Alle inzendingen over rek

Kolderiek periodiek (nr. 26 uit een reeks van 100) De gezellige eetster schepte nog wat op van het koud buffet. Een gast bekijkt haar van top tot teen en zegt tegen haar:” Het menselijk lichaam is net een uitdijend heelal! ”…

Het spijt me, maar ik ben er nu aan toe Om achter deze reeks van snelsonnetten Na meer dan tien jaar eens een punt te zetten Derhalve volgt hierbij mijn laatste clou Want welk moment daartoe kan beter wezen Dan op zo'n uitgesproken dag als deze?…

In dat pakhuis lag alleen nog verstarring opgeslagen in onwrikbare rekken lagen de gereedschappen aan elkaar geklonken en in een hoek stond rechtop een roestige overall met niemand erin. -------------------------------------------- uit: 'Een staanplaats aan zee', 2000.…

steeds ben ik gezwicht voor wankel evenwicht loop op het slappe koord niet meegaan of akkoord een vangnet is voorhanden de rek is wel uit alle banden dan komt de val ik kan niet falen het is mijn enige salto mortale…

ik zwaaide mijn handen al zwart van de aarde uit het graf dat ik aan het graven was zij liepen nog in stilte hun rondes tot ook zij de tekenen waarnamen dat ook hun tijd gekomen was vertraagden hun passen in besluiteloosheid om alles te rekken wisten uit ervaring dat bewegen nog leven was…

Prins Bernhard heeft een nieuw vijfjarenplan: Hij weet naar eigen zeggen van tevoren Dat hij met hulp van God en de doktoren Zijn leven nog wel vijf jaar rekken kan. Het is geen wonder dat op deze wijze De kosten voor de zorg de pan uit rijzen.…

Langzaam Héél subtiel Opbouwen Genieten Intens ervaren Opwinden "Teasen" Laten wachten Smeken Tijd rekken Opzwepen Gek worden Kronkelen En dan... Vol overgave Alles loslaten Samen Met jou.…

bij etenstijd hou ik me sterk in doen alsof ik zie nog steeds het bord met barst je mes en vork wat water in een glas met pil ernaast voor rek-een-levenslast pas met de leegte van je stoel zit ik aan tafel met een doodsgevoel…

Want reken maar dat Plasterk nu onthoudt Dat spreken zilver is en zwijgen goud.…

Hij praatte honderduit, die Van der G Hoe hij de hoogste uitkering kan trekken En aldus gratis rechtsbijstand kan rekken En resocialisatie? Weg ermee Behoud van Staat leek indertijd zijn streven Als dank wenst hij nu van de Staat te leven…

Maar Brussel weet niet hoe het met de rek zit en laat Westminster dus maar even brallen. De brave broertjes op het vasteland, in shock door deze Brexit-braniebrand.…

Met indrukwekkende Latijnse namen Is elke bloem of plant er opgesierd, En reken maar dat het er telig wiert Dankzij het werk van louter vakbekwamen. Elk raad ik aan om er eens rond te lopen: De Hortus Bonaticus is weer open.…

ik ben een lepel in het rek hang maar wat en wacht tot ik roeren mag te bedenken (en dat is gek) dat men dag en nacht op mij rekenen kan, elke dag het is een hele eer -zonder op te scheppen hoor dat ik telkens weer kopjes krijg, daar leef ik voor…

Op houten bedden ijzersterk en hard Zijn zacht de kubuskussens van ikea Fluweel als purol met een laag nivea Dat u die twee niet met elkaar verwart De kussens en de kubussen, de kast Rek dertien A, eenvormig opgetast…

Dus reken maar dat wij vanavond winnen Als ze maar met de tweede helft beginnen.…

Ze wisten het toch lekker lang te rekken!…

Boven mij hangen de sterren tellen heeft geen zin of gewicht evenals "God die door de sterren naar ons kijkt" reken ik uit Ik mag gezien, ik ben niet bang gemaakt naar Zijn beeld en gelijkenis neemt Hij mij zoals ik ben en was Laat ik Hem los, zweeft Hij weg…

We worden met zijn allen opgejut De film van Geert zal menig moslim grieven Dus reken op het zwaard en explosieven Ons land staat internationaal voor schut Maar wat nou: “U tast mij aan in mijn eer” Mijn ma zei altijd: “Schelden doet geen zeer”…

Vast zitten in een web Van emoties Verdriet, pijn Verder kan niet meer Blijven kleven in Het verleden Het heden verloochenen En de toekomst Daar reken ik niet op Zelfs met veel moeite Om eraan te ontsnappen Blijf ik de prooi Ik verschrompel Als aas voor tranen.…

warmkleurige slingers schildert de zeewind langs de vroege avondhemel met een laatste vleugelslag bezweren vogels de ruisende geluiden en ik droom weg over zachtdeinend water uit "De Zee en Ommelanden" (tweede reeks) Eli Stater…

moge het groen de lucht de geur het gegons en gezoem ons verlossen van deze over alle seizoenen heentrekkende eeuwige herfst (uit de reeks gedichten over "climate change")…

Nadien werd Komrij nog tien jaar gegeven Van Wissen moest het doen met slechts een jaar Vanuit die reeks bezien is zonneklaar Dat Nasr nog slechts weken heeft te leven Trendmatig is zijn opvolgster gedoemd Om dood te zijn voordat zij wordt benoemd…

Nadat de burgemeester van Maastricht Publiekelijk een jongen zat te bekken, Lijkt iedereen de zaak te willen rekken, Tot ergernis van Neerlands roddelnicht. Die aandacht vindt hij maar een beetje raar: Het lijkt waarachtig bijna ‘Boulevard’!…

Ons landje reken ik op voorhand rijk. Dat zit dus goed, maar nou nog de praktijk……

Ik wou dus wel eens zien hoe het bevalt Mij nou maar eens een dagje te vervelen Nou, reken maar dat dat verrekt veel scheelt: Die dag heb ik me kostelijk verveeld.…

Je stopte met vechten Je was het leven moe Je kon niet meer Je vond het zinloos Waarom nog vechten Als het sterker is dan jij Je gaf de strijd op En liet je gaan Je wou het niet langer rekken Stilletjes naderde het einde En je nam afscheid Van je familie Van je vrienden En van mij…

Altijd zal ik voor je zorgen, op handen dragen, réken maar. Maar met elk pondje wat ze aankomt valt die belofte nu wat zwaar. Want met de jaren die ze samen doorbrengen in de huwelijkse staat bárst ze bijna uit haar voegen dus is 't te hopen dat hij het laat, haar werkelijk van de grond te lichten!…

de dagen weer korter, binnen rekken de kaarsen hun vlam naar de sterren buiten scharrelt een vogel als teken van leven. als wanhoop gelijk loopt met het donker zie ik, bij toeval, aan de voet van de wilg groen sprieten van bollen.…

in mijn kop ben ik nog jong maar mijn handen verraden groeven, aderen, vlekken een kille wind waait waar ooit de lente bloeide een warme mantel dient mij met liefde te bedekken nu weet ik de tijd nog even, dan ben ik er geweest valt er niets meer te rekken…

hij schrijft, schrapt, en scheurt zijn rug een brug hangend over papier dat witter licht dan sneeuw onder een paarse lucht tot de pen zijn hand pakt letters zich rekken naar woorden in trance trekken blauwe zinnen sneeuwwit weg…