Alle inzendingen, jaar 2016, week 3

Een aarde met daarop een mens alleen, geeft aan een leven weinig waarde, misschien zelfs wel geen één! Mensen zijn niets zonder elkaar. Hun bestaan heeft dan totaal geen reden, zij staan in de koude, geen regels om te overtreden of gezette wetten om zich aan te houden alsmede. Zonder elkaar hebben mensen zo weinig nut. Dat is toch…

ik geef mijn vragen aan de wind ongedurig wachtend op antwoorden kleurt de zon scharlakenrood zand speelt rond mijn blote voeten daar ik me onverhuld overgeef het tij trekt, trekt me dichter langzaam voel ik hoe ze verzanden dieper almaar dieper word ik er in meegezogen in de naam van tot het water mij aan de lippen staat happend naar…

Soms denk ik het leven te kunnen doorgronden maar als ik weer in een valkuil trap sta ik met beide benen op de grond voor even en soms langer!…

Voor de laatste keer, ga ik jouw werkplaats binnen. Het is er koud. Vroeger brandde er het kacheltje, nu staat het er stoffig en oud. Het ruikt er naar ijzer. Jouw favoriete materiaal. Overal ligt roestig slijpsel, de staalborstel ligt nog klaar. Ik snuif de geur op... jouw geur. Je stofjas hangt nog aan de kant. In de zakken een handvol…

in mijn wintertuin slechts een roodborst, oude vorst en ik sta bevroren op mijn plek de vogel zoekt tussen de sneeuw zijn snavel witter, als hij kruimels eet en vet, hij danst op randen van versteende potten de vleugels vluchtig en zijn borst geeft licht ik sta bevroren warm mijn tepels met mijn linkerhand de ander houdt het vast…

Mensen met krullen draaien rondjes in hun hoofd, denken aan heel veel en dat kronkelt zo naar buiten. Meanderende gedachten die binnenin ontspruiten, groeien in golven en dansen frivool binnenstebuiten.…

Ik ben verzot op Thekla Reuten in haar rol als Tessa op TV, ze rookt en ze houdt van neuten, ze gooit de beuk erin, allez! Tessa doet het met wie ze wil en verder wil ze geen gezeur, ze gaat met de rector van bil, ze heeft een relaxed humeur. Met haar ex-man duikt ze in bed, ze slikt de drugs van haar zoon, als lerares maakt ze dolle pret…

het was een dag waarop bloemen sneeuw bloeiden mist de aarde verschroeide met zijn intense waterkou jij onzichtbaar in ver fris stappend de verborgen gladheid trotserend om lachend je werk te doen met een warm gevoel voor jouw mensen die met ogen vol eigen wensen plezierig bezig wilden zijn je ogen deelden uit lieten handen wapperen…

Het liep natuurlijk met een sisser af. Al zijn er wel een paar die met een stalen gezicht hun leugens keer op keer herhalen. Je graaft vrijwillig niet je eigen graf. Conclusie: wie er daar ook heeft gelekt, hij/zij heeft het vakkundig toegedekt.…

Je staat op een leeg toneel en moet uitleggen wat je ziet. Zoals: Ik sta nu in een hoek van een drukke markt. Nu kun je tot vertegenwoordiger van de staat op deze markt benoemd worden. De opzichter die kan zeggen of de gewichten juist zijn door ze in zijn handen te nemen. Want je hebt je nooit vergist in van wie een gedicht was.…

De bloed'ge strijd om het bezit Is ook een strijd om machtigste geest, Het bezit van het goud, het wit, Zweept óp de geest het allermeest. En 't storten van het mensenbloed, En 't willen winnen in de gloed Van staal en vuur, die moorden, doet De geest stijgen in 't Al, de sterren tegemoet.…

Ons leven duurt maar even. Allemaal gaan we dood. Koffie laat ons leven.…

2006 de VN neemt het verdrag aan 2007 Nederland ondertekent het verdrag 2010 de Europese Unie onderschrijft 't verdrag 2016 onze 2e Kamer ratificeert om m.i.v. 2017 minimale aanpassingen te garanderen Nederland toont haar kruideniersmentaliteit om het bedrijfsleven niet op kosten te jagen! en de overheidsgebouwen te laten wachten tot de Europese…

Denkend aan Holland zie ik trage stromen mensen op hun zoektocht over te magere grenzen gaan, gevlucht in schimmige dromen wat rest aan trots in beide handen en wat aan waardigheid overbleef steeds verder van hun horizon vandaan de luchten hangen er laag de zonnestralen worden langzaam in krijgswolken verwoord en belast, om in ander…

In dromen, de dag die maar niet wil komen in dromen, de dag die kruipt als een slang terwijl die echt nog moet beginnen de rots legt schaduw over een gesmolten oceaan die natuur voor de toekomst heeft hier een ruwe rots met robben daar vele sternen af en aan diepzeeduikende zeezwaluw die tijd volledig aan zichzelf heeft krijgt trek en…

Een onderzoeker zoekt het enkel onder En daarmee begint vaak het gedonder. Waarom zoekt hij het nooit eens boven Want daar moeten we geloven Wacht vaak het verwachte wonder. Door in één geheel te geloven Komt het onderste boven.…

De wind snijdt laagjes warmte uit mijn ziel. Met de adem zichtbaar voor me uit gesneld, maak ik het buiten tot een nieuw decor. Ik heb het aanschijn al zo treffend in mijn loop geteld.. Wit versmelt het grijze straatbeton zich aan de rand van het, met overige sneeuw bedekte, uitgestrekte bos. Zoveel paden, zoveel wegen.. Zoveel stukjes onbekendheid…

liefde is als eb en vloed een nimmer aflatend getij dat geeft en neemt lejo…

Je bent als een schim in de mist zoals je daar ligt in de kist ben jij het wel jouw huid strak gespannen en gezicht zo anders kom, praat met me , stel me gerust zeg me " ik ben het, ik rust" ik laat je dan even maar daarna toch zeker ben je niet meer dood braak je het uit ga je leven volgens afspraak.…

Voor ik 't vergeet, wil ik je zeggen, dat ik van je hou... jouw ogen en je stem en je gebaren. Wat er ook van jou maar te herinneren is... dat ik je mis. Voor ik 't vergeet wil ik je zeggen, dat ik je danken wil. Voor je liefde, je goedheid en je kracht en nog zoveel dingen meer, wil ik je danken... keer op keer. Voordat de dagen komen…

Donker dat door Me heen trekt Uiteinden van Hersencellen Waarin de pijn Zich verzameld heeft Die ik door de verf Heen naar buiten druk Elke penseelbeweging Geeft verlichting, Brengt het pijnlijke Over op het doek, Geeft uiting aan verdriet Dat kracht meebracht En wijsheid In de tijd…

Schip op rots ziek en klots, kokosnoot hoelahoep, flessenpost ik ben zoek. Sos wie redt mij? Haai en vis averij, nee, zij niet, vrees de baai! Zee is wild het zand brandt, spoelden mee slechts wij twee, man en muis ver van huis.…

De kleren van de keizer in het landje van Piggelmee worden schaamteloos gedragen en gaan een leven lang mee. De kleren van de keizer verhullen niet het menselijk verleden; beschermen niet tegen de zon en de regen en stemmen slechts de menselijke illusie te vrede. De kleren van de keizer wegen niet wat zwaarder is mee; zijn niet wat…

als dan jouw vingers boterzacht sluipen kruipend hun weg vervolgen, stil jouw stem, het zwijgen klinkt als een bekentenis ik knik en achtervolg de blik uit jou, jouw ogen pogen tot het niets, zeggende dat zwijgen toe stemt ach ik lach en laat jouw vingers grijpen…

Het zijn niet onze omstandigheden in verleden of heden verdriet en pijn die ons verloren gevoel bepalen ik denk dat de vervreemding van ons zelf de tol opeist die we zelf steeds betalen daarom moeten we vastbesloten zijn om ons nog meer aan elkaar te binden onophoudelijk blijven zoeken in blijheid wederkerig steeds ontdekken bevestigen…

woorden vliegen door de lucht als vlinders met één vleugel zielenleed is duidelijk zichtbaar in glinsterende ogen na het vallen is het opstaan even ongemakkelijk als de weg die voor hen ligt onontgonnen en maagdelijk wit blijven antwoorden vooralsnog uit daar wordt driftig naar gepuzzeld al is dat boek wel verdomd dik…

Nogmaals ik zie wat ik zie. nee dat is niet veel. Elke dag vraag i me af of het wel genoeg is maar ook dat hoort bij het zien vermoed ik. Tastbaarheden als een huis een vuilnisbak schoorstenen boom bakfiets een boot een spinneweb Letters op papier en wat ik zie als ik mijn ogen dichtknijp de vlammen die mij inslaan. Meer dingen tussen…

het waren slechts beelden die met elkaar speelden als in een vluchtige klucht tekens uit oude geschriften met eigen haken en ogen die zich niet wilden schikken mijn orde was chaos toch vormden zich woorden alsof zij elkaar beter hoorden samenwonend in zinnen was het een moeizaam beginnen maar zij voltooiden toch hun verhaal vol transparant…

Wie in het ruimtestation ISS Omdat ie zich daar rot zit te vervelen Met kunst en vliegwerk bloemen weet te telen Moet zich beheersen bij zo ’n mooi succes. Een welgemeend advies erop te letten De bloemetjes niet buiten neer te zetten.…

De arbeid is ook de bron van het weten, Hij is de wel van de goudenen geest. Door zijn gestage groei groeit ongemeten De macht van den geest binnen 's mensen leest. O! door het storten van het bloed, en strijd, Gloeit dus ook ander licht op uit d' arbeid, Dat is het gouden licht der geestesarbeid, De geestesarbeid zelf, de gouden waarheid…