Alle inzendingen, jaar 2013, week 43

Je ziet me niet meer staan. Je kijkt niet meer naar me om. Ik heb voor je afgedaan, maar ben ik zo stom? Je loopt langs me heen, doet alsof ik er niet meer ben. Ik ben niet van steen, maar je houdt van hem. Je hoort niet mijn stem. Je ziet niet mijn verdriet. Je kijkt alleen naar hem. Ik was zo stom. Je dreef van me weg. Kwam 's…

Binnen dat kader Was ik geestelijk vader, De altegader. Ik was enkel de dichter, De taal verlichter. Ik ben in dit licht Geestig vader van dit gedicht.…

Geloven in mijn eigen illusie. Mijn droom vanaf gesloten ogen. Het beeld, mijn verschijning. Mijn hartslag is niet gelogen. Elke klop zichtbaar op de huid. Zo echt als je lach in mijn geest. In de nacht kan ik het privé tonen Waardoor jij mijn hartslag uitleest. De hoop geeft leven in mijn keel. Jouw verschijning klopt expressief. Ik…

Hemelsblauw de lucht Die door de storm Verlaten achterblijft, Vogels die zich na Uren stil zijn weer Roeren, die laten horen En zien dat ze Er wel degelijk Nog zijn - Stilte na de Storm die zo Veel serener is Dan hij daarvoor Ooit geweest is…

verliefd keek hij naar haar of was het vol medelijden daar zij nooit zou kunnen tippen aan dat wat hij voor ogen had haar vingers speelden met haar zijden zachte haren de eeuwige rode blos op haar wangen fout roze op haar iets te grote lippen aandoenlijk ja, hij vond haar aandoenlijk…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weg van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters gezegd…

In een supermarkt in Gouda Liep jij met de lach als Anna. Dat hemelse gezicht Dat mijn nacht verlicht. Had ik je nu maar bij de kaas zien staan.…

morgen zou ik geleefd hebben indien ik je gevonden had onder het licht van vandaag sta me toe dat ik je hartstocht noem liefde en een droom, een lichaam en een danser in een ontroerend schaduwspel dat als water over mij heen glijdt, ongehaast langs schouderbandjes en die ene vlinder bij zonsopgang ik zou naar je kijken, één vinger leggen…

De dag dat jij werd geboren.... de navelstreng klopte nog in mijn hand, toen ontstond er als een wonder, een onverbrekelijke liefdesband. Kijkend in jouw nieuwe oogjes wilde ik winnen jouw vertrouwen en je het gevoel gaan geven, dat jij altijd op mij kan bouwen. Jij volmaakt nieuw mensje, door god aan mij gegeven.... Die dag was ik doordrongen…

Natuurlijk triggeren ons vele beelden De arts of architect die straten veegt De moord of zelfdoding die wordt gepleegd De macht van overmatig rijk bedeelden De wonden van soldaten die niet heelden Een kind in hongersnood dat haast niets weegt Naar voedsel zoekt als huisvuil is geleegd Of gifgas op een plein waar kinderen speelden Een land…

Donald is mijn beste maat. Mijn mensgeworden eend. Mijn therapeut, mijn steun. Mijn toeverlaat. Elke week opnieuw, een leven lang. Gelukkig is het bijna morgen. Ja! Dan ligt er weer een Donald, een nieuwe Donald in de gang.…

Gegrepen door De orkaan die Depressie heet, Die mijn denken Al meer dan drie Jaar heeft stilgelegd, Geen aandacht meer Voor beeld en geluid Niet de kracht meer Om de regels van Een boek te lezen, Verlammende inbreuk Op de mens die ik ben, Die ik was En die ik werd Is in de razernij Van deze wereld Verworden tot een…

geef me mijn hart terug de pijn die er bij hoort met mijn tranen langs mijn rug geef me de tijd, in wederkerige momenten ergens daar waar jij nog bent ik mis je dag voor dag en zoveel stappen in die tijd edoch, ik ben je kwijt maar ook weer niet in mijn kamer hangt een stil portret met sprekende ogen en mijn schietgebed om ooit…

Ons leven ging zo vanzelf gleed zo in golven voorbij. Hoeveel moeite we niet deden om die golven te bedwingen mijn duizend maal pardon tot op de draad versleten. Zoveel strijd als we streden om elkaar niet te verslaan in de worsteling tot beminnen als ons geluk werd toegedekt door laagjes van verdriet. Zomaar voorbij als een…

Kan het nog beter: met jou een dag doorbrengen, het zo volhoudend.…

Wervelende westerstorm Een meeuw vliegt achteruit. Uitheemse boom voelt zich ontworteld En blaast zijn laatste adem uit . . .…

Alleen wanneer ik volledig vredig ben herken ik begrip, warmte en erkenning voor hoe mijn ziel in haar levensweg viel.…

Ze lacht al om m'n grapjes Die ik goed verpak en naar haar toe zend. Ik vind het vervelend dat ik me tot haar aangetrokken voel, want dan heeft ze me in haar macht Ze lacht al om m'n grapjes, inspireert mij tot meer charme, we raken steeds meer in elkaars web, en hebben elkaar in onze macht Ik kijk haar diep in de ogen, Zij kijkt mij…

Het schaap is de mal van het lam De schelp is de mal van de mossel De zee is de mal van het zout Marcel is de mal van het beeld De pijp is de mal van de rook De kunst is de mal van de vondst Het idee is de mal van Christopher Columbus is de mal van het ei Het ei is de mal van de kip De kip is de mal van het ei De mal is de mal van de mal is…

het was niet altijd een blok aan mijn been ik koester doel en bestemming heb het gezaagd gefreesd geschuurd en gelakt tot het echt duurzaam leek maar het gelach van kenners en weters verbrandde het blok als te soft koos ijzer en smeedde het heet vormde en draaide in koelend gaan kon het niet passend beslaan pas in edelmetaal heb…

Lou Reed, die ik ooit zeer geregeld draaide Stond jaren half vergeten in mijn kast Maar wie houdt èlk gevoel nou eeuwig vast? Er is wel meer dat mettertijd verwaaide Maar draai ik 'm, loopt hij te allen tijde Weer even met me op aan gene zijde…

Lief, ons liefde begonst gelijk op ene tijd Van God gejond, die ons deze gratie dede; Welke liefde blijft eenvoudig, mits dat gij zijt Van minnen zinne, en ik ook van de uwe mede. Dies en heeft twist noch onruste bij ons geen stede, En wij leven aldus in rechte weelde een paar: Want waar zodanig akkoord is, pais ende vrede Gebonden met Gods…

Ik had zo graag nog eens met je willen praten. Misschien had je me dan uitgelegd wat je dwars zat al die jaren waarin je nooit een woord meer hebt gezegd. Je had mij misschien nog iets te zeggen. Dat zei je vroeger, als ik je eens iets vroeg. "Later, als je groot bent, zal ik 't je uitleggen, waarom ik mij op die manier gedroeg". Maar de…

Hier staat het licht op groen, Je hoort de schapen blaten, Maar de rest van de kudde Heeft het nog niet zo in de gaten. Het is één manier van de natuur Om zich voort te kunnen planten, Het hoeft niet altijd zo, Er zijn ook betere varianten.…

Woorden gaan als een vergeet-mij-nietje. Behalve de zin die nooit is uitgesproken. Alles naar de kant in een hoek geveegd. Het hart met de schouders ineengedoken. Als schaamte of misschien onwetendheid. Het woord dat onopgelost blijft knagen. Een terugkerende onbeschrijfelijke steek. Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

Door mijn eigen gesponnen web zit ik gevangen in mijn trui van losse wollen draden waarvan ik niet meer weet wanneer de steken zijn gevallen Met verbeten mond lig ik onder mijn deken van vlinders hun vleugels wijzen mij het pad waar ik met mijn blote voeten de aarde weer kan voelen Door mijn eigen tralies om mij heen te solderen voel…

de zuidwester blaast een verdwaald kastanjeblad naar de wintermaan…

het kleed van storm, puur damast rukt aan tak en gevel het breekt spontaan, de inertie vaccineert bij tijd en wijle de kracht zeer onbeheerst de natuur defragmenteert de bouwsels van steen en kapitaal tot een transparant geweten, het scherpt de hoeder van aandacht tot onvolkomenheden en willekeur hamer en sikkel, spijker en riet hakbijl…

Zachte pootjes zachte vacht scherpe nagels scherpe tanden een stoere kat op eendenjacht waar zal ons eendje stranden In tijgersluipgang nadert hij het waggelende dier hij komt wel akelig dichtbij het wordt gevaarlijk hier Maar net voor de fatale sprong hij schudt reeds met de kont draait plotseling de eend zich om want hij ruikt nu lont…

Door de boog van de schepping aan te spannen sluist het beeld van gisteren door het innerlijke oog. Raakt z’n pijl de roos van het licht waar de schaduw van de tijd de rug recht in zijn afgesloten kooi. We zijn een theater van het geluid, souffleurs van een glorierijk verleden meningen en stemmingen uit het heden. Publiek, de dichters…