Alle inzendingen over lijf

lange dunne man grijpt naar zijn eigen billen hoorde telefoon zijn handen dansen betasten zijn hele lijf waar is dat ding toch mager lijf beweegt totaal theater op straat geluid uit zijn zak voorbijganger lacht ontvangt schouwspel als geschenk lichtpunt van de dag…

je bent zo jong lijkt schuchter en verlegen je ogen willen achttien zijn ze hongeren naar leven je lijf telt veertien streken borsten zijn alert op zelfbewuste blikken heupen draaien zijn gewend om zich te schikken je lijf is klaar maar jij, jij bent pas veertien jaar…

Haar lijf magisch... Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

Het verschil heeft weinig om het lijf.…

hap jij maar toe zet je tanden maar in mijn lijf voor mij de perfecte 'bite'…

een volk zonder hart voor mensen zal meer dan lijf en goed verliezen dan sluiten de grenzen..…

de troost te weten dat ons lijdend lijf zijn weg naar de eeuwigheid wel zal vinden…

Waar is de vrede? Kind draait het hoofd stil naar de zwarte lucht. Waar is de vrede? Kind verstopt zich in de kelder. Waar is de vrede? Kind stelt zichzelf vragen. Waar is de vrede? Kind huilt donkere tranen. Waar is de vrede? Kind tuurt in het donker. Waar is de vrede? Kind schudt gillend broertje door elkaar. Waar is de vrede? Kind stampt…

Waarin ze neder zit achter glas waar ik haar-versteend- zie zitten, broos, breekbaar Herfst heeft haar tot op 'r huid ontkleed 't herfstblad is rond 'r lijf gevallen Was zij -voor de kunstenaar- meer dan een model een vrouw van lijf en leden?…

op afstand heb je makkelijk praten stuipen terwijl we door de vuurlinie moeten kruipen ieder legt zout op eigen slakken en z'n eigen booby-trap de geest ziek het lichaam moet geholpen verkeerd moment en verkeerde plek en we zagen het niet aankomen wie het wel zag kon het niet verhinderen angst maakt het erger slechte vrienden waar eindigt…

Mijn ogen glijden over je heen Koesteren je lijf van puur genot...…

Spanningen en wanhoop in mijn lijf en geen enkele uitweg kunnen vinden zodat ik steeds verder in ’t diepe drijf en duisternis mij tracht te verslinden Spanningen en verdriet in elke spier en verkramt mijn levensdagen leiden alsmaar maar in mij de gruwelijke pijn en die vreselijke drang mij te snijden Spanningen en ontreddering in mij…

de ervaring zelf is niet te beschrijven de beschrijving is niet direkt te ervaren beschrijving een reflectie van lijven die onbeperkt in het heelal rondwaren toch deel van processen en systemen zijn een ervaring die weer uit delen bestaat die door het filter van de reflectie gaat op de grote vlucht door werklijkheid zo teken ik een rond…

Mijn armen in, over de hemelboog, Haar lijf vol leven, zacht en warm…

Innerlijke rust en stilte spreken meer dan verbeelding waar geluk zichtbaar is toch niet altijd zo voelt. Kleuren mengen zich op de zachte huid van vrouwelijke contouren vol met overgave. Het beeld blijft hangen waar geluk meer dan eens fladdert door de ruimte. Het is zonder twijfel dat de liefde bestaat die verder gaat…

Paarse linten doorweven zilveren haren in schuchtere wind de rilling nabij wacht een elfenkind op ongeboren woorden tussen bijeen geraapte gedachten van rozenblaadjes en maneschijn op ragfijne lijn balanceerd in onwerkelijkheid van dromen haar teder tenger lijf tot ochtend zal komen…

soms is warm te heet om aan te raken even rust kan branden dan voorkomen door te koelen maar de magie blijft in je lijf waar stromen razen en ik voorzichtig het voltage wil verlagen tot we coherent in spanning zijn de amplitudo's samen vallen in kortsluiten zit het venijn…

ik loop waar jij wilt gaan kom er steeds twee passen achteraan ik burka ogen zonder lijf zodat mijn wit voor andere mannen steeds verborgen blijft jij straat ontmoet in vrijheid vrienden ik beheer het huis hoop in thuis jouw liefde te verdienen…

wil mijn lichaam gaan verlaten het is kapot gebroken vies ik voel het niet als een verlies begin het langzaam aan te haten de spiegel ziet geen ogen meer mijn hart heeft geen verblijf ik huur een aangeschoten lijf alleen de dood doet minder zeer ik zal je branden met mijn handen je witheid kelen met mijn mes je geest doen stikken in de…

Wie jij bent, dat weet alleen de Godin Die dit schrijft, de woorden waarmee ik je bemin Op herinnering, vliegen mijn gedachten Als vlindertjes zo licht, naar jouw lichaam Van jouw naakte lijf Blijf ik altijd dromen ’t Is mijn paradijs Waar wij samenkomen Waar ik de beloning krijg Voor m’n stoutste gedachten, lieverd Want door…

de wereld kijkt gestrakt terug onaangedaan het beeld beweegt niet in mijn geest wat buiten leeft gaat mij niet aan toch is er soms jouw kleur die aandacht trekt gedachten iets verzet dat is de vonk die mij ontwaakt waardoor ik lethargie voor even weer verlaat dan brandt het leven in moment jagen vlammen door mijn lijf…

uit zand en vuur heb ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en huivert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen…

uit zand en vuur heb ik je beeld geblazen in rondingen je lijf gezet je ogen glanzen transparant verbazen je ziel als bodem ingelegd de zon licht zacht je trekken uit en schittert je beweging je huid grenst aan de wind en fluistert zijn gevoelige beleving je bent gestold in het moment van reageren je wilde zoveel uitproberen…

smelt nu voor de tweede keer ik voel de kou en leer want met je liefde heb ik afgedaan je koos voor nieuw wilde eindelijk bloeien maar de knoppen bleven groen niemand om je terug te snoeien meerjarigheid gaf geen respijt mijn lente bracht je zon je liet verdorde bladeren vallen de bloemen kleurden fel rondom je straalde ondeugd in je lijf…

Storm in je lijf, Strijd tegen de pijn, Maar wat me nog het meeste bezighoudt, is, hoe kan ik voor mijn omgeving weer een normaal mens zijn.…

Amsterdam en het is dorstig in mijn rillend lijf.…

Het water stijgt mijn hand op jouw lijf met haar nat gezicht slaat zij op drift. Immens zicht de horizon verlicht haar huid omlijst in haar paradijs. Het water stijgt mijn hand van haar lijf mijn laatste traan die het raam beslaan. Een verwaterd zicht op jou gericht de herinnering schijnt door jouw paradijs.…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities.…

ze voelde alleen haar loden benen haar logge lijf het was alleen dat ze buiten overvallen werd door niemand minder dan de dood…