Alle inzendingen over kwijtraken

Ontwortelen. Langzaam naar het einde Al wat je was afpellen Een lange strijd voeren Naar iets wat je niet wil Er is geen ontkomen aan Wanneer alles is gedaan Vergevend berustend Naar de kern van zijn Overgegeven , los van wat was De schoonheid , de intensiteit van leven Openbaart zich Je wordt mooi, steeds mooier Dan je ooit daarvoor was…

als ik in het donker van de nacht in de diepte van mijn hart in het duister van mijn denken mijn dromen kwijtraak heb ik niets meer dan het donker van de nacht de diepte van mijn hart en het duister van mijn denken heb ik niets meer dat ik kwijtraak…

Ik neem mijn verlies wanneer ik een sjaal kwijtraak -- en win onthechting.…

Mijn vinger kan ik er niet achter krijgen, ik krijg er geen vat op, houd mijn vinger aan de pols en hoop dat het zichzelf oplost, als ik mijn vinger maar niet kwijtraak!…

ontdaan van alles wat ooit van jou was… afgeworpen de zwaarte drukkend op mijn borstkas… uitgelezen met tranen ook het allerlaatste hoofdstuk… het enige wat ik maar niet kwijtraak... is jouw gebrandmerkte hartafdruk……

De pijn van het verliezen, is onmeetbaar de pijn van het kwijtraken niet te harden, de pijn van kwijt doet zoveel zeer, dat enkel slapen verlichting biedt. Maar de nachten, die zijn zo kort!…

Zeg me, dat ik je nooit zal kwijtraken, en zeg me, dat je altijd een steun voor me zult zijn. Beloof me, dat onze vriendschap voorbij de dood gaat, en beloof me, dat ik altijd in jouw ogen mag thuiskomen.…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…

het virus overkomt ons rakend tot in de kern maar, niet jezelf kwijtraken blijven verlangen naar de lentebomen met de vogels dromen luisterliedjes binnenlaten de lach van een gezicht we hebben de liefde in de kleinste dingen allemaal licht…

Dit is hoe ik de weg kwijtraak op een rechtlopend pad. Hoe het donker me verblindt door de lichtvoetigheid van mijn gedachten. Dit is hoe ik niet meer weet of gisteren al voorbij is of vandaag nog beginnen moet. Hoe het kloppen van mijn hart en het stromen van mijn bloed me misselijk maakt.…

je staat op de rand van kwijtraken maar bent overal aanwezig geweest om samen te verdwijnen ons op te delen in ieder en tenslotte niemand meer te midden van tijdspassages en woordvulling ontbreekt dan de herinnering, wondlikkend een jeuk krabbend, een vaas lijmend en ondertussen machteloos toekijkend…

Opgeslagen Herinneringen kwijtraken of koesteren delen verstoppen hoe ze vaak blijven kwellen ons soms met spijt vervullen De zere plekken De zere plekken reizen door generaties het doet teveel pijn het zijn de zere plekken die rustplekken ontberen…

Niet willen kwijtraken, maar voor altijd bewaren! Toen ik nog dacht, als een kind.…

Denken over hechten is een vorm van hechten aan de woorden die cirkelen om het gevoel van vast willen houden aan het bijpassend buikgevoel gevuld met borrelende ingewanden aan alles eigenlijk wat onherroepelijk tot kwijtraken gedoemd is. Het is als een muntstuk dat pas waarde heeft als het uitgegeven wordt.…

Weer is er de koude stilte, na eindloos zwijgen opgelegd, voorbode van de poolkilte en het woordenloze gevecht, dat geen van ons twee kan winnen en tegenstreven evenmin. Geen moed opnieuw te beginnen, want boos en `wat heeft het voor zin'. De aarde warmt op, da's een feit: In de vrieskou, zonder woorden, raken wij elkaar aldus kwijt,…

Verschoor en ik zagen in de winter een man die de waarheid sprak door een versterker zo goot als een klein kacheltje en zei: 'Wat baat u goud wanneer uw ziel van ijzer is.' Alles valt. Ja alles valt en er zal menging zijn van avond in de vestiaire en buiten, boven de wind staan alle wolken stil terwijl moeder staat te schreeuwen…

Soms word ik gek van al het leven dat ik wil leven, maar dat niet past in de tijd die er is Emoties lopen me in de weg ze woekeren en vullen de tijd die er is Ik moet ze kwijtraken met liefde want met harde hand lukt het niet in de tijd die er is om mezelf open te breken en mijn aandacht te verleggen naar de zon in het leven van…

Jou, ons, het kwijtraken. Alles is naakt. En kinderlijk onwetend geef ik mijn laatste adem.…

Een winnaar ben ik zeker, van de mooiste meid ooit De prijs is de liefde kwijtraken zal ik haar nooit!…

Ik moet maar groot genoeg zijn Haar mamatijd is voorbij sinds de scheiding Nog geen nieuw begin Ik moet maar lief zijn voor haar haar verwennen en helpen tot het beter gaat Ik moet maar niet letten op de stemmen die me bespugen met scheldwoorden en mijn gedachten bedekken Ik moet maar naar haar luisteren en zien hoe ik het kwijtraak…

Ik wil andere gedachten ik wil niet alleen zijn met die meningen over wat ik doe Dus zet ik de muziek hard en werk ik hard, met een taart op feestdagen, een hele taart helemaal voor mij En dan word ik misselijk en moet ik overgeven Weer zo'n herinnering die ik niet kwijtraak die rustig wacht op twijfels en dan in de rij gaat staan…

meer een Voortkabbelend Gevoel van verlies Waarin ik niet Precies de vinger Kan leggen op wat Ik dan wel verloren heb - ' t Maakt me ook Best ongerust, want Waar voorheen een Specifiek verlies Leidde tot melancholie Heb ik nu meer het gevoel Dat ik mijn eigen Identiteit stukje Bij beetje aan Het verliezen ben En kwijtraak…

ik voel me misselijk m'n keel zit dicht m'n verstand gaat tegen m'n gevoel in het botst ik sluit me op ik wil je niet meer om me heen het liefst dichtbij me maar zo bang dat ik je kwijtraak en daarom maar helemaal niet.…

en we zeiden tegen elkander dat het eerste woord stil is en vol vertrouwen het zoete avontuur waarin we onze handen kwijtraken over zee en huid porseleinen pauzes die laten voelen hoe zacht liefde volgt en hoe jij fluistert: ga met me mee, ik lig aan je zij waarheen dan, vraag ik me af als de maan onze dromen al opraapt jij…

Bij de stilte van het graf Koester ik mijn hoop Op eeuwige liefde Jouw zoon, mijn prins Lijkt nu net zo ver bij mij vandaan Als jij Zal ik hem ooit kwijtraken Zoals hij jou is kwijtgeraakt? Of zal hij Ook de tweede belangrijkste vrouw in zijn leven Af moeten staan Aan het eeuwige licht?…

Je zult maar dit scenario meemaken, je zult maar op die manier je kind kwijtraken, je zult maar op deze wijze je kind verliezen! Ik mag er niet te lang bij stilstaan, maar besef maar eens te meer, dat geluk en ongeluk naast elkaar liggen! Wensende de Vader en Moeder sterkte!…

In de sterren zie ik jouw lach In de wind hoor ik jouw stem In de zon voel ik jouw armen om me heen Ik ervaar je in alles Laat niemand verliefd op je worden Mijn longen willen zich vullen met jouw lucht Ik wil in je ogen vol van de zee mezelf kwijtraken Ik ervaar je in alles Het is me niet gelukt om in je ogen mezelf kwijt te raken Hetgeen…

kijk, daar vlijt zich een vlakte, restant van spiegelende schaduw, achteloos gedrapeerd over dekzandruggen uit een tijd dat je de weg kon kwijtraken zoals de bomen in de stad, de zwarte rafels aan dooraderde gaten, alsof waterweefsel in ijs gegoten is, lawaai in achtergrond begraven, mijn muren met behang geblindeerd, de velden kort…

Onverwacht tuimelt zij binnen zij is de aller schoonste uit schijn bestaan haar vurigste zinnen een wervelen met vleugels velijn die zich om mij heen slaan vol tederheid oeverloos kwijtraken zijgend in een liefde die zich dol gelaafd mij terstond wil verzaken opzadelen met de ergste pijn denkbaar omdat zij vroeg of laat de vlucht opnieuw…