Alle inzendingen, jaar 2014, week 21

Als ik een Jood zou zijn: waar zou de aarde aan mijn voeten kleven? Waar zijn mijn vaders voetstappen in het zand getekend? Waar is mijn huis op rots gebouwd? Als ik een Jood zou zijn: waar vind ik een haven gevuld met blauwe schepen onder witte zeilen? Waar zijn de mannen in ijzeren pakken die mijn kant op kijken? Als ik een Jood…

Het kleine telt de subtiele geur van rozen of de net gebade baby, die kop koffie bij de haard kleine dingen vol van liefde in een wereld vol geweld zijn zo schijnbaar onbenullig maar toch steeds het meeste waard.…

Zijn hartendief Werkte op een rangeerlocomotief Maar een conducteur Werd haar nieuwe charmeur Wat was het motief ? Hij heeft het nog geprobeerd Maar hij was uitgerangeerd.…

Ze lijkt ineens wel tien misschien wel twintig jaren ouder loopt gebogen met haar hoofd omlaag alsof ze niet meer verder kijken wil haar blik is niet bij hier en nu maar afwezig ergens ver weg behalve als we naar de foto’s kijken dan leeft ze op en vertelt dit was toen en daar en daar we kijken naar hem weet je, zegt ze, het ergste is…

ieder jaar weer dan wappert de vlag en vieren we feest met een vrolijke lach we juichen en springen we dansen en zingen ons helemaal dronken op jou wordt geklonken we herdenken de dag dat je licht zag op aard want dat is toch minstens een knalfeestje waard!…

Mijn moeder is van het milieu alles scheiden mijn moeder is van mijn milieu alles binden mijn moeder is van ons milieu mama, papa en ik mijn moeder is goed ons milieu is goud!…

Wat zich opnieuw lezen laat in schaduw van een vergeten naam gewist door weer en lachend kind de droom hardop te herdromen in sentiment met open raam van nachten waarin in het voetlicht van de maan het verleden werd hertreden uit de ogen van een hemels lichaam waarin de sterren helder schenen onvermijdbaar van wat de dichter wil het…

Daar zit je dan te midden van alles wat is geweest. Vier muren en een bed en een boek dat zich niet leest. Stilte en alleen met jezelf en geluiden van de straat. Zoveel vragen zonder antwoord en niemand die vraagt hoe 't gaat. Daar zit je dan eenzaam en ontheemd. Jouw wereld bleef hetzelfde terwijl je van jezelf bent vervreemd. Stilte…

hij pakt zijn jas en naait een binnenzak, ja hij is handig met naald en draad de kleur is verkeerd, het had bruin moeten zijn karmozijnrood is voor priesters en hoerenhuizen regen, alweer die regen het getik maakt hem gek hij denkt aan Romana zij hield van hem, hij zoekt een foto hoort weer haar stem mañana mañana waarom verdomme gingen…

Voor jou Grote, wijd opengesperde ogen Die uit alle macht proberen jou Te zien die ik maar niet Op mijn netvlies krijg, Star kijkende ogen die Uiteindelijk niets zien Dan louter leegte, jij die mij De waas van mijn gezichtsveld haalt, Ogen van mij die plots weer kunnen zien En jou aan mij hebben teruggegeven…

Lege glitter, lauwe glamour, Tweederangs nachtclubpief, Flinterdunne snor, fout pak, Onderuitgezakt op de enige stoel Die het etablissement rijk is, foute gozer Die ongeïnteresseerd zijn handelswaar aanprijst - Overjarige snol in te wijd Uitgesneden hals met royaal zicht Op het boezemgebied - Met twee eenzame gasten die ook al niet…

er bestaat een kunst van het beginnen zoals de zon opkomt bij blauwe lucht welkom geliefde met uw warme zucht laten wij elkaar compleet beminnen trage streling over een zee van tijd met golven die zich kalm verroeren zoals een lied emoties kan ontroeren vlammende lichtjes in de ogen vleit sneller zweven door twinkelparadijs en sterren…

ooit waren er vogels mijn vader hoorde vernam het als hoop als een verwachten het lied door de dag ooit waren er bloemen mijn vader zag de aaiende vlinder op het hartje rusten ik zag zijn lach ooit was er mei was er verwondering om de wulp in de wei het handje in een hand gelegd nu is er leegte ondanks… dan heb ik niets…

ik zal de zon vangen zegt de man mijn voet zal ik zetten op haar laatste straal deze nacht zal ik haar in alle vurigheid bezitten en de vrouw tuurt naar de einder zij luistert in verwachting naar schreeuwende meeuwen zo hopen zij - beiden…

als de zon opkomt dan omarm ik mijn dromen, innig… dankbaar (geef ons nog wat tijd) het verleden en sommige mensen heb ik reeds achter me gelaten ik ben nog niet klaar wij genieten van de zon, van elkaar van de natuur, en wederom van elkaar de herinneringen die gemaakt zijn vastgelegd ik ben nog niet klaar en ook zo bang…

Ik open en opende vele wegen voor de anderen. Ik bezit een grote beleving in mijn geest. Het is, het was, zal de liefde zijn die je bij mij opvalt. Het is jouw warmte, magisch realistisch. Het is de stille stille liefde in jou, die ik zou willen beroeren tot onroerends toe. Het is, wat ik zal weten los te maken... aan verlangen bij mensen…

In het licht van de ochtend lijkt het leven zoveel groter zoveel geruster dan het duister en achter het gordijn aan de zondagse zonzij staat fier rechtop de wakkere wereld…

Al vreet de vijand ons aan 't hart, ons hart, ons hart, ons Belgisch hart, al zit hij aan ons bloed te slikken en geeft dat pijn en geeft dat smart, hij zal op 't eind er in verstikken! Al zuipt de vijand aan ons bloed, ons bloed, ons bloed, ons Belgisch bloed dat 't hem de lippen af gaat druipen, al zwelgt hij kroppensvol zijn…

als ik naar onze wereld kijk lijkt alles wel gelijk zoals het groen van bomen en het huis wij voelen ons er thuis toch droom ik in jouw ogen meer kleuren dan er zijn streel je haren op het randje van gevoeligheid en pijn kus je lippen die naar zoete warme liefde smaken jij bent de echte zon in mijn heelal die andere beschijnt…

Europa eist: niet meer dan 3 procent Mag het begrotingsdeficit bedragen En zelfs Italië gaat daarin slagen Zijn binnenlands product groeit ongekend Nu wat met prostitutie wordt gescoord Voortaan ook tot het bbp behoort…

In plaats van te genieten van de kleuren van het fenomeen wilde hij naar het begin van de boog om de kleuren te beklimmen een zoektocht die gedoemd was te eindigen in ontkleurde illusie…

Wel je kent ze wel mensen die jou het liefst zien vallen Kunnen ze lekker lallen lekker je leven verknallen Als ze maar kunnen klagen zeiken roddelen en steken in je rug je kent ze wel van die types vol met haat die vragen hoe het met je gaat en keihard lachen in je gelaat Deze wereld zit vol met slangen ze zitten in een diepe kuil verscholen…

Men zei immer, als je nooit iets probeert, weet je ook niet of je het kunt, echter, als ik alles proberen zou, kroop er nu een konijn uit mijn mouw!…

Daar waar ik niet eerder bij stilstond is dat ook ons huisdier, oftewel onze hond, dement wordt. Met wat rare dingen, wat irritant gedrag, wat ik voorheen nog niet eerder bij hem zag, zei de arts, wat ze meteen al zag, hij is gaan dementeren, nu moeten wij alleen nog leren, het verschil tussen een dementerend persoon en een zelfde…

Met 50 gaat het grote tellen beginnen niet het aftellen, juist het optellen van wat je hebt bereikt, verkregen, ontvangen Soms blijft de teller bij 2 hangen soms slechts bij 1: Die grote eerste eigen plaats: de compilatie van jezelf met je verleden, je heden, je kansen, je bedreigingen, je winst, je verlies en het netto resultaat van 50…

je zoekt me bij het kanaal daar ben ik niet je zoekt me in de stad ook daar zul je me niet vinden kroegen misschien? verdoe niet je zo kostbare tijd. wil ik wel helemaal niet worden gevonden ben ik er nog wel? waarom nu? men heeft je altijd gestimuleerd niemand heeft je ooit tegen gehouden…integendeel. toen, jong en boos vond…

Pasen is alweer een tijd voorbij Hoewel het in mijn hart elke dag Nog Pasen is - Tijd voor ruimte, voor toekomst Die in mij allang verdwenen leek - Is er elke dag - Goddank - weer Dat nieuwe licht dat vroeg al Aanklopt aan mijn donkere, Gesloten buitendeur en deze Heel voorzichtig op een kier zet Naar wat nog van dit leven rest;…

Politiebericht. Dementerende man vermist. Leeftijd 86 jaar. Rijdend op een damesfiets. Met blauwe fietstassen. Hij heeft sportschoenen aan. Bel ons wanneer u hem ziet. Politiebericht. Vermiste meneer is teruggevonden. In goede gezondheid. Dank voor uw medewerking. Een uurtje vrijheid. Meer was het niet.…

en dan nu mijn lief, moet ik gaan in dit aardse staan de bloemen binnen tinten paars en wit een gouden hart noemt zeven slagen waar geen enkele toon in zit ze dragen nog het leed van kille winterdagen daar tel ik vijf- plus één, als kleine klokjes licht, ze zuchten niet ze zingen als ik blijf en spelen met het overzicht dat altijd…

Nu de mensheid gaat vergrijzen Is er nog meer vraag naar ruimtereizen. Om te weten hoe het zit Aan het einde van de rit Als we definitief afreizen. In de ruimte Heeft u nog de ruimte.…