Alle inzendingen over schoonheid

het heden is verleden nieuwe woorden bleken slotakkoorden ik stierf in schoonheid het verbleekte toen de pijn zich losweekte ik werd wakker en zag dat het vandaag was…

Ach, weet je Het geluk behoeft niet veel woorden Uit een kleine beweging Ontvouwt zich schoonheid Als wilde witte bloesems Trillend in de wind…

hij wilde witte wilde schoonheid scheppen en graven in zijn zwartste dromen maar verder dan wat grijs gebazel vermocht hij niet te komen hendrik…

laat ze diepwortelend in eigen aard zichzelf verheffen tussen hemel en aarde hun schoonheid geven ons leren zonder beperking te leven…

een dag na gister de roos bloeide ik keek en zag schoonheid zoals eeuwigheid bedoeld is zelfs in de schaduw van helder licht…

breng mij in haar schoonheid en laat me steeds meer ruimte toe-eigenen tot ik helemaal voldragen uit mezelf kan losbreken om eindelijk te leren weten…

Schoonheid van de langzaam verdwijnende dag. Verwelkoming van de nacht met een goudgele maan.…

Door de ronding van jouw getuite lippen raak ik verslingerd aan je schoonheid laaf ik mij aan jouw zoete geur die mijn hart op hol brengt…

Vergaan je schoonheid Fnuikend het gebrek Aan kennis van jezelf Tong scherp als 't Scherend mes Je heil zoekend In de fles…

verlangen tiert door klinkerstraten je lente fietst me juist voorbij schoonheid laat zich lastig vangen zomers vlinderen in mei…

In een bad als een gemankeerde baarmoeder kijk ik terug en reminisceer, het gedaas, de grijperige maanden, de hele winter of discontent. Er was het meisje met de rode laarzen de neuzen waren versleten maar de maantjes van haar vingers waren gaaf En later zat ik aan haar bed en lepelde vermoeide wijsheden binnen.. een frêle bosnimf op ziekenhuiswit…

Maar wat zou mij Dit hooggetij Der schoonheid zijn, zo gij 't niet deelde? Want uw gelaat In schoonheid gaat Der wereld schoon zó zeer te boven, Waar dat niet is Blijft droefenis Op 't blauw der lucht, op 't groen der hoven.…

schoonheid echt vanzelf wel tonen net als de mooiste woorden je spontaan zullen overkomen…

De schoonheid van het zijn…

zij voelt zijn woorden met haar hand op zijn lippen hij bewondert haar schoonheid met zijn armen om haar heen en ik ben sprakeloos door hun intense liefde zij doof, hij blind ik zwijgzaam en alleen…

De zon wil ik je geven De aarde en de lucht De maan en de sterren De vogels in hun vlucht De schoonheid van de golven De tere droppels dauw Alles wil ik je geven Omdat ik van je hou…

rek me strek me na de nacht armen warmen lijven blijven diep van binnen knuffelzacht rek me strek me in een lach naar de schoonheid van de dag…

zo breekbaar als je schoonheid was zo teer het ogenblik het is niet de tijd van rozen tracht ik in je ogen zonder woorden wat mededogen een beetje troost te strooien al was het maar een vleugje hoop.…

Wees willig ruist zij met beleid En laat uw tenen gewillig snoeien Beknotten voordat uw schoonheid In volle pracht begint te bloeien…

nog gelooft hij niet dat hij een vlinder wordt de spanrups strekt zich en rekt zich in zijn pijn hij wantrouwt eigen schoonheid een luchtige vleugelslag angst is er voor het verpoppen dat hem bevrijdt uit zijn cocon…

nu de winter komt kan ik me weer verheugen op die strak-blauwe lucht waartegen de geheel kale boomkronen in hun volle pracht aan ons hun schoonheid tonen.…

Met gebloemde pijlen sieren je takken in ongekende schoonheid aan je stam en zet je de lente in vuur en vlam oogverblindend mooi gekleurd in karmozijnrood…

Een koopzieke schoonheid uit Schouwen behoort tot de manzieke vrouwen. De stoot slaat in Wijchen in één klap twee vliegen, door daar met een koopman te trouwen.…

binnen de zwaarte rond mijn eigen lijf draag ik een luchtige ziel schoonheid laat mensen bloeien precies zoals ze echt zijn…

met zonlicht wast zij haar manen in de rivier die haar meevoert stroomopwaarts naar daar waar een immense schoonheid zich openbaart nu zonden liggen begraven in een te ondiepe waarheid…

In gekleurde tonen schrijft de lente haar symfonie met bloemenpracht en tere tinten groen en ontvouwt ze haar schoonheid met perfectie en in harmonie dit wonderlijke seizoen…

woorden over de dood wil ik niet horen die zullen mij niet vangen of onverwachts storen woorden over leven daar laaf ik me aan kleurrijke schoonheid in alle talen welteverstaan…

In je kortstondige bestaan verrijk je met je schoonheid menige tuin, park en laan O, bloesem wat ben je mooi met je uitbundige trossen in zachtroze bloementooi…

serene schoonheid in soberheid gevangen eenvoud kleurt inspiratie van de kunstenaar wat ontstaat is een in de natuur gevonden droombeeld zó simpel kan het soms zijn…

rozen en poëzie hemelse geneugten eeuwige schoonheid volmaakte harmonie bezingen de liefde onvergankelijke in kleuren en klanken tot tijdloze symfonie…