Alle inzendingen, jaar 2016, week 51

Is mij om het even hoe geluiden klinken het gaat om de momenten als angst en twijfel worden opgelost verdronken in spitsvondigheid wordt het evenwicht gewogen in het magerste onderscheid op de plek waar we zijn geboren, waar de geest en lijf zijn ingedaald die geen verdere keuzes overlaat tussen de geboorte en de dood het levenslicht…

De deurbel gaat en ik hoopte op diegene die voor me staat Jij met je schijnende ogen je stralende glimlach die me nooit heeft bedrogen Je maakte een uurtje vrij en ik zo gelukkig hiermee en blij hallo mijn lief zeg je tegen mij Mijn armen om je heen en de jouwe om mij en geen een is in mijn gedachte omdat jij het meent Ik voel je…

En is 't de liefde niet, wat is 't dan dat mij kwelt? En is 't de liefde ook, wat mag de liefde wezen? Is zij zoet ende goed, hoe valt zij hard in deze? Is zij kwaad, hoe is dan zo zoete haar geweld? Brande ik met mijne dank, hoe ben ik dan ontsteld? Is 't tegen mijne dank, zal 't zuchten mij genezen? O vreugd van pijnen vol, pijne vol vreugd…

De kerstdagen, de lichtjes de kerstzegels en berichtjes mensen op zoek voor sfeer in huis, hun tuin de kerstmarkt en de kraampjes je loopt er wat, je koopt er wat en intratuin verloot een kerstnacht tussen nep-sneeuw, nep-ijsbeer saampjes op een vacht In Lapland kun je in het echt in een slee achter een renddier glijen of brommend scooterrijen…

in mijn blote hand blijft zacht jouw warmte achter voelbare liefde…

Niets is de mens - een rimpeltje een vlekje stof in het heelal waar, als de wind straks liggen gaat, echt niemand meer aan denken zal. Ik zong een liedje voor de zon van licht en warme tijden maar door de zwarte oorlogsrook kwam het niet heen, waardoor het nooit de zon bereiken kon. Een kerstboom straalt is er soms feest? Ik kan echt…

nog heb ik de magische boeken mystieke gezangen religies die meerdere levens omspannen als rugdekking voor mijn games die ik speel vandaag het spel wordt steeds echter de mensen slechter zij schieten zonder normen en moraal vinden doden normaal zonder enig geweten scrupules zijn vergeten als ik stap over de velden met mijn dode…

Het is flink zoeken als er weinig reden is om toch blij te zijn…

Vaart zit er niet in geen rimpelingen geen kikker kwaakt Ik hoor geen merel, lijster zelfs geen rietzanger ...............zingen Het is winters stil en wij lopen een pad op ons gemakje pad, dat geen naam heeft Het is deze wandeling door slapende velden en geeuwende akkers die me raakt De zon ook doet die middag ......'n…

Men zegt dat leven eeuwig .... terwijl het zo kort ... ... tot op die dag, die tijd, dat uur het leven stopt ... ... niet eens voor altijd zelfs dat is er dan niet ... .... nooit weer ?…

We dolen nat en droog, klam en kwiek in een richting Door dalen, bergen, rivieren, grotten, woestijnen Demonen liggen likkebaardend op de loer Aardmannen, trollen en wargs mogen graag klauwen naar de weke buik van vrede en velours Er is altijd een Sauron die zijn duivels ontbindt Mensen, Dwergen en Elfen staan dan op daar waar altijd wel…

hij reist met een steen in zijn schoen een pijnlijke metgezel op een zware reis in zijn rugzak vechten demonen om de beste plek hij hoort ze proeft hun angst kan ze zelfs ruiken hij zoekt een uitzicht om zijn lange val te breken…

Je hebt er een voor graffiti, geweld Voor spionage, fraude, datalekken Agressie, grooming, poederbrieven, hacken En spookzorg, smaad, ja alles kan gemeld Ik krijg, nu ik die waslijst overzie op stel en sprong een meldpuntallergie…

Mark Rutte vond weer eens een geitenpaadje en om mij heen hoor ik een woest gemekker Bij tegenstanders zit het echt niet lekker: 'Want NEE = NEE, premier… uw sluwe praatje slaat nergens op en ik vraag keer op keer Waartégen stemde ik nou ook al weer?’…

vanuit het oosten kwamen zij de wijzen zij brachten geschenken van vrede en hoop maar vooral van liefde voor het kleine ongekunstelde voor het alledaagse grootse sluit je ogen spraken ze her- inner je…

in groene takken blinkt het rood en goud met lint naar oud gebruik zijn tafels wit gedekt uitnodigend schittert hoog kristal in statig stille kaarsenvlammen de sfeer van kerst is overal in welkom zingt zacht op vinyl nog de maastreechter staar het lied van stille nacht alles lijkt compleet als het glas geheven wordt de gastheer vrede…

de spiegel heeft mij lang meewarig aangekeken gaf meer dan regelmatig steken onder water ik lachte wat gelaten nog zonder oordeel wat niet is kan komen ik had zo mijn eigen dromen uit het vat vol tegenstrijdigheid van een doorlopen puberteit het leek een goed te lopen pad alleen de tijd verging terwijl anderen oogstten las ik uitgebreid…

ik hing een engeltje in de boom maar net niet op de goede plaats ze glinsterde gewoon na wikken en wegen werd haar een andere plaats gegeven zij twinkelde maakte mijn dag toen zij mij onverwacht een hemels knipoogje gaf…

ik heb alle rollen uit de stal al gespeeld in de kerst van mijn dromen wist mij een herder met kudde en schapen spraken samen in blaten hadden de ster snel in de gaten was jozef met ezel vol liefde en trouw zijn hoogzwangere vrouw verzorgend bij winterse kou in maria heb ik mij moeilijk kunnen verplaatsen haar onbevlekte ontvangen…

Het maanlicht weerspiegeld door twinkelende sterren in mijn waterige ogen met herinneringen bedekt aan onze avondwandeling door glans van natte straten. In de sprankelende helderheid wegdromend met het beeld mijmer ik gestaag ingetogen om de kilte te doen weren zoals we gearmd aandachtig het laatste nieuws weer bijpraten.…

Voor Leo Het leven heeft je ingehaald met grote, snelle passen, nu zit ik eenzaam op de bank en lig jij in je graf. De foto op de kast vertelt dat je toch hebt verloren het leven haalt ons altijd in al sinds we zijn geboren. De wereld draait op kookpunt door ook verder lijkt er niets veranderd ik pak de telefoon en hoor de voicemail…

Honderd en nog blij Zo wordt iedereen toch graag een dagje ouder…

Hoezo? Jij kan toch niet voor mij sterven. Hoezo? Ik sterf mijn hele leven al voor jou.…

Zo pas nog stond je vredig voor de kramen Lichtjes versierden de avond en vaag klonk gezang, zoemend op de achtergrond De gevederde vleugeltjes van een kerstengel bewogen zachtjes in de wind Maar, jouw hand bleef hangen in de lucht Felle lichten verstierden de vrede die avond nog voor de kerst In Berlijn Donderend geraas…

Als ik voorbij kwam lopen hielden de kletswijven zich opeens oorverdovend stil. Als ik doorliep ving ik nog net op dat ik dat jong was dat zijn vader niet kende, dat ik dat jong was dat voor zijn leven getekend was - en dat was zo, door hun tongen was ik getekend.…

Terwijl het mes nog snijdt in het bloedend hart mag je jezelf verwennen met een zachte pleister op de rauwe wonde totdat het rustiger wordt dan kun je weten hoe mooi het was hoe goed het ging... Voor zolang het mocht en kon bestaan Nu is er de pijn om iets wat zó mooi was maar niet méér zal zijn dan een zoete herinnering…

Blijf bij ons Heer, als het donker is En wij geen licht meer zien En dwalende zijn misschien Wees dan ons licht in de duisternis. Blijf bij ons Heer in bange tijden Wanneer wij moe en verdrietig zijn Als wij veel zorgen hebben en pijn Wilt U ons vasthouden en leiden. Wil altijd bij ons blijven Heer Dan zijn wij veilig en geborgen Als U…

Vanmorgen stond onze zon, als een bol van laaiend vuur, weer boven de horizon. Zeven miljard mensen, staan vandaag wakker op, gaan slaperig weer slapen. Velen worden vandaag geboren. Ontelbaren gaan weer dood. Zo zal vandaag verlopen, zoals alle dagen verliepen. Vanavond zal onze verre zon, als een bol van laaiend vuur, boven onze horizon…

mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht sluit nog niet jouw mooie ogen doe ze vooral nog even niet dicht ze gooien bommen op de huizen vermoorden mensen zonder schuld wanen krijgsheren zich machtig wolven in schaapskleren gehuld mag ik nog even tegen je leunen bij je schuilen wellicht doe je handen niet voor jouw oren…

het kost hem moeite dit allemaal op een rij te krijgen ware het niet dan toch waarschijnlijk zoiets vormt zich organisch, dus zonder agenda zwalkend tussen aangeharkte reservaten dat heeft iets bevrijdends, maar voorziet ook in beperkte huiver, want waar moet hij beginnen? dan telt hij de muren, altijd een even getal terwijl zijn beloften…