155 resultaten.
Fleurige knoppen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 144 ik zag de pigmenten
wist de momenten dat zij
het licht weer zouden zien
na vele donkere dagen
ontwaakten als eersten
de primaire kleuren
vlamden tegen donker
en grijs wilden bloeien
na hun lange afwezigheid
heb mijn penselen gepakt
op het sneeuwwitte doek
kiemde lente snel blad
warmte en zon openden
later fleurige knoppen toen…
Op mijne afbeeldinge in het klein door Filips de Koning
poëzie
4.0 met 4 stemmen 896 Zo schildert mij een Konings hand
In 't klein, terwijl ik 's Konings snaren,
En heilig harpgezang, en trant
Vast volge, in top van 's levens jaren,
Eén min dan zeventig. Wat is 't?
Noch min dan verf, een damp, een mist.
1664…
Laptop
snelsonnet
3.0 met 8 stemmen 338 Mijn laptop doet het niet zoals het moet,
Met mijn bevelen maakt hij korte metten.
Hij werkt niet mee als ik hem uit wil zetten,
Hij vindt het leuk als hij het een keer doet.
Alleen nog met de bijl krijg ik hem stil.
Geweldig hoor, een laptop met een wil.…
gelukkig ongelukkig
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 175 weet je
van jou de herinneringen
zijn in goede tijden
mij tot vreugdevuurtjes
lichtpuntjes ook zijn het
als bij momenten ik
somber of verdrietig ben
telkens weer
mis ik dan toch
jouw hand in de mijne
de lieve kroeltjes ook
langs wang of in het haar
terloops gegeven
telkens weer
omheen mijn schouders
mis ik dan jouw armen
die tegen…
Wens
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 204 toen mocht zij een wens doen
ze dacht zorgvuldig en lang
en wenste die ene wens
de enige wens
waarin al het andere besloten ligt…..…
De uiterste consequentie
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 146 De uiterste consequentie kan
nooit de ergste in jouw leven
zijn.
als je weet dat je eens
zult sterven; de levensdag
zich eens terugtrekt achter
dat grote gordijn.
Zolang we leven mogen we delen
van dat goede dat ons dagelijks
bewaart. Wij zijn acteurs op
dat eigen podium; waarop ons als
clowns de tranen evenmin worden
bespaard. Ieder jaar…
fitheid
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 124 Rennen, opdrukken, springen, joggen. Kijk hem gaan!
Maar helaas, het bier en patat heeft al die moeite teniet gedaan..…
verhalen van geluk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 138 woordloos adem ik geluk
dat in het besneeuwde straatje
voor het oprapen ligt
dat voorbij komt in
kraakheldere luchten
in winterweemoed
en in bloeiende sneeuwklokjes
dat van zich laat horen in
het ruisende gele riet
in het krakende boerenhek
geluk laat zich voelen in
ijskoude stilte en in
de Poolster die altijd op
dezelfde plaats…
Sterrenpracht
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 177 Als ik omhoog kijk in de nacht
Naar de sterren en planeten
Raak ik betoverd van de pracht
Is het wat ik zo graag wil weten
Is er ook leven buiten ons bestaan
Is er nog een Aarde in een baan
Om een vreemde zon
In het verre helal waar alles ooit begon
Een hemels lichaam
Waar net als hier
Wordt bemint en veracht
Zullen wij het ooit wel weten…
Niet doen.
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 477 Hartendief, mijn meisje lief
Dit kan je toch niet maken
Gevochten voor je als leeuwin en tijgerin
Je leven gered, zoet hebbeding
Troost in nood en lachebekje zo innig met elkaar verbonden
Meidje, met rood geweende kijkers ben 'k toch zo machteloos
Dit kan je toch niet maken
Slapen of eten doe ik ook niet meer
Kaarsjes staren me verbaasd en…
Muren van huid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 155 Een dakloze ben ik
In 't diepst van
Mijn gedachten
Ben niet
Van hout of steen
Maar van mezelf
Vervreemd
Muren van huid
Staan overeind
Maar dakloos blijf ik
In 't diepst
Van mijn gedachten
Ben zonder huis,
Ben zonder dak -
Slechts in woorden
Woon ik nog,
Alleen de taal
Verleent mij nog
Onderdak…
Schaarste
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 Die mierse zondag nam ik,
je trapte me onbesuisd en ongesuikerd
m'n comfortzone uit,
de trein naar het Poolse oerbos.
Onderweg Dostojevski’s badnotities lezend,
telde ik zielen en dorpsoudsten,
dutte ik kadansgewijs in
en droomde van wolven in Bialowieza.
In Bielsk Podlaslki, mijn ziel leeglopend
In een plasje bier op het stationsbuffet…
randgeval
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 103 aan de rand van meer en land
wacht het wrakhout op vergaan
loopt het spoor van slijt en slag
langs de richels en de knoesten
en door holtes in de binnenwand
op de rand van droog en nat
ontmoette ik op ronde schors
een man met uitgesleten zwart gelaat
een vrouw met in ’t gezicht een gat
te zaam een zware strijd gehad…
De Violist
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 260 Tegen het verweerde hek
stond de eenzame violist
ik zag hoe hij behoedzaam
de strijkstok op de snaren lei
ging eerst met de stilte in gesprek
zette aan en hield weer in
liet met gemak de snaren trillen
zong daarbij een idyllisch lied
had het node gemist en met
applausgebaren en een glimlach
wierp ik een muntstuk
in de aftandse vioolkist…
Er komt iemand bij mij
poëzie
4.0 met 3 stemmen 352 Er komt iemand bij mij, die 'k nimmer zag,
en uit-der-mate vriendlijk, die mij zegt:
‘Gij weet, ik berg iemand in mijne woon.
Neen: er verbergt zich iemand in mijn woon.
Ik zie hem niet, maar ben in hem begaan.
Ik ken hem, en hij is mijn liefst bezit...’
- Ik durf niet zeggen dat die vreemdling liegt.
Ik durf niet zeggen dat zijn gast…
De tijd lonkte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 de tijd lonkte
blonk uit
in eeuwigheid
maar in
spiegelen was ik
mezelf steeds kwijt
ben vaak
voorbij de
horizon gegaan
jaar na jaar
nog steeds zag
ik mezelf niet staan
leven kaatste
alles terug wat ik
ooit heb genomen
alleen geven
deed ik sporadisch
in mijn dromen
pas later zag ik
dat ook mijn
sporen waren gewist…
Het Circus Is Weer In Het Land
snelsonnet
4.0 met 4 stemmen 306 Zie ik Geert Wilders weer met modder gooien,
En hoe hij met een foto Pechtold pest,
Zie ik Henk Krol die vreest wat oudjes rest,
Zie ik Mark Rutte met miljarden strooien,
Dan meld ik u dit heugelijke feit:
Het is zover, het is verkiezingstijd!…
Geen spaak
gedicht
3.0 met 4 stemmen 1.186 Dat we ooit konden weten hoe het echt was, vroeger
toen we nog kinderen waren en achter op de fiets
bij onze vader zaten, benen uitgespreid in veiligheid
van rafelige tassen, geen spaak die ons wat deed.
Dat we ooit in onze herinnering opnieuw geboren
werden, met onze handen stevig aan zijn ruige stof
de geur van koppelriem en leger snuivend…
mijn pakhuis
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 343 De slaap is een schurftige bedelaar
steeds minder vaak vindt hij de weg
naar mijn deur bang als hij is
van mijn grijnzende honden, zie ze snokken
aan hun roestige ketting
Ik nam een kijkje in mijn pakhuis
van klein ongenoegen en groot verdriet
haalde wat rag weg en zag
wat kasten op een kier, de jaren '90
maakten goede sier....
en toen…
Vele lagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 191 Het leven heeft vele lagen
Met weinig antwoorden
en zoveel vragen
Je kunt je natuurlijk blind staren
en met elke nutteloze gedachte meevaren
Maar ik besluit om verder te gaan
En niet te lang stil te staan
Bij elk moment
Of ogenblik
Elke traan
Elke snik
Ik ga verder, elke dag
onbewust bewust
met een gebroken,
maar kloppend hart…
Een leven kent zijn vergezichten.
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 92 Een leven kent zijn vergezichten.
Mooie plaatjes op afstand waar
het verlangen nog niet is gestrand.
Waar de ogen zich koortsachtig op
hun doel blijven richten;
ver van huis in een schijnbaar
ander land.
Een leven kent zijn vergezichten.
Het gras lijkt er altijd groener
om het anders kunnen doen.
Onbereikbaar lijkt het veelal.
Voor je het…
Zo uit 't niets
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 242 zonder één onvertogen woord
’n blik noch blozen
kreeg ik een vriendschapsverzoek
van iemand waarvan
ik dacht hey, jij bent toch al
bevriend met mij
toen ik deze accepteerde
bleek deze niet meer geldig
zo uit 't niets was ik
vriendelijk ontvriend…
Gadsie
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 98 De dag van somberheid
is het vandaag,
stel bij 't buiten zien
domweg de vraag:
wat viel je 't meest
op aan vandaag?
Licht is het amper geworden,
druilen, regen, mist
een dag die je heel snel
moet vergeten, zodat
voor je het wist:
morgen misschien de zon
zich weer laat zien?…
Zwarte paarden
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 249 Hoeven op de Ring rond Simonshaven
Zijn het die de stille rust verbreken
Warm is het onder mijn wollen deken
Nu jij kortgeleden bent begraven
Kan ik me aan het verleden laven
Blijf ik in herinneringen steken
Hoeven op de Ring rond Simonhaven
Aan mijn voeten zitten zwarte raven
Rouw gebiedend; aan de wand een teken
Kans op vreugde vooralsnog…
De Spin
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 109 De spin poederde haar poten
wit en paars
en nog een kleur
Ze zei tegen haar ouders
dat ze niet
helemaal niet
moesten opblijven
laat staan zich zorgen maken
Ik ben een frivool
doch
eerbaar meisje,
brulde de spin
tegen haar spiegelbeeld
en holde naar het feest
De volgende dag
berichtte de krant
over een spin
gevangen
in een bokaal…
trappetjes
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 65 tussen jou en mij slechts de zee
open zoals het vlakke land
weinig te verbergen behalve het
heimwee dat als een schots en
scheve lappendeken ons omzoomt met
ruige heggetjes en rommelige muurtjes in
het glooiende landschap
tussen jou en mij slechts de zee
weinig te verbergen behalve het
verlangen naar trappetjes om
over de ergste hindernissen…
landschap
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 246 landschap
het constant golvend blauw en grijs
belijnd door steeds weer wuivend groen
ruw onderbroken door puntig witte vlekken
tikkende touwtjes tegen een verticaal
het altijd stromend water naar het laagste punt
strak overtrokken door een gebogen horizontaal
stevig ondersteund door sterk betonnen palen
schitterend belicht door…
chaos op het veld
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Links, rechts, lob, ver, dichtbij, zelf, diep, achter, voor!
Speel toch die bal! roept men in koor!
Geen tijd om een weloverwogen keuze te maken,
sjonge, wat gaat dat snel, ik laat het maar verzaken..…
Merel
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 155 Een merel op een schoorsteenpijp,
geeft een openlucht concert,
waardoor ik mijzelf begrijp.
Brengt zijn lied met de borst vooruit,
't is mijn binnengevoel,
dat hij naar buiten fluit.
O, vogel wat ben ik gek op jou,
als symbool van vrijheid,
neem ik jou in ogenschouw.
Zou je vleugels aan mijn rug willen zien,
ben dan pas vrij,
als een…
Werk maken van de dood.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 219 Zojuist werd mijn kist gesloten.
Zo stel ik me dat levendig voor.
Uiteindelijk is dat het einde,
van mijn wereldlijk bestaan.
Mijn afgeleefde lijf gaat rusten,
en kan tot ontbinding overgaan.
Toen ik gisteren nog jong was,
was ik als de dood voor de dood.
Vandaag besef ik...Ik lééf!
Een wonder is het dat we bestáán!
Levend zit ik dit gedicht…