Alle inzendingen over achterover

III Haar benen lang en glad - zij lacht en ligt loom achterover - ik zie hoe diep en ver de lijnen van haar benen zijn en denk eraan met afgewend gezicht. IV Zij lacht me door de spiegel toe, en let daarbij op het effect van haar geschminkte ogen Wat denk je, zegt ze traag, heb ik de bogen van mijn wenkbrauwen goed aangezet?…

Prima bedenksel is het hoofd en verre van gevangenis: gedachten lopen in en uit, over de balustraden hangen oude en dierbare momenten, nu eens geprononceerd en geurig dan weer verzadigd achterover.…

vrijheid is zelf kiezen mogen een eigen mening hebben en minnen mogen die jij liefhebt het is achterover leunend ontspannen genieten te mogen van een verschil in het debat vrijheid is de ruimte ervaren voor jezelf en ieder ander gewoon te zijn wie jij bent het is de grenzeloze erkenning van mogen kiezen voor jezelf zoals ook de ander…

Achterover leunend in mijn stoel sluit ik voor de zon mijn ogen laat even mijn gedachten gaan naar een tijd zo lang vervlogen. Ik zat eens in mijn vaders stoel pakte stiekem toen zijn pijp kreeg van hem een vermanend standje want ik was voor roken nog niet rijp.…

Anderen naderen op teenkussens, het hoofd licht achterover. Roekeloze hoogmoed. Alsof ze nu al op een hoogtepunt rekenen. Zij hurkt en knijpt en grijpt hem (de harde tak die naamloos bleef) tot de overvloed de buik kietelt.…

ze weeft de wonderbaarlijkste dromen als de zon haar wangen streelt bewegingloos leunt ze achterover geen mens weet wat er zich in haar mooie hoofdje dan wel speelt alleen de wind in een zachte intieme fluister draagt weerspiegelend het sprookje van hem en haar op een roze wolk ver over de horizon daalt neer met een streling op een door…

Het leven is een droom, het glijdt voorbij, het is een ademtocht en al dat soort gejeremieer tracht ons te kleineren, maar ik vind in één seconde al een eeuwigheid aan vreugde, bijvoorbeeld als ik een glas ouzo achterover sla of een meeuw zie fladderen. Of mijn voordeur dichtsla.…

Toen ik in een bloeiende tuin op Kreta een smakelijke maaltijd nuttigde en daarna heel wat wijn achterover sloeg, gedichten van Lucebert probeerde te begrijpen, mijn glas kapotsloeg op een rotssteen, de kelner de zaak vergoedde, mijn vriendschap met Rimbaud herenigde door nog meer te drinken, ineenstortte in mijn hotelkamer, mijn eigen bloed…

zand in mijn blikveld vol verleiding In haar hand houdt ze mijn hand In haar ogen houdt ze mijn fantasieën Mijn hand glijdt langzaam langs haar navel naar beneden achter het zachte witte nylon zoekt met vingertoppen strelend de weg verder naar het eindstation Ze sluit haar ogen in extase genietend kreunend verslappen haar spieren achterover…

zie je jou en mij, en met je hoofd ver achterover: de takken van de pruimenbomen tegen de blauwe lucht? --------------------------------------- uit: 'De tempel van Saturnus', 2004.…

Dat was vaak nadat ik in de refter enkele bekers koude koffie achterover had geslagen, woest en destructief, bij gebrek aan champagne, de enige drug voor de nachtelijke jacht.…

Samen lagen we ver achterover in onze stoelen, kijkend naar de lucht, naast me zegt de kleine, kijk: daar is de wolk een draak met fantasie kom je een eind. Kijk zeg ik, als de zon even weg is kijkend naar boven, daar zie ik een hond nee joh, Oma da's mijn draak van zonet.…

Anderen naderen op teenkussens, het hoofd licht achterover. Roekeloze hoogmoed. Alsof ze nu al op een heftig hoogtepunt rekenen. Oh streel de liezen en knijp Slijp de harde tak die naar jou wijst tot de overvloed de buik kietelt.…

mijn rug zonk in een leren kuip de nek achterover in een boog van glazuur zo keek ik naar flarden en flitsen de bonte poppen van de lentemode op een nageldun, kamerbreed scherm ik koos voor een moderne snit met golven die zich in grillige bochten wringen weerborstels die speels uit mijn kruin priemen de kapper belooft een wonder een gelaagd…

Achterover leunend in mijn luie stoel m’n voeten op de tafel, de ogen half toe dromend van jou, ver weg, warmbuikgevoel Stevie Ray speelt “Lenny”, ik doe alsof ik meedoe oh..samen luisteren, vast ineen gestrengeld gezicht tegen gezicht, onz' wangen gelijmd met tranen het is zo fijn te dromen met jou mijn engel je bent ver weg maar laat me in…

Ik kan beter een kogelbiefstuk aansnijden dan met jullie redetwisten, beter een glas cognac achterover slaan, dan pogingen tot erkenning te ondernemen. Ik kan zelfs beter dronken worden van wijn dan dronken van jullie magere reacties.…

Schrijven over geloof en waarheden, dichters nemen het brein in eigen hand, woorden kaarsvet lekken op geschreven tafels, waarmee papier is bevlekt, in de kantlijn van een verstilde melancholie omfloerst de glorie als zij de nacht weer doven, tevreden achterover leunen, om daarin zelf te geloven , steunt op een onvolprezen goed…

Meestal draaide ik 'Thieves in the Temple' en klokte ik nog een whisky achterover, je had iets van die lieve Chirley Temple en de frisse krijtrotsen van Dover. Ik minde je sexy magieklik met Sheila E en je samenwerking met onze Candy Dulfer, je muziek was aanstekelijk, dear honeybee, kijk hoe ik de rest wreed verpulver.…

Als koningen, lomp en volgevreten, leunen we achterover en we vergeten. Vergeten de oorlogen en het geweld, de onderdrukking, angst, verdriet. En het enige wat bij ons nog telt, is carierre, luxe ... de waarheid niet. De zanger, verzonken in zijn lied, zingt ons toe: We horen het niet.…

raken Springend en wandelend van van de ene tik tot meer Zo eens een weldadige rust of een geïrriteerde halt Zo’n groot plezier lijken ze te hebben daar Gniffelend zonder geluidjes om de kunsten die ze tonen De koontjes van mijn duimen lijken roderig verliefd De lettertjes, wat leegtes, laten het zich bekoorlijk welgevallen Liggen weldadig achterover…

Het gezoem van bijen, schijnbaar wanhopig, zoekend naar de laatste kelken met zoete honing versterkt de nazomerse rust en stilte… ik lig achterover in mijn luie stoel, ik lees niet echt, want afgeleid door de natuur.…

Kijk dan zie ik eruit als een jonge Adonis, ik denk het niet zo met mijn lange, grijze haren die door de briljantine als gladde slierten achterover golven.…

Ik zou nog eenmaal willen smeken, voor ik achterover in de leegte val, sterf… en mezelf verlies. Ik ruik de adem van de dood, de verlosser van mijn levensboeien, die mijn vuur nu doven gaat.…

Er mag geen mens bij deze rampspoed achterover leunen Dus stort op giro 666 om Evelien te steunen…

geval hij tast naar een borst en omsluit haar vijfbenig een hoofd raakt vast in een kraag het heeft van die wimpers dat alleen een bepaald soort hoofd overvloedig heeft het bloedtekort kinkkabelt er een schietspoel in de alarmbel katapulteert een aap naar de eerste aap tienbenige worsteling voor een stonde de eerste aap laat zich achterover…

Zo ineens, zette net haar kopje neer leunde achterover en in een zucht: was het over, en gedaan en neen, het was toch echt geen klucht niemand lachte niemand deed iets, waren allen verbouwereerd zo ineens je ogen sluiten is warempel toch verkeerd?…

Oh zuiderdiep, met je rijen bomen langs het uitgegraven veenkanaal de waterkant uitnodigend dromend over vergane tijden, in ’n oud verhaal liggend achterover, warme hand in hand kriebelgras in m’n ongewassen groezelnek ‘t lage zonlicht schuinschijnsel over ’t land acrobatisch gierend de zwaluwtjes als gek… jouw blauwe vijvers kijken door me…

Niet de straat zoals ik die normaal zie: De geplaveide weg met aan weerskanten een trottoir vervolgens tuinhekjes en de voortuintjes en dan de gevels van de rijtjeshuizen, opgaand tot de dakgoten dan de achterover hellende daken tot aan de nok - alsof je vanuit een bootje over de zomerdijken naar de winterdijken van een rivier kijkt -.…

M’n hoofd achterover neerleggend tegen de koude witte muur alsof die me beschermen zou tegen de gevoelens in me groeiend als een tere bloem. Geef terug mijn hart! Geef hier,niet doen!!…

vrijheid is ontspannen achterover leunend voelend hoe de golven van het samen zijn in een smeltende zon ons de rug wassen terwijl wij de ogen dicht genieten van stralende warmte vrijheid is eindeloos kijken naar weerspiegelende wolken die van vroeg ochtendrood naar schaapjeswit kleuren tot helderblauw de hemel over de bloeiende heuvels…