Alle inzendingen, jaar 2014, week 21

Er was één man, die alleen thuis zat, al jaren. Hij keek, naar de vele anderen die zó gelukkig waren... en zei: "Ik heb het niet getroffen!" Ik dacht, als jij geen risico tot waarlijk leven mét liefde aandurft... ben jij geen man meer maar één groot klaagzang!…

Een droevig dier, maar een volleerde leugenaar: de haan, markies, het hoerenjong op stand. Een pront getande kam, de sporen op terreur. De roedel kippen, hoerig blond van angst: plebejisch vee, van Kopf bis Fuss excuus. --------------------------------------- uit: 'Een engel van Rosetti", 1981.…

ik kende de melodie van het lied maar pas na driekwart van mijn leven heeft zij eindelijk stem gekregen na een aarzelend begin met kleine lieve woorden kwam jij goed op toon gingen wij als duo voor de mooiste akkoorden nooit was er applaus er waren geen zalen het gordijn viel niet dicht maar bloemen waren er altijd als ik je kwam…

Een grijze muis, een christen-democraat, Verklaarde in een tweet, vrij onbezonnen: ‘Ik buig voor niemand, want ik heb gewonnen’, En liet zich kennen als een psychopaat. En wie verlost ons uit deze ellende? Ik hoor één naam…: Jan Peter Balkenende!?…

Door woestenij gedragen trots Is met gepaste spoed verweven Met een uitgekotst verlangen Om met meer passie te gaan leven Hij heeft zich zelden zo verwonderd Over de leegtes tussen zinnen Hij begon net op te raken Vol van leegte zat hij binnen Waar de woorden net nog dansten Speelden, tierden om hem heen Lacht hij zich nu kapot vanbinnen…

mijn schaduwen werpen vooruit volgen in volle vlucht geruisloos wegen waar ieder gaat in ritme dat echo's herhaalt van toekomst die ik moet vergaren ik zucht mijn adem in een vorm van blauwe lucht en doe alsof geen mist bestaat geen grijs dat daalt over verloren kinderjaren…

je kuste mij mijn ziel en ik ik ben daar gebleven waar ik viel zonder jou…

kraai op lichtmast krast en krast indringend zijn laatste oordeel…

Hier zie je hoe er wordt gespeeld Met wat de kunstenares verbeeldt Worden de zinnen gestreeld Het perspectief verdeelt Informatie gedeeld. Kunst Is uit de kunst.…

De grillige klimop beschreef de loop van de paden in de morgenstond de verlichte kantlijn was gebleven het gras de rug recht in de grond we gingen ervoor uit het stof verheven met opgebloeide pen of uit bittere mond het uur was tot bloei gekomen de vergulde lijnen leken onvoltooid leunend op z’n schaduw bleek de blinde muur te dromen…

Statistici zijn waarzeggers. Statistiek is wetenschap. Generaliseren is een vak. Er was eens een statisticus. Hij stak een riviertje over. Een meter diep. Gemiddeld. Hij verdronk. Tragisch. Jammer.…

Mocht ik mogen herbeginnen wat zou ik dan beter doen? Zou ik de luwtes, klippen en stroomversnellingen kunnen ontwijken waarop ik zo vaak schipbreuk leed? Eén ding is zeker: mocht ik mogen herbeginnen dan koos ik ondanks alles weer voor jou…

ROKERS verdienen een plek peuken ook ........HIER!…

De muzen stonden aan zijn kant, van Messiaen, melodieënmaker en muzikant. Hij werd geraakt door vogelzang. Of merel, mus of nachtegaal, niets was hem te nonchalant. Hun zingen zuivert jou, zoals bloesem het landschap; riante bloemkes die uitreiken naar het blauw, in uitbundig juichend wit en blanco. We laten alles los in een welgemeende zucht…

Tegen alle logica in vertrouw Ik op de wet van Lexence Daar ik haar alleen Van de reclame ken, Advocaten en notarissen Die zoals meestal maar Een zaak hebben om te Verdedigen, namelijk hun Eigen bankaccount die Liefst zo snel mogelijk Door en door gespekt moet worden Als een voorspoedig vetgemeste big Mijmerend over zoveel…

Er komen steeds meer tranen Ze vloeien niet meer in banen Maar gaan hun eigen gang Dat maakt mij ontzettend bang Waarom heerst die pijn Ik wil niet bijzonder zijn Het lijkt wel of mijn lichaam het begeeft A.u.b. niet, ik wil dat het leeft.…

We krijgen een klimaat als bij Bordeaux In januari zonder das en jasje Een Hollandse Grand Cru op een terrasje Zo af en toe een flinke tor-na-do En heel het jaar, heb ik zojuist gehoord Bakken aan het strand bij Amersfoort.…

Zo gewoon, vanzelfsprekend, zo heel natuurlijk zo licht. zo heerlijk, zo zalig een knopje en gezwicht, een kamer baadt van voor naar achter, van links naar rechts, van boven naar beneden, volop in het licht! Maar pas op voor overdaad!…

De armoe zichtbaar, wanneer we een kromgebogen vrouw, met een aftandse boodschappenkar, haar hand in de buiten- vuilnisbak zien stoppen, papieren zakken er ongeopend uithaalt, haar kar ermee vult. Wanneer de bak leeg- en haar kar half vol is, vervolgd de krom gebogen vrouw haar weg, naar de volgende bak, tenslotte is haar kar…

Jij die negentig En mijn vader bent Ligt hier nu op dit Sobere seniorenbed Alleen maar stil te zijn; Adem die vertrok En niet meer terugkwam Het bloed dat blauwe plekken In je benen vormt omdat Het niet meer stroomt - Jij nog zo dichtbij En al zover bij ons vandaan; Nog voordat de ochtend voorbij is Zegt mijn moeder dat…

Een man speelt gitaar voor de deur van supermarkt tegen een dagprijs.…

Als ik heb gehuild, zie je mijn lichtgroene ogen nog feller dan normaal... alsof ik met mijn ogen de héle wereld aankijk en me hierbij afvraag: "Wat dóen we eigenlijk, met elkaar?"…

Luisterde ik weer terug somebody will know some day We liepen in Drenthe en zagen een standbeeld maar in onze herinnering een jeugdcentrum in Aalsmeer een verbouwde boerderij Hoe vol van alles waren we de muziek de tolerantie mariuhana patchoulli de geur van haar Bram en Freek zongen in die schuur en wij we waren jong en Cuby…

Regen, regen, van de hemel 't Ledig luchtland tot aan de aarde Vullend met het lichtgewemel Uwer zilvren leliegaarde. Stortend vluchtig nand vermengend Met de bindkracht van uw zegen, Zode en zaad een heildronk plengend, Dat bet groen wordt langs de wegen, 0, ik hoor U over 't water Fijne maliënkolders klinken En, een sprookjesrijke…

De dood viel op een dinsdag en je was er niet. In bad zat ik, ik uitte onderwaterwensen tot ik happend naar jouw adem mijn bespiegeling te boven kwam. Piano's sloegen hun vlerken uit en wachtten op vingers, op de gedachte aan je lichaam die hem in de vingers zat. Aders marmerden mijn armen dieper en dieper dan een glas was de stem die jou plechtig…

het is je gezicht dat van de tijd niets wil weten natuurlijk heeft het leven zijn lijnen op je huid geschreven maar zij verhalen je positieve kijk op vandaag en morgen de diepte van zorgen heeft geen vat op je bestaan gekregen nog altijd lacht het ondeugend vitale aanstekelijk graag dromen je ogen aan wie jij je liefde zal…

Leeg..  Of is het gewoon vol  Volheid die leegheid met zich mee brengt Leeg.. Of zou ik willen dat het leeg was Die leegheid die vernieling met zich brengt Leeg.. Of maakt het ruimte Je sleept het mee naar waar jij het brengt Of is het alleen maar een vertedering Voor dat  wat de tijd brengt Waarom lijkt het altijd dan zo verdomd…

Ach, was ik een computernerd geweest Dan zou mij nu een mooie toekomst wachten Maar ja, ik heb meer muzische gedachten Geen plaats voor ICT-prut in mijn geest Een lek in uw systeem kan ik niet dichten Maar hoe ík dicht, kan ook wel wat verlichten…

Top-crimineel…..wat zijn die woorden mis, Je proeft daarin een zweem van adoreren, Waarna men deze stelling kan poneren: Een contradictio in terminis. Natuurlijk heeft zo ’n boef een trotse moeder: “Mijn zoon is toch maar mooi het grootste loeder.”…

Een lens dat niets ontgaat het is fotografisch vastgelegd frequent blijven het feiten onder een steen geschoven. De macro-objectief vergroot zichtbaar verbluffende details die continueren onder de steen wat is objectief nog te geloven? Alleen het groen van de natuur het leven voor flora en fauna de waarheid gespot in de lens alleen…