Alle inzendingen, jaar 2013, week 16

De geur van gras en water dat kabbelt door riet omgeven. Waar later zwanen sierlijk neer strijken. En mensen langs de waterkant kijken naar schepen die voorbij varen, terwijl aan de andere kant van hen het verkeer voorbij raast. Rennen of stil staan in het leven waarin menigeen zich haast. Natuurlijk evenwicht is als yin en yang. Iets…

ik plak overal letters laat vogels uitvliegen in de hoop je te vinden fiets ik door straten schichtig om me heen kijkend driftig zoekend naar een glimp van jouw onbevangen glimlach zodat rust wederkeert in mij…

zoals mussen van tak tot tak hiphop ik met mijn vingers rond hetzelfde plekje je glijdt naar beneden vangt mij op terwijl ik al weer vlieg met een strootje uit je borsthaar geplukt ik vraag nog meer terwijl je de lucht loslaat leen je lange benen om te klimmen verlangen, zeg je zacht en krult je zinnen tot een nest…

Ik zakte door het ijs, want het brak, Het ijs was altijd al dun geweest. Een visie was het waar het me aan ontbrak; Dat dit gebeuren zou had ik altijd al gevreesd. Ik zag een hand terwijl ik verdronk, Maar pakte hem niet, ik was te slap. Tot Hij me weer het leven schonk En me eruit trok, met een boodschap. Een boodschap om een visie te bouwen…

Deze ziel heeft zich over mij ontfermd, een weldaad, even raad wist ik er niet mee om samen tenslotte af te gaan naar die grote roze zee.…

Opa is duizendjarig en van glas, lijkt het. Stoot je hem aan, dan begint er een fijn koperen mechaniek te zingen in zijn borst: ik heb het warm, te koud, zit op de tocht. Zijn eigen handen zijn een vale nevel voor zijn ogen. Hij denkt dat bomen brancadiers zijn - 's winters wit, altijd beweeglijk - en morst dagelijks van angst. 's…

heb mijn blikken altijd vertrouwd dacht in onderbouwd begrijpen hoe zij anderen aankijken nooit heb ik geweten dat mijn logica de lichaamstaal al jaren is vergeten daarom loop ik vast mijn vogels zaten op een tak vlogen in zwart wit floten hun gemak landden tot een stille zit maar in het echt krioelen kleuren zwermen groot…

Mijn hart is dood! – Wie zal het begraven? Wie zal het kisten? – Mijn hart is dood! Vaak schroeide ‘t van dorst, en géen kwam ‘t laven; de honger verteerde ‘t, geen schafte brood… Mijn hart is dood! Wie zal het begraven? Wie zal het kisten? – Mijn hart is dood. Mijn hart is dood… ! Men legge ‘t te rusten, te rusten in ‘t eerste, beste graf.…

De koningin in spe Amalia Verdeelt de koningsliedjes: (heel) (erg) (slecht) Die foto van mezelf, is die wel echt? En nog zo wat parafernalia Ook doet ze al miljoenen coaches na: ‘Dramalia nog erger dan W-A!’…

Het zand en de wind wilden wat, wilden spelen met ‘t water, de zee spelen met ‘t strand haar herinnering golvend verinneren, alles wilde het doen met elkaar: de wind ‘t verschuiven en stuiven van stuifsel, de zon achter elk schelpje een schaduw verschijnen, de keitjes kuilden al kuilend een kuiltje, de steentjes kiezelden keutels, ’t geweken…

Een humanist is doordrongen van het feit Van eigen verantwoordelijkheid. Om een goed leven te kunnen leiden Hoef je geen geloof te belijden, Maar menselijke vrijheid en gelijkwaardigheid. Het goede leven Is dan iedereen gegeven.…

Langs sporen van wind lijnen van staal trekt gelijk het web van zwak evenwicht banen van onwetendheid in stralen van licht tot aan de zekerheid liefde die over horizon schijnt.…

Ik heb met niemand contact over Kees eigenlijk. Maar nu komt het heel dichtbij dat het een jaar geleden is dat Kees zo stom was om dood te gaan. Ik denk er nog vaak aan. Ben ook zo verbaasd steeds: Kees zou zeker 85 worden. Ik niet. God, zo veel mensen die ik kende die al dood zijn. Heb ik nog wel eens tegen Kees gezegd:…

't alles groeit naar een taal, De stilte. Wolken dromen de achtergrond. Een raaf zit op zijn troon, De steen van het huis der liefde. 't al oogt als een wachtende vrouw, totdat de gedachten-kraan sluit. -Ik ben veranderd, door het baden in tijd.…

Ik kijk op mijn computer of er berichten zijn inderdaad wat schreeuwende reclameteksten doorboren mijn hoofd alleen geen bericht van jou en je had me nog zo beloofd dat ik van je horen zou ik sluit maar af neem een fles wijn maar de kurk wil er niet uit en eigenlijk interesseert me dat ook geen fluit.…

ik heb naar jou gekeken, begip getoond, aanpassingen gedaan en toch voel jij je nog zo onbegrepen wat méér kan ik nog doen voor jou? ik heb alles gedaan maar nu is mijn grens dus bereikt hier is de lijn, ik ben op jouw autisme niet merkbaar aan de buitenkant maar des te meer aanwezig aan de binnenkant onze voortdurende…

Dat hij als advocaat de vlag moet strijken Valt uiteraard bij Moszkowicz verkeerd. “Zo ‘n snotneus die mij levenslang royeert En mij niet in de ogen durft te kijken”. Want had die deken hem eens goed bekeken: Geen enkel haarverlies, nog steeds zijn streken.…

Nu we vandaag voorgoed Afscheid van jou hebben Genomen en weten dat We je verschrikkelijk Gaan missen - is er Terwijl ik aan jou denk Opeens dat blaadje Dat ritselt in de wind En is het alsof jouw Hand van liefde me van Zo ver zachtjes aanraakt…

Als medicatie die mij Zo zorgvuldig door mijn Artsen is voorgeschreven Niet meer in staat is Mij te bereiken over Die verre oceaan van Totale onbereikbaarheid, Als gedachten die eerst Met me op de loop waren Gegaan onzichtbaar aan De einder zijn verdwenen, Is het uitsluitend nog Jouw schitterende kop Met prachtig glanzende…

Ze noemen me een alcoholist maar ik voel me een 'alcoholust'! En even voor de vorm: de norm dat ben ikzelf!…

Ik lees dat ik een helmpje moet gaan dragen Want als steeds ouder wordende meneer Ben ik een groot gevaar in het verkeer Ik wil dat Instituut nog wel wat vragen Mag ik als oude kleuter in de dop Dan ook zo'n vette fietsvlag achterop?…

Ik zal buigen. Ik zal kruipen door het zand, stof der aarde omdat men mij niet naar de waarde schat. Ik zal lijden. Ik wil offeren, geven, weggeven, zonder enig hebben en houden. Alleen maar omdat ik geloof! Ik geloof in mensen en de aarde, naast hoop en wanhoop, vertrouwen en wantrouwen was het toch telkens houden van, in vergeven…

Stem des ondankbaar rotvolks, zing uit volle borst wat u bezielt, tot hulde aan uw jonge vorst (volgens John E. en Ali B. met vijftig topartiesten): ’t zal me een stamppot wezen met de W van worst!…

ik leg mijn hoofd in jouw handen en geef me over aan wat is waai mee met alle winden op geruisloze tonen van het zijn gesloten ogen openen mijn ziel die naarstig opzoek is naar geborgenheid daar waar donkerte de waarheid bevestigt…

Biggeseetanka Grillige inktvis, de lieflijke Biggesee: verzwolg hij dorpen? bood hij de ontheemden troost? de weemoedigen wortels?…

gebarsten kleuren slaan uit gladde facetten een regenboog glanst waar zon water raakt, springt licht op golven van emoties…

hij legt zich neer in wind, in de tijd waar hij om vroeg en in die dagen reist hij door het leven, luistert naar alles wat stilte hem geeft het gras verstaat zijn verlangen het lief en leed, het hebben en houwen het geruis van het heelal en al de andere plekken die in een antwoord naar binnen keren vogels, zwartglimmend, krullen zich…

Haar vleugelen die zijn bewegend in glas, helder De tijd lengt 't vervolg van opeenvolgende uren Nooit ziet zij de breuken door golvend geweld. Gezien haar craquelé schoonheid Schampend geraakt, vele muren Tijd zelf zingt vol de borst Woorden die reiken. Zelden nauwelijks doel gemist Toch echt, in de luren gelegd Hoewel haar lijf…

Bijna is het zover Dan is het voorbij En sluit ik de deur achter mij Hoewel ik er luchtig over denk Weet ik niet Hoe ik zal zijn Als de laatste dag is aangebroken Het is anders dan normaal Het gevoel is dubbel Het is genoeg Aan alles komt Een einde.…

jij gaf mij de wereld met beide handen aan ik kon slechts staren liet schoonheid door mijn vingers gaan jouw zeegezicht met strand was mijn eindeloze strijden van water met het land in lieflijk glooien zag ik aan daalse kant de snelle stromen verwoestend over dijken komen jij lachte om de regen ik voelde nattigheid en keek…