Alle inzendingen, jaar 2017, week 7

Jij hebt nieuwe sloten in de deuren laten maken alles weggegeven, dat je niet meer nodig vond CD's en langspeelplaten uit die goede oude tijd gelukkig durfden zijn Het is beter jou te laten jij loopt niet in zeven sloten past niet in bescheidenheid Ik zie jou nog steeds voor me wat vierkant was, is nu rond Jij weet mij altijd te raken…

Ik ben bekend met diverse krachtdieren in mijzelf, want die ben ik tijdens trancereizen allemaal tegengekomen. Sjamanen bestrijden elkaar met hun bekend geworden krachtdieren, vandaar dat ze er niet mee te koop lopen. Ik ontdekte onlangs heel spontaan een nieuw krachtdier in mij, namelijk de wolf, want mijn dorst en honger naar drank…

Aan alle de KAPITEINEN In deze zeeslag doodgebleven. O dierbare Offeren de Vrijheid opgedragen, In wie een fier gestarnt de krijgslust had verspreid, Die, zelver nooit versaagd, door wijze moedigheid De stoutsten voor u deed versagen: Men kan aan ieder Held geen stoflijk pronkbeeld wagen, Maar zo de gunst mijn pen door vleikunst niet…

in het zwart dat ik de muren gaf zat de dief van mijn perspectief hij reflecteerde geen oeverloze mantra’s waarop ik vroeger al mijn hoop had gezet in eindeloos herhalen dacht ik de toekomst te bepalen door rustig mijn eigen weg te gaan maar stilte kwam oorverdovend binnen met een carrousel van ongekende mogelijkheden ik heb…

Men neemt een lepel rubbergranulaat en mengt dit met een scheutje helder water. Schudt dit goed door elkaar en even later, valt er een zebravisje van zijn graat. Al bent u het gezeik van Zembla zat, ga nooit meer met uw rubbereend in bad.…

Vader en ik, wij zijn de luidkeelse zwijgers. Ik hoef maar moeder te fluisteren, of daar gaan we met zestig minuten oorverdovende stilte. Hij was al een man van halve woorden, maar sinds haar dood hoeft niets meer uitgesproken. Af en toe hoor je hem slikken, glinstert er iets aan zijn ogen maar zijn gezicht een masker van papier-maché, een…

een andere geaardheid verdient een groot pak slaag denk het NIET kijk in de spiegel ben jij wel die jezelf ziet deze mensen kiezen een persoon waarvan zij oprecht houden zoals het hoort jij voert misschien een slecht toneelstuk op dat is wat vreselijk stoort jij hebt een hart vol haat toont zeer agressief weg met…

Mensen het is een wonder. Er zijn individuen die gaan zonder. Zij ondervinden niet die dagelijkse trouw van de man of vrouw die regelmatig zeggen kan 'ik hou van jou'. Zij zijn alleen in een wereld door de massa omsloten. Buiten de massa voelen zij zich vaak door het leven verstoten. De alleengang lijkt hun lot te zijn op het levenspad…

Als je wilt weten hoe je Johan kan verslaan, kijk naar Franz, die heeft dat namelijk al gedaan!…

hoog boven me hoor ik de kraanvogels ik zie de wereld ik hoef niets te zeggen als de eenzaamheid hart van het bestaan me in alle rust overvleugelt…

Is de dood toevallig Of niet Weggerukt uit het leven Zomaar opeens dat grote verdriet Verlies dat niet te dragen is het grote gemis je leven lang door Zomaar Opeens Toevallig of niet Blijvend de pijn Opeens Daar Opeens klaar Geen woorden Voor dit Dat wat Je had Is weg Zo zonder uitleg…

Een koe heeft 4 magen waarin zij het gemalen gras kan dragen. Via een ingewikkeld proces gaat het van de uier in de fles en kan haar melk ons behagen. Bij de heren aan de top, houdt het melken maar niet op. Zij hebben soms wel 4 keer modaal en plukken de gemeenschap kaal. In het verleden bleef dit onder de pet. Met een bonus is dit nu…

Een mega vrouw koop je nooit Met geen geld ter wereld Halfnaakte - dames - zo botox geïndoctrineerd Armoe troef Ware Valentijners ik tel ze net niet op één hand Less is more Taalkundig onderlegden Enkelingen die nog weet hebben van de unieke klassieker Ik doe wat binnen mijn vermogen ligt maar ..... wat een angst ...…

U minne ik teer, o taal van lust en weelde, Die 't stug Latijn in dartele ontucht teelde; Die als de kus op malse lippen smelt, En 't hart doorstroomt met Liefdes algeweld. Uw woorden zijn uit zacht satijn geweven, In toontjes die op donzen vlerkjes zweven; Uw letters, zoet als Zefirs ademzucht; En heel uw spraak, één lieve lentelucht…

Er is iets met uw manier van lopen niet goed. Die klutsende gang maakt een goedje dat nood heet. Het kleeft: laat zich niet inslikken, maar evenmin uitspugen. En het trekt: maar lenigende handen tasten naar structuur: schaamte bij alle betrokkenen. U kunt er mee doorsporten maar naast het sportveld ligt het kerkhof, dat weet u. ------------…

het is in gedachten al zo vaak bewoond de inrichting geschoond van knus naar klassiek vintage of lief feeëriek een droom waarvan de eerste steen met liefde is gelegd maar die in fundering en ontwikkeling alle registers heeft opengezet duurzame snufjes als zonnepaneel en warmtepomp zijn terstond geïnnoveerd het selfsupporting zijn hebben…

Gereedschap hing ik ooit hoog aan de muur, Maar dat blijkt nu om moeilijkheden vragen. Want daar bij mij ook ‘krimp’ heeft toegeslagen Is alles onbereikbaar in mijn schuur. Nu draag ik van ellende hoge hakken, Alleen al om een tang te kunnen pakken.…

Diep in de veelzijdigheid van keuzes en idealen Verlangend naar dat ene in perfectie Hetgeen niet zal worden bereikt Lotsbestemming zal waarheid worden De onzekerheid groter Is dit het al? Moedeloosheid en strijd in 1 kamer bevrijd Al het andere telt niet meer Hoe te leren kijken naar andere wegen Stilstand zal nimmer voor vooruitgang…

Ik scharrelde met mijn handen wat dorre herfstblaren weg in de tuin toen ik sneeuwklokjes hoorde kleppen aan mijn hart hun blanke schoonheid ontsprongen uit donkere winteraarde jubelend klonken ze over de beginnende lente en de eerste zonnestralen gingen lichten door mijn ziel…

In de volheid van mijn dromen hoop ik jou ooit weer eens tegen te komen. Hoop ik met jou weer geluk te delen; met iets van dat speelse glimlachende gezicht. Die onuitgesproken zoete beelden. Die sierkrullend letterlijk mijn gevoelens nimmer verveelden. Toen dat gevoel nog bij die dagen leefden als een tevreden leeshonger opwekkend gedicht…

de muze is meedogenloos wil het bij de ene dichter niet lukken dan flirt ze met de ander…

Paayen je laten paayen je letterlijk en figuurlijk laten onder zeiken!…

vogels vluchten uit de stilte van het huis zelfs verborgen zwervers sluiten 't gemijmer in de ramen en 't geschrijf naar hun geliefden die het verleden vulden toen de bomen nog rechtop hun handen op de horizon legden planten verdorren vanuit alle hoeken hun geroep wordt niet meer beantwoord en zelfs de buien worden naar een botte kist gedragen…

dwaal je langs de opgetogen ribben van de kathedraal in Salisbury. Geprevelde gebeden uit eeuwen kluisteren je oor in stille nissen. Een schone orgelklank bevangt je als je net een sluitsteen hebt geschoten. Het mysterie der opklinkende preken heeft het pleister rijk beloond! Zolderachtige gemoedelijkheid verwarmt je ogen, bezwaart je hart.…

De oude dame is zenuwachtig Stel haar op haar gemak een korte vraag omschrijf uw leven in een woord VERTROUWEN, klinkt het resoluut altijd heb ik vertrouwen gehad eigenlijk is dat nooit beschaamd door liefde te schenken werd ik vertrouwd het vreemde was, dat ik liefde terugkreeg van andere mensen dan ik verwachtte zelfs uit onverwachte…

Zocht ik ooit de volheid in overvolle kroegen tot de nok gevulde glazen, schuimbekkend van zelf aangeprate miserie, likten mijn huid schoon of alleszins minder vuil Nu duw ik lieflijke dames van hun barkruk en doe alsof diezelfde barkruk een gitaar is en ik een zanger van bordkartonnen liefdesliedjes Daarna dans ik met die ene oude…

Steeds meer heb ik minder behoefte aan anderen Steeds meer heb ik minder nodig van wat er is Steeds méér kom ik dichterbij mij zelf Steeds meer laat ik me minder leiden door anderen Steeds meer ga ik mijn eigen weg verder weg ......…

Als de stilte ogen heeft, Wie kent dan de kleur Van haar ogen? Wie kan mij vertellen Door welke beelden Zij zich laat vergezellen? Wie kan mij dat vertellen? Wie? Wie? Wie?…

Het park stroomt leeg nu weg van de oranje lantaarns schemer en maanlicht vergeefs de invallende duisternis te lijf gaan Voor het echt gaat duisteren laten eekhoorn en merel nog één keer staart en snavel zien, een afscheid als een toegift het groen van de parkwachter en de blauwige schijn van onze wankele begeerte is het laatste wat…

hij wurgt mijn tijd met beide handen en ademnood slaat toe ik wil mijn vrijheid zo graag terug ik weet alleen niet hoe…