Alle inzendingen over aflaten

Dat wist je niet aflatend in te prenten, Je werkte onverstoorbaar, onverzaakt. Ik gunde je bij leven meer cliënten, Maar blijf voor altijd door jouw werk geraakt: Een dichterlijke pap met héél veel krenten.…

Zie , ze heeft niets verwacht – zij kon maar niet aflaten te geven boven mate, had het de dood gebracht. Daar zij geen liefde zocht kon zij door macht van minne de demon overwinnen die niemand overmocht. O minnelijk geduld hoe machtig zijn uw wegen! nu hebt ge ’t al verkregen verplet ligt zonde en schuld.…

Hun niet aflatend schrijven in de pers was voor wie hen gelijk gaf niet te snappen. Ze hebben onlangs voor alweer zo’n vers de allerlaatste bomen moeten kappen. © Hannelly…

Als het spotlight aflaat niet meer streelt En men denkt het verkregen alleenrecht te verliezen Hergroepeert innerlijke onrust in darmen die kraken En revancheert hij met ongenuanceerd populistisch braken Theater concurrentie geen Oude Diva zal hem verstoten Van zijn publiekelijk verkregen niet altijd even fijnzinnige troon Aangehoord met…

Wanneer nu iets niet wil lukken, je bent uitgegroeid en lessen beu, zie je telkens weer op ’t nieuws de niet aflatende jeu: van weer mislukt. Hoe vaak we het ook af laten weten, hoe vaak we ook pogingen doen te leren, zullen al die pogingen toch eens ten goede keren?…

Het leven trekt aan mij voorbij als de stroming van het getij kijk ik door beslagen ruiten van binnen uit naar buiten Er hangt een schaduwzijde over mijn bestaan ik zit gevangen in een aflatend lichaam Wie van binnen naar buiten ziet kan soms zien mijn stil verdriet Ik probeer ook de zonzijde te zien door te hopen dat eens misschien een…

De nooit aflatende stroom van gebeurtenissen, ideeën en meningen het hijgt in m'n nek en draaft voor me uit en buiten is alles om ons heen uitbundig groen ...'Het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog in het publiek onthullen' Nuttig en waar.…

Vaderlandsliefde verstaat zich nog het best met onbegrijpelijke mirakels waar zelfs destijds bij gebrek aan cokesnuivende popidolen Hollandse boerenmeisjes warm voor liepen plat voor gingen om maar een glimp op te kunnen vangen van die ene allesontziende, vloedsussende en nimmer aflatende dikgedraaide boerenvinger van Hansje Brinker…

Dagelijks bereiken ons berichten in een niet aflatende stroom van ellende uit de poriën van de media die als een koude douche over ons heen wordt gestort dan vragen we ons af waar het in deze wereld toch aan schort want graven we niet ons eigen graf?…

vindt natuur zijn herbeleven Door innerlijke drang steeds voortgedreven Herboren lonkt de prille voorjaarsvlucht Maar onderhand op pleinen en in straten Borrelt het bloed bij elke steen omhoog De liefde wordt gekoesterd in de haat Het goede vast geklonken in het kwaad Geen kleur meer zichtbaar in de regenboog De domheid hoort men niet aflatend…

in de lage zon klotste het zwarte water zijn gouden kuiven uitbundig in blinkend bewegen de donkere afgronden zonder taal of enig teken van inhoudelijke communicatie het zwarte goud gaf ruimte maar vrat energie in de niet aflatende emotiespeelbal slurpte aandacht in afleiding van macabere suïcidale actievlagen om te pogen…

Er vertoonden zich kloven aan het oppervlak Grauwe groeven ongekend Droog en dor ineen komend Om uit te monden in een gapende kloof Verwondingen met een niet aflatende pus De geest is verbijsterd Tijd sticht verwarring Een koude bries doet mij rillen De adem stokt Verstijft wacht ik het af De spiegel geeft geen bedrog En wanneer ik…

verschenen in plaats van cohesie in de maatschappij steeds onbeschaamder wordt het grote graaien in het verdraaien van norm en recht alleen het boek is nog echt met wetten voor en van mensen uit generaties geleden de tekenen verontrusten maar van binnen uit groeit er verlangen en hoop wij zullen het tij eindelijk keren in een niet aflatend…

Door de golven heen zie ik witte kruizen glanzend spiegelen zij vertellen van ontelbaren die hun leven lieten de geest gaven om te stijgen naar de lichten die hen lokken om ze te omsluiten met de nooit aflaatbare warmteenergie die alle kwaad heeft afgelegd waardoor de kracht en schoonheid boventoon voeren de aangekomenen rustten…

Vergeef me maar ontvang me met open armen en vergeef me da’ k vraag of U mijn geliefden zult verwarmen met de niet aflatende liefde, vergeef me dat ik vraag, me niet langer te laten lijden dat ik zelf gevraagd heb U wat eerder te laten komen vergeef me dat ik de regie in eigen handen nam vergeef me dat ik dat kleine beetje respect…

nog zijn we druk om het puin en maatschappelijk schuim van maanden weken en dagen te ruimen uit het afgelopen jaar waar chaos voor niet aflatend nieuws heeft gezorgd holde de menselijke meute kritiekloos agressief vol adrenaline achter hen aan door een snelle en gruwelijke manier van verslaggeven wist men zich verzekerd van…

Weeïge drank adem was mijn deel Passie raasde wulps zonder enig gevoel Tierde met niet aflatend venijn door jou heen Pijnlijk besmeurd vernederd werd ik alleen Ongeremd laat je smerige lusten op mij los Waar pijn jouw geilheid doet vervoeren Grenzen steeds gewelddadig verlegd Mijn geest verstijft kil niet te beroeren Daar vunzige lust ongemeen…

sprookjes nog zelden De verharding is het die verhalen belet Het spiegelen in luisterende kinderogen Spanning brengen op de rand van het bed Kinderen worden onthouden van de fantasie Normen waarden en liefde leren kennen op de knie De lering in het sprookje zoals die in de samenleving wordt gemeld Nee nu, moordende robots bommen granaten niet aflatend…

de tocht naar het eeuwige land door een duisternis somber en groot in de nooit aflatende angst dat de dood het einde niet is.…

Door de golven heen zie ik witte kruizen glanzend weerspiegelen zij vertellen van ontelbaren die het leven lieten de geest gaven om te stijgen naar de lichten, die hen lokken ze zullen worden omsloten met de nooit aflaatbare warmte energie, die alle kwaad heeft afgelegd, waardoor de kracht en schoonheid boventoon gaan voeren de aangekomenen…

hij stamtafelde tegen het [on] recht rafelde de haring schokkebrokkend en met ui geglazuurde speeksel richting zijn open wond, aandachtig om het gebeuren zaten we genietend maar ook aflatend te wachten op een kleine wonder niet dat hij zich zou verslikken maar toch een stilte in zijn verorbering zou zich in zijn oorsprong kunnen manifesteren…

een lang verleden tijd zuilen dragen in etages stukjes hemel naar de toren in een luchtgeschilderd paradijs heiligen staan nu vooraan hebben voor de Heer geleden prevelen bevroren zijn gebeden hun litanieën zijn nooit op ook voor de kruisweg met zijn staties stonden vele generaties berouwvol offert nu een kaars verzamelt volle aflaat…

zit hij met zijn niet aflatende zucht, Ik wilde maar dat ze het daar beneden leerden.…

de stiksels lieten los je rok op half zeven de tijd had goud corrosie mee gegeven schone schijn werkt maar heel even de kerkdeur waaruit de geur van volle aflaat is te proeven je kwezelige stemmen over God hoort snoeven nodigt je gebed gebrandschilderd etst licht je ziel herinnert je waarvoor je viel en proeft de sfeer, je voelt…

zacht maar indringend duwden vlaagjes wind tegen haar rug met een niet aflatende druk kleine uitschieters gaven een alertheid die zij niet kenden omdat er geen massa zichtbaar was om kracht te traceren uit bomen struiken en omgeving kwamen alternatieve reacties die samen voor ongekend spannende momenten zorgden zijn power…

JESUS CHRIST SUPERSTAR Bloed, zweet en tranen keiharde muziek ruwe rockopera felste lichteffecten hevigste bewegingen harde zang in solo en koor Met niet aflatende uithaalkrijsen laagste bas, hoogste falset ongewone rond podium muisstille uitverkochte zaal Nieuwe De la Mar Theater, Amsterdam donderdagavond 8 febr. 2024 Ik zit…

woekerend zamelt het volk heel gewone maar ook rare dingen die wij gewoon nog ons alle dagen kopen kunnen onderwijl vechten medici met alles wat zij hebben voor gezondheid en leven van mensen jong en oud aangedaan door het virus dat ons en onze economie het gewone doen en laten naast ook de adem neemt niet aflatend is hun inzet hoewel…

ik kijk nog een keer om en zie uw assen vallen alsof ze nog even het gewijde gras willen borstelen zoals de wind doet met de fiere boom voorbij uw nu gesloten vensterruit U praatte graag en met de handen even opgeheven kwam niet alleen Goethe weer tot leven maar ook uw pijn, nooit aflatend, met vragende vingers naar oorlog en kinderjaren meer…

Dus ouwe trouwe viervoeter, bedankt dat we je mochten kennen, van je houden, verzorgen en uitlaten twaalf jaar lang en bedankt voor je niet aflatende liefde kameraadschap en geblaf! Je baasje.…

Het hoe en waarom was er niet ook geen liefdevolle warme blik slechts de pijn was er in het verschiet in een eindeloze niet aflatende snik Talloze malen reikte ik jou mijn hand die berekend minzaam werd aangenomen en altijd weer werd hij door jou afgebrand voorbij zo krijste jij die mooie dromen En nu lig jij hier in je vers gedolven graf…