Alle inzendingen over bruin

Regel bruin of regel geel, Mutsaers schrijft geen woord te veel: 'Zelfs een haas van chocola poept wel eens vanieljevla.'…

Wie kent nog De inhoud van Zijn eigen ik Van zelf en eigen Totaal vervreemd Van wie je was En wie je werd Op zoek naar wie Je zijn zal Gevoelloos In dank opgedragen aan Els de Bruin, UMCG…

Wie kent nog De inhoud van Zijn eigen ik Van zelf en eigen Totaal vervreemd Van wie je was En wie je werd Op zoek naar Wie je zijn zal Het Ik gevoelloos In dank opgedragen aan Els de Bruin, UMCG…

het krioelt ervan rood bruine soldaten die wroeten, nooit klagen hun koningin te dienen mits...vroege zonnestralen!…

Ze voorziet vele objecten van koffie, thee en chocola goeie of slechte bestaan in dit verband dan ook niet, ze zet simpelweg voor blank bruin, hoofddoek of kale kop, dat kostbare bruine vocht, en een ding is zeker ze zien d’r graag komen, waar dan ook, is een graag geziene gast discrimineren nee, daarvan heeft deze dame geen last.…

Ze regelt het kostbare bruine vocht ook in de bajes, want ook daar drinkt het gajes.…

O herfstvertedering in het stille woud, Waar bruine blaadjes rusten op de poel, Of langzaam drijven zonder lust of doel En bomen prijken met het som'bre goud Waarmede 't bos om zomerscheiden rouwt,— 0 bruin-bestrooide lanen, leeg en koel, En vale bermen, kalme mijmerstoel, En blaad'renweb, waardoor de hemel blauwt!…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Rustig zittend De touwen langzaam optrekkend Het ritselen van de bladeren, het ruisen van het water Zacht en mooi De touwen langzaam optrekkend Overal bruin,groen en een glinsterende blauwe lijn Zacht en mooi De kar Overal bruin, groen en een glinsterende blauwe lijn In het prachtige bos De kar Verdrietig, denkend aan vroeger In het…

Schrompelend geel en stervend bruin zingt ritselend in de wind stijgend, dalend, krijgertje spelend achterstevoren van klinkers naar zand, opnieuw blaast een windvlaag in fluittoon door steegjes het dorre bruin krijgt een nieuwe kans, rollebolt, knispert speelt haasje-over met diep donkerpaars in vliegende vaart, duikelend, springend…

Naar preskop met bruin brood. --------------------------------------- uit: 'De benen van de hemel', 2016. -------------------------------------- preskop: soort zure zult.…

Alles verstikkend van zuur vergeven sla ik wonden die ongeneeslijk zijn, injecteer ik groen met druppelend vocht tot een wisse dood het bruin zal verven…

een wat donker bruin vermoeden waait het blad van de kastanje ritselend haar aan dat de zomer allengs stilt en zich onontkoombaar in de herfst moet laten gaan…

groen was het gras bruine vlekken van bladeren rond de poten 't deerde niet dat de wind speelde blad'ren zijn speelwaar de ezel stond stram diep in het groen van het gras bruine vlekken van bladeren hij keek rond en nam zijn kwast geen pennestreek een schildersstreek de liefde in zijn hart vanuit elke hoek vloeide op het doek nat…

Ik had het prima naar m'n zin in februari Dat kwam door de wintersport Ik ben geweldig bruin geworden Zo bruin als elke wintersporter wordt Ik heb gelanglauft in de hondenpoep Ik heb gelanglauft in onze straat Ik heb gelanglauft in de hondenstront U moest eens weten hoe lekker dat gaat Als dan 's avonds de poep was weggesleten De ski's…

toen onder elk terneergeslagen oog het aardse groen vergeeld tot bruin gezaaide tenslotte door de najaarswind verwaaide mijn lege armen reikten naar omhoog…

Een zwarte zee met bruine kraag. De diepte omhult zijn naaktheid. Bitterheid verzwelgt de doorn in zijn oog.…

Hij is bruin met veel streken. Hij wil zich wreken op die andere kater met de dikke krent.…

Zult gij gaan zitten op een hoop Blaren, wel bruin, maar warm van zon, Midden in het licht en in een doop Van stralen of ge eerst nu begon Een vroom, licht leven: - En leggen dan uw mooi, bruin hoofd Op blaren bruin, in stralen guld, Tot uw glimlach klaar de lucht vervult, Als toen, door bosjes bruin omloofd, Herfstdraden dreven: -…

(dubbel blauw kust bruin dubbel bruin kust blauw) Ik zweef jouw ziel binnen en land op een eiland van zachte harmonie en jubelende melodie waar lach en liefde lucht en licht inkleuren waar niemand eist geen god heerst geen vlieg kwaad doet geen gevel instort slechts een zuivere zon zandkorrels een voor een dagelijks zegent Ik vlei…

Jaren later toont een foto de provotiener op een blitse brommer onder een stoere hoed haar bruine vlechten aan een speldje.…

Niet vaak schoon ik mijn kamer - Nu toevallig toch en toen vond ik je haar een lange, blond of bruin, dat zie ik niet ik stuur je hem met wat verwarde woorden over 'het beste zo' en een vertwijfeld koud matras.…

Wie ook de kleuren van de regenboog uitgevonden heeft, ’t moet een kleurrijk persoon toch zijn geweest, want stel dat de boog getint zou zijn in grijs, bruin en zwart, stond dan nog aan het eind een pot met goud?…

vier koppen steenuil donzen bolletjes in holletjes van pluimenbuik en bruine vlerk zo puik moederuil in de kuikenkerk liefdewerk wie zette dit ontwerp op scherp…

pruilende mondjes mollige beentjes natte kontjes zuigende speentjes allemaal eigen willetjes in een broek vol bruin om hun schrale billetjes…

ik zie mijn huid ouder worden mijn kinderen bruinen mooier in de zon dan ik ooit kon ik had slechts factor 4 en smeerde dat op mijn benen de zon scheen fel…

plataanbladeren wuiven een nieuwe dag met speelse groet eenvoud van leven met een zondagochtendei op een bruine boterham in mijn ochtendjas kijk ik naar buiten en zie dat het goed is…

Ogen, die het bruin weerkaatst Van uw brede brauwen, Laat me dieper voor het laatst In uw donker schouwen. Tere wittetandenlach Brekend door mijn denken... Ach, dat ik geen enkle dag Aan uw vreugd mag schenken. Dat mijn neiging nimmer wordt Wat ze liefde noemen; Smachtend knopje dat verdort Onder zware bloemen.…

het landschap verandert door zijn blik het gras wordt grijzer de bomen wiegen slomer het kabbelen van de beek wordt een zucht het kreupelhout kraakt nog net iets harder dan stramme gewrichten in een oude schommelstoel zijn pijp ligt doelloos in zijn jaszak de tabak uitgedroogd en lucifers zijn op geen vlammetje meer te vinden in dit monotone…

De roos is uitgebloeid En haar geur verloren Flonkerend rood nu bruin Verradend haar eerzame leeftijd Een tijdsmoment in kleur Toont ons schoonheid van weleer En weerspiegelt het onherroepelijke…