken naar veel trammelant om niets en ik dacht in termen van trouw… Liefde is er of ze is er niet, hoor ik uit jouw mond, die mij vluchtig kuste, waarbij jouw rechter hand op mijn middel rustte in een door en door romantisch decor. "Of we nog naar…

zij hebben mij ruimte gegeven om in te dwalen geen horizon meer om te bepalen waar ik ben ooit heb ik met wit help geschreven in de blauwe lucht een hemel in weerspiegeling maar eindeloos ver weg ben verdwaald in de ruimte om me heen opgesloten in een cel -alleen-…

Met mijn ogen drink ik de tranen van de asielzoekers Met mijn glimlachende mond laat ik hun ogen soms weer lachen En dan later...alleen...soms huil ik hun tranen in mijn hart door mijn ogen uit En kan dan vervolgens weer glimlachen met mijn glimlachend ogende mond…

En Volendam brengt weer een wonder voort Een politieke palingsound met pit Misschien scoort ‘t CDA een zomerhit Met deze nieuwe roergangster aan boord Het water stijgt de and’ren tot de lippen Aan Mona’s glimlach kunnen zij niet tippen…

Hij wil gelaten van dit leven scheiden Voorgoed vertrekken uit dit somber oord, Waar niets hem noch kan boeien noch verleiden, Hij heeft te veel gezien, genoeg gehoord. Maar als hij dan, bij wijze van vaarwel, Ultieme plicht, een laatste glas wil heffen, Als de avondlucht, die teder word en hel, Hem wat hij gaat verliezen doet beseffen,…

Lieve jongen dit is je vader, hoe is het daar op het slagveld? Mag je er zingen? Met je mooie bariton? Pas op voor de paarden daar maar ook voor de vrouwen. Je mag er wel aan nippen maar niet te lang op de lippen. Je krijgt er herpes van. En denk eran, hier bij ons is onze haan ook gestorven door een teveel aan kippen. Ik moet nu sluiten…

Nadat de boer lang had gezocht, Had hij eindelijk een paard gekocht. De prijs viel mee, De boer tevree, Later voelde hij zich toch miskocht. Want van z’n kop tot aan zijn staart Was het maar een lui paard.…

Als burger van dit land zijn we de klos Zoals u van Jan Kees hebt kunnen horen Wordt iedereen geknipt en ook geschoren Ben ik straks financieel een total loss En moet ik mij van alles gaan ontzeggen Of zal ik maar in Facebook  gaan beleggen? Het lente akkoord raakt ons allen hard. Facebook moet voor de aanstaande beursgang wegens overweldigende…

voordat gesloten deuren eindeloos sluiten openen zij nog een keer een kier en zien dat wat was genoeg is geweest het slot van de deur eindelijk gesloten eindeloos verlangen voorbij…

U kijkt tevreden meneer De Jager, maar het is niet zoals het hoort, dat U over de kromgebogen ruggen van Nederlands AOW-ers scoort. U kijkt tevreden meneer De Jager, als een kat die een kanarie vrat, het is alleen een beetje jammer dat U ook de Nederlands zieken vergat. U kijkt zéér tevreden menéér De Jager, in Brussel zal Uw naam wel zeer…

Als ik in mezelf verzonken ben zachtheid van leven wil ervaren laat jij me toch weer ontwaken haalt me terug uit mijn dromen in je ogen de tederheid lees keer ik terug in werkelijkheid dankbaar dat ik deze nieuwe dag samen met jou weer beleven mag.…

Verstrikt geraakt in ‘t vangnet van hun steken van averecht over het recht breit ze slechts aan een grijze vrede Een naald vol roest laat moeilijk steken glijden een vangnet is niet recht te breien door ribbels langs een muizentandpatroon Zolang de kluwens blijven zwijgen tikken de naalden grijzig voort Wanneer de strakgetrokken…

Er bestaan geen zekerheden meer : die Jack-The-Ripper was vast geen Heer. Maar wie had gedacht dat de Londense nacht bedreigd werd door een dame van eer ?…

26 letters staan tot onze  beschikking om te vertalen wat we voelen en tegen je willen zeggen  Maar geen van de combinaties Dekt de ladingen van wat we je uit wil leggen Kijk me aan, ik weet zeker dat onze ogen zwijgend spreken Die 26 letters kan je gewoon vergeten   We weten allemaal wat we bedoelen En we kunnen je alleen maar helpen door…

Haar benen hield ze steeds bedekt voor haar armen gold dit evenzeer Ze voelde zich geheel niet perfect ze was een meisje zonder verweer Haar wonden toonde zij niemand voor haar littekens ging dit ook op Ze weende dikwijls in stilte want het leven gaf haar vaak een schop Haar benen staken in lange broek zelfs als de zomerzon erop scheen…

Omdat het woord "allochtoon" te veel verwijst naar het verleden, zoekt men hier een nieuw woord voor. Het woordje allochtoon stigmatiseert (Wat grens betreft kom je van gene zijde), Krampachtig wil men nu dat woord vermijden, Zodat men op een nieuwe term studeert. Angstvallig wordt dat woord voortaan vermeden, Maar je verloochent zo wel het…

Ik voel het vuur maar mis zo vaak de moed om brandend door te gaan waar is de kracht dat ik kan lijden als U te strijden die uit het graf bent opgestaan hebt met Uw Geest het geloof ontstoken zend mij opnieuw die vurige tong die mijn weerstand heeft gebroken.…

Door het lot gebonden Elkaar niet bij toeval gevonden Delen vreugde en verdriet Worden vrolijk als de een de ander ziet Kunnen samen de hele wereld aan Vullen elkaars gedachten aan Vrienden kan je mee lachen Bloedbroeders lezen elkaars gedachten…

Tranen vallen, de wanhoop nabij. Je roept: ik kan niet meer. Ik ben toch een goede moeder? Je schreeuwt om hulp. Maar niemand luistert. En ik, je kind? Ik ben degene die lastig is. Maar ik vraag alleen maar liefde. Je hoort me niet, je hebt het te druk. Je ziet geen uitweg meer.…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de voedingsbron Voor de geest Blij dat die blikken heg, Voor even dan, is geweest…

Een blik in jouw ogen mijn hart gaat tekeer even verlegen en onzeker als die allereerste keer Trillend en stotterend bij die ene lieve lach die mij intens gelukkig maakt gelukkig voor die dag En dan dat fijn gevoel waar ik niet aan wen dat gevoel diep van binnen als ik heel dicht bij je ben Van die lach op mijn gezicht…

(Een innerlijk landschap) De verkaveling strekt zich waterpas tussen zon en aarde Warme stralen doorklieven de atmosfeer tussen Heer en gade boven de breuklijn in een zee van gras Hier ligt het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende…

De dichter stierf al vele malen Maar bleef bestaan buiten de tijd Nu is hij eindelijk bevrijd Van telkens weer al het verhalen Het metafysische vertalen Terwijl de mens dat veelal mijdt Een enkeling op rijm gedijt Of door het vrije vers wil dwalen Hij hoeft niet meer terug te keren Zijn educatie is voorbij Het karmisch groeien is volbracht…

zwijgend zwevend in stilte met de natuur en geluiden rondom me heen pratend met gebaren en bewegende ogentaal ben ik heel af en toe even stilzwijgend observerend aanwezig om dan later met al de opgedane energie door actie en verbale communicatie me volop te laten ontstillen © Senna Desert 17 mei 2012…

Zoals we zijn ontstaan in een vruchtbaar wonder, is het heelal geboren uit een grote hand, met een kracht, zo bijzonder. Een geboorte vanuit een veelvoudig snoer: drie zijn één, zo ondoorgrondelijk. Als de cirkel sluit, dan is er kracht, een flits, een bazuin. De kosmos dijt uit, echter het lot is dood. Eeuwige armen verwarmen, met brood…

Er ontspint zich een samenspel van melodieën, passend in een gemoedstoestand van parodieën van grootheden in wier voetsporen wordt getreden niet beseffend dat er een verloren race wordt gereden Bij de eerste toon worden melodieën opgeroepen Geen noot om zich erop te kunnen beroepen De blikken rusten tussen afhangende takken van bomen die…

ik voelde haar bui ogen donkerden snel armen schokten in weerklank nog steeg de spanning door het broeierig geluid van haar lage stem zij ontlaadde met wijzende vingers in het oplichten van schuld ik voelde de inslag stond aan de grond genageld verschroeid door haar blik als de donder ben ik weggegaan een reepje zon liet valse…

Hoe dromerig denk ik de wei zo'n eerste zomer zonder mij. Het huis is leeg, de tuin in vol. De paardenbloemen pluizen bol. De vogels maken geen geluid. Het gras groeit boven de rozen uit. Heel voorzichtig gaan de bomen liggen om in slaap te komen. Uit hun rompen rijst een woud. En het huis wordt niet herbouwd. MORAAL Ach wat…