Alle inzendingen over ginds

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

Vol verwachting en klaar om het op te schrijven: het noorderlicht, ginds!…

lief schreef een droom haar verhaal in de mimische spieren van je gezicht in heerlijke ontspanning liep jij door de wereld van ginds waar ook je lach zonnetjes bracht in kleine klanken klonk de tijd van vele generaties zonder strijd en spijt in gelukkig samenleven toen remden je ogen en in een langzamer bewegen kwam je tot…

Zie ginds komt het lekkers met vrachten weer aan en alle smekbekken staan kwijlend vooraan: hoe luid kan ik smakken, oh Sint geef me meer ik krijg nooit genoeg van wat ik zo begeer De Sint staat te grijnzen en deelt kwistig rond, de hebbers die graaien het zelfs van de grond.…

hechten aan die betrekkelijke rust maar kiest u juist voor ginds is mij dat om het even…

Zwerven naar ginds, Dolen naar her En ben je er Dan weer verlangen Naar daar – Rusteloze geest…

Als het zonlicht dooft straalt het ginds voor anderen baan die rust niet kent.…

voorbij een plek in het landschap hoorde ik mensen praten over de dood 'berusting daar komt het op aan' sprak een krachtige stem zoals vanzelfsprekend bij mooi weer de blauwe lucht boven het groene land en de laatste streep aan gindse horizon... ik moest even slikken want ik was juist op weg naar gindse horizon…

Mijn lijf danst ginds aan de verre horizon, onbereikbaar ver van mij vandaan Uitgestrekt reiken mijn armen kracht huist in diepgeworteld stil verlangen dat mijn liefste wens versterkt Mijn leven roept me ginds aan de horizon onder die grote volle maan Onomwonden stem ik toe Ik roep, ik brul ik kom er aan!…

Zelfs ginds... steeds nabij... Al jouw letters schaven blij... Wat scheelt er met mij ?…

melancholie is de zachte treurnis om het gemis dat nog zal komen ginds in een zweem van mist hangt het al pijnlijk in de bomen…

Als de dag gaat slapen, de bloemen zich gesloten hebben en ik aan 't strand zit, denkend aan ginds, hoor ik je zingen in de verte. Of is 't de zee die stil ruisend zijn lied ritmisch golvend fluistert, als de dag gaat slapen?…

stilte is een gebaar dat bevriest en ook het geluid dat wegebt in 't niets silence is de stilte van ginds rust het vervolg en de winst…

met veel geduld wachten op het moment dat het lot je goed gezind zal zijn probeer dat maar eens op te brengen welnu de katten ginds op Kreta hebben die gave…

ginds daalt hij neer voor nectar in papavers…

Ginds over de plas groeit stilaan ambras maar hiernaast slaan ze mekaar tot spijs.…

even dacht ik aan rooksignalen en aan een stam indianen die zich hadden gevestigd achter gindse bergen zo zetten de wolken het kind in mij soms toch nog op het verkeerde been…

Ik bemin je bezwete wind van ginds wie draagt je snelle naam nog teder en voorzichtig voort zonder dat een mensenhand je ware naam vermoord vrede van je tongriem wordt gesneden.…

Dumps kerosene werden verteerd zodat ginds de knop kon geactiveerd. D' opwarming der aarde krijgt nog 2 graden nadien wordt de zon gearresteerd.…

Misselijkmakend vaak Woelige overtocht Ginds komt de stoomboot Uit Spanje weer aan 'Straks maar retour met de Torremolinosvlucht’ Sprak onze Sint In zijn stressvol bestaan…

Net zoals ik dobber van hier naar ginds en van hier haar ergens anders en .. toch hou ik me vast aan wat ik geloof hoop en bemin. En dat ... dat ... dat is mij genoeg…

kijk ons daar lopen ginds aan de horizon van onze wereld we sprokkelden wat warmte en hebben het leven niet meer te leen.…

Maar voor iemand mijn boodschap had ontvangen Had men ginds in Irak al opgehangen.…

het niets is niet het anders iets het niets is niet het niet iets het niets is pijnloosheid het niets is zijnloosheid het niets is oneindige ruimteloosheid het niets is eeuwige tijdeloosheid het niets is het oorverdovende oogverblindende adembenemende diepste van het diepste blauw ginds aan de andere kant van de horizon ach uit te kunnen…

misschien zit er wel iets van verdraagzaamheid verscholen achter de gindse horizon Lejo van Kuijeren…

this is a dead-end street zoals klip zowel als klaar vermeld op deze woning daar u ziet dat eveneens aan gindse stapel lijken van hen die dachten niet te hoeven wachten…

Mijn kleine moeder met je rode haar, Eens werd je ginds in een zwart graf gelegd, Een dominee heeft, galmend, aan de baar Enkele verzen uit Godswoord gezegd. Ik was een kind van nog geen veertien jaar; Hoe zwaar viel het verbitterde gevecht Tegen mijn tranen, want het stond zo raar En buurman had: wees dapper vent, gezegd.…

Het is toch eigenlijk een schril contrast: Ginds treurt men om de doden en vermisten, De duizenden inheemsen en toeristen Die door de zee noodlottig zijn verrast En hier loopt men weer volgens oud gebruik Spontaan de zee in voor de nieuwjaarsduik.…

Ook zij hebben ginds recht op een wc!”…

de laurieren kraakten als gift terwijl je niets vroeg in de vroege ochtend uit al wat je omringt hier, daar en ginds de laurieren ontbladeren niet houden de eer omhoog in de boomgaard waarop je oog bleef staren met nieuwe luister…