Alle inzendingen, jaar 2014, week 7

Ik sla jouw bladzijde om tussen de regels door zie ik jouw witte vel Jij wilt punten scoren in een slepend duel bladerend door mijn boek Transpirerend vol twijfel pak ik jouw bal niet aan een onvoorstelbare misser In de eindelijke finale besef je dat sommige wedstrijden niet te winnen zijn…

Dagen, die uit de voegen barsten van geluk, uren die gekoesterd worden, kwartiertjes die gestolen worden minuutjes die je wachten moet, op datgene wat je het allerliefste horen wil, dus wees nu maar stil en luister!…

Ze hebben trek in mannen trek in kinderen dus zeker trek in mannen ze hebben trek in vriendschap trek in ontmoetingen dus zeker trek in vrienden ze hebben trek in zorg trek in verzorgen dus zeker veel zorgvragers ze hebben trek in voedsel trek in maaltijden dus zeker trek in (op)voeden Ze denken maaltijden vooruit zo houden ze…

Tranen over mijn wangen bij het horen van jouw bericht totaal lamgeslagen rijp voor een gesticht Tranen voor mijn lieve vriendin die totaal verslagen moet zijn tranen voor haar man en kinderen want zij voelen de meeste pijn Tranen lieve meid, laat ze maar gaan het zal nog heel moeilijk worden voor jou maar wij weten, je bent een sterke…

Treindeuren sluiten zich we glijden richting kust maar gelukkig ook langs de Bozar met zijn geëerde kunst Daar wacht een vernissage met bubbels en cullinair vertier en wordt een groots Vlaams schilder uitbundig gevierd Verwachtingen ... hooggespannen druk zowel voor de hapjes als voor deze bijzondere kunst Objecten staren ons net…

Ooit hoopte ik dat alles wat van mij was, van mij bleef Bitter zoete wraak kwam boven, maar ik deed niets Liet het gebeuren ik vocht niet terug Nu ik beter weet zal ik beschermen en vechten als een leeuw voor mijn bezit van eigenwaarde en trapt er nooit en te nimmer meer iemand op mijn hart Daar ik nooit meer lief zal hebben, zoals toen…

Als ik de natuur zou kunnen vangen In haar ware kleurenpracht Maakte ik een schilderij Met verf van bloemblaadjes Na afloop van hun dracht Met ijs uit de Himalaya Smeltend zich een weg banend Door bijna ondoorlatend gesteente Mineralen toevoegend Uiteindelijk stromend Hierin week ik mijn Gedroogde blaadjes Koester hun kleuren En geef…

Hier ziet u het ultieme bewijs Als wij geen das meer stroppen Verdwijnt persoonlijke verzorging al rap En gaat élégance naar de knoppen. Gelukkig draagt hij trots zijn das Zoals gelijkgestemde heren In regenboog nog wel Wil hij het homologeren?…

Ik ging laatst vol vertrouwen naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer de pik gestrekt te krijgen om wat toeren te gaan volbrengen met mijn jongeheer.~ Wel wetend, om zo’n dame te ontroeren moet je als ouwe lul zwaar in de weer. Maar desondanks ging ik toch naar de hoeren omdat ik dacht ~het lukt me nog een keer.~ De libido…

zijn het jouw ogen doch is koning blind zijn het onuitgesproken woorden die onhoorbare zinnen vormen voor hen die ons geheimschrift niet kennen waar wij schrijven over liefkozen op een hoger plan niet te vangen door de wind noch te raken door regendruppels maar omarmd door de zon weten wij dat ze geen taal behoeft onze zielen hebben elkaar…

Elke dag ben jij schilderachtig dat kan ook niet anders want jij bent prachtig Ik heb jou vanaf mijn palet net op het hagelwitte doek gezet Het is enerzijds jouw contour waardoor ik als schilder zo goed boer Maar uiteindelijk zijn het al mijn fijne lijnen die helemaal opgaand in jou verdwijnen Ik schilder vanaf mijn netvlies het…

Door vriendelijkheid en gulle lach, schijnt de zon,de hele dag.…

vanaf het begin af aan kan ik er wel inkomen want als je erin wilt komen is dat altijd vanaf het begin wil je er niet in komen dan kom je er ook niet in gaat het gewoon voorbij zoiets moet je begrijpen sommigen komen er wel in dan moeten ze haast maken net op het nippertje springen begin of eind van tram of trein dat begrijp ik best…

Kennis vergaren - Kennis, meer kennis, Nog meer kennis Is het ultieme doel Kennis is macht, Wij kennen dat gevoel En we weten nooit genoeg Meer willen we, Steeds meer, ons leven Is weten, weten, Weten tot de max Het geweten verdrongen Tot de verste krochten Van de menselijke geest- En, luister goed, Maak je vooral nooit…

overlevingsstrategieën reanimeren gedachten na de dood doodgeschoten, ondoorgrondelijk weggestopt en begraven de koele brise verandert in een zinderende hysterie vat ongrijpbaar licht de dag schuift somber tot aan de rand van de dood jaren vinden bevrijding uit innerlijke ademnood betrachtelijk als kinderlevens protesteren…

ik rol voorzichtig het papyrus uit breekbaar na zo lange tijd letters fluisteren betekenis vloeien rimpelend ineen tot muren water in de doorgang trekken karavanen langs vluchtend voor egyptes slang het is hun laatste gang na vele plagen daagt het beloofde land maar de wortel van gespletenheid raken zij niet meer kwijt de vloek…

In 't lover van der doden rustplaats, bij 't zerkje van het arme wicht, heeft zich een eenzaam vogelijn het donzig liefdenest gesticht. De zoele lentewinden, ze koestren, onder feestgeruis, de zanger in zijn groene woon, het kindje, sluimrend onder 't kruis. Zo brengt ze, de milde nature, vreugde nevens bittre nood ; het schaatrend…

'Heb jij wat met een ander?', vroeg mijn vrouw. 'Nee schat,' zei ik, 'ik zou het echt niet weten; Al was het zo dan ben ik dat vergeten Je weet het toch, ik hou alleen van jou.' 'Toch doe je stiekem of zie ik soms spoken?' 'Nou schat, ik acht me echt niet aangesproken.'…

Wie zal de vriend zijn van mijn vriendin, de baas voor mijn hond, het kind in mijn jeugd, de oude man bij mijn dood, wie zal dat zijn als ik het niet ben? Jij? Ach kom, jij bent niets dan twee ogen, die zien wat ze zien, jij bent niets dan het uitzicht: een zon schijnt, een appelboom bloeit, een stoel staat in het gras; vreugde, verdriet, weet…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

Ik wil ook kunnen dichten Maar dat kan ik niet Dus schrijf ik gewoon Losse zinnen Die zeggen wat ik bedoel Meer nog die dat niet doen Nooit is een pen gevonden Die beschrijven kan Wat ik voor je voel En nu Hier Met de gedachte aan jouw gezicht Ontstaat per ongeluk Toch een gedicht…

Wat zijn heden Uw bezigheden? Al eens bij stilgestaan? Er wat aan gedaan? Al aan de slag gegaan! Ik zag twee beren Samenzweren.…

Winterdag, begroet mijn ziel neem even mijn gedachten weg langs landelijke kronkelwegen onzichtbaar in gedachten als een clown in droef besef waar de mensen om mij lachten en negeerden mijn humeur slenter ik eenzaam langs de grachten nergens ooit een open deur er slaapt een schim in mijn geweten daar waar de dood de vijand huwt heb…

Verleider......luister! Ik weet waar je woont in een bos van zwarte glasscherven niet meer is het dan een opgedroogde zee. Een begraafplaats is je woning waarin deuren eeuwig gesloten zijn en dode ogen door een doolhof dwalen. Verleider......luister! In die woonplaats van spinnenwebben dicteer je beslissingen van zout om die in wonden…

Kijken met open Ogen, en kom niet Verder dan ziende Blind te zijn - Niet ontvankelijk Meer voor kleur Of schoonheid Zoekend naar een weg Die lijkt te bestaan, Het doel dat ik Wil vinden - Zie zijwegen om me Heen, te veel om te Tellen, toch blijft mijn Doel onbereikbaar ver - Onverrichterzake besluit Ik om te keren, en…

Hij voelt zich een beetje achtergesteld, Oma, waarom heb je van mij nooit een verhaaltje verteld? En weet je, het kind heeft gelijk, glipte door mijn geheugen heen, als water door een visnet... Ik maak deze blunder vandaag nog goed, nu maar hopen dat ie het ervoor doet, want lieve knul, Opa en Oma houden van je hoor!…

Wanneer het kwik des winters onder nul staat en ieder loopt te barsten van de kou de ogen tranend, wangen lichtjes blauw; dan zegt de weerman ons dat het om vorst gaat. Maar als het kwik alleen maar plussen zien laat - het zweet loopt je met straaltjes langs de rug, je snakt naar een koud pilsje, liefst wat vlug - geen weerman met verstand…

Hoe was ik Ooit geworden Die mens die Ik nu ben, Zo vaak al Verdwaald in het Labyrint van mijn jeugd Pleeghuis uit, pleeghuis In van hen die Over mij wilden voogden, Kind zonder ijkpunt, Kind zonder anker - Toch heb ik mijn Eigen koers gevolgd, En iedere keer de Uitgang gevonden Die onvindbaar leek - Het toneel werd…

een halfuurtje doodliggen vond men teveel gezegd heb ik simpelweg overlegd het een verhaal te noemen iets dat te maken heeft met wat geluidloos zoemen binnen een bepaalde tijd dan wel over de dag verspreid liefst binnen vierentwintig uur rijmen is verplicht maar niet achter elkaar dat wordt te zuur en valt men in zwaar verdriet allerlaatst…

De zon slaapt een gat in de morgen zachtjes streelt de wind haar haar niemand maakt zich grote zorgen totdat men haar vinden zal aldaar zal men geschokt zijn, uitzinnig van verdriet liet zij 't leven daar liefde haar verliet…