Alle inzendingen over schommel

ver in het verleden rustig over roest en rail zonder haast en herrie speelden wij op het spoor we vergaten wie we waren in onze lokkende loco de meester en de machinist met een prachtig perspectief we zwaaiden met het gras sneden dorpen in tweeën konden met elkaar overweg in de gestoomde cabine zagen door de ronde gaten twee verschillende…

onbereikbaar Naast het hoofd op het gras Kleurt de wereld rood De angst voor de schommel Zal blijven bestaan Als een bange herinnering…

De roestige schommel schommelt en schommelt Op en neer Steeds weer Knarsend voortbewogen door de wind Op het zitje geen kind Alleen het lege plankje beweegt door de wind. Eenzaam staat de schommel tussen verwoeste huizen puin en rommel...…

Vlakbij Dichter bij Die hele hoge tak Ik groet hem Maar val Terug Passeer ik De grond, stenen Wat kleine sprietjes gras Bruine klinkers ontvluchten voeten Ik kom hoog, veel hoger dan daarnet Alleen nog blauw, mijn neus en wolken Ik val, maar sneller en naar voren Mijn maag kietelt van geluk Oude schoenen remmen De klinkers komen Weer…

de schommel hij strompelde er heen rafels aan het touw hangend plankje scheef twee verzakte palen hij was nog een kind veel ruimte om te spelen zwevend in de lucht vader deed hem duwen benen ver boven de lat luid gillend in de wind elke dag opnieuw vol fantasie en kracht op het hoogtepunt prachtig vergezicht hoge sprong eraf lachend…

Wanneer mijn gevoel alles zeggen zou was dit papier geen noodzaak kon het gewoon makkelijk; even gauw hadden mijn gedachten niet deze moeilijke taak bleef de onrust achterwege sprak mijn hart de waarheid stopte deze niet halverwege kwam alles tot dat ene feit werd mijn verstand weer de baas kreeg deze weer vat op mijn leven veroverde het…

Geen dag hetzelfde al is de omgeving onveranderd De ene dag voelt alles iets lichter De volgende ga je bijna buiten je oevers, je meandert Chemicaliën ondersteunen minder dan ze slopen Ben jezelf de aanstichter? Waar is de omgeving op uit Wanneer je voorgoed de ogen sluit Duurt nog even, wil je hopen De ene nacht valt als een doek De ander…

De zomer is opeens in vol ornaat, september biedt ons ongekende hitte, maar in augustus was het binnen zitten, we krijgen een steeds grilliger klimaat. We hoeven nergens meer van op te kijken: het weer gaat op de Peilingwijzer lijken.…

ik leer mijzelf om in gedachten dood te gaan langzaam de tijd te doen verdwijnen dromend over te gaan naar dieper denken wazige beelden dwingen mij onvermijdelijk tot het bewuster worden van mijn eigen eindigheid vreemd voel ik de oevervage overkant, verkerend in een perfect bewegende balans een onbeschrijfelijke vrijheid beheerst…

ze brak die dag van al die dagen dagverblijf ze haalde aandacht weg van al die blank gekleurde witte jassen we spraken over gebouwen en gedichten het dagelijkse uitzicht over Rotterdam over de verborgen bacterie achter de driedraads icd, het dagenlange wachten we keken samen tennis voor ze weer vertrok “bittere pillen slikken moeilijk…

Koele wind, avondrood Jij bent nog veilig in mijn schoot Schommel, schommel heen en weer Jij kent nog geen levenszeer Jij weet nog niets van pijn Maar als "jij" komt zal ik er voor je zijn…

Tonya gaan we schommelen jij en ik jij kan mij wel dragen maar ik jou nog niet Toch zijn wij verbonden jij en ik samen schommelen en dat is dikke dikke mik! Zong Giulia van Dooren…

Ik, op de schommel zwijg boven gras. Het hoge zorggras met de paardenbloemen. Jij, op je knieën, maakt een rolbaan voor jezelf, voor als je oud bent. Dan kunnen we je naar buiten duwen. En weer naar binnen. Ik luister naar jouw handen. Hoe ze hameren. En ik zit op de schommel, zonder schommelen.…

Schommel in de wind ogen sluiten in herinnering 'n kind smoezelige handjes schaterlach en schommelend touw om planken wiebelend zo licht kleine voetjes in de wind kinderzolen die de hemel raken losgelaten wieg dag kind…

de helende kunst van welgekozen zwijgen in schommelend licht…

Wie blijft hinken op 2 gedachtes gaat chronisch schommelen!!…

Een speeltuinbezoekster uit Bommel: zit vaak met haar vriend op een schommel. "Maar," vindt zij, "waar niets aan kan tippen, dat is toch nog altijd het wippen!"…

weer zie ik mezelf schommelen een plankje spande bogen tussen wringende touwen achtjarige beentjes hoger, hoger schopten in de leegte tegen hemelsblauw ik zweefde met de vogels zag de aarde buigen het kind van de wind ravotte in mijn haar ik zie mezelf nu schommelen onder een ongrijpbare hemel in verdachte kleuren het…

voor een kale boom staat een man met zijn lap-top een zeldzame specht…

je slaapt in mijn hand te groot om je te nestelen je benen schommelen door mijn adem rust komt zacht als het kijken naar wimpers, moe vlij ik me onder je ooglid morgen lig je in mijn huidplooi zo telkens, zo genegen tot wij de tijd wakker kussen. jaren heen en weer.…

Speeltuin spelen samenzijn vergeten de glijbaan door het leven de zandbak om met vriendjes te spelen de schommel om alles even te vergeten helemaal in de speeltuin…

verlangen niemand maakt mij tot zijn bezit ik laat mij toch nooit vangen want ik dans, droom en ik zit veilig als een kind op de schommel van de wind en ik zorg dat niemand mij vindt...…

Op haar teentjes staand laat zij zich in éne vieren voelt ze de wind door haar haren hoor haar toch eens gieren Beentjes strekken zich ver vooruit dan gebogen en weer terug handjes houden zich stevig vast pretoogjes met 'n rechte rug Zo schommelt zij zorgeloos de hele zomer heen en weer lacht het leven haar vrolijk toe het kleine meisje…

Maar ik zie het voor me, zeker en vast ik ga schommelen, pak alvast de hansaplast?!…

de wereld was onze adem een vlammende vogel onze vogel een eenzame ster de ster een kleine planeet een gouden schommel voor twee ---------------------------------------- uit: 'Orensnijder, tulpensnijder', 1975.…

klimt hij door 't raam om zijn wereld op z'n kop te zetten donderjagend met lindebomen tot de wilg hem vraagt om te schommelen vliegt hij vlug van ver boven de stad tot in zijn warme bed…

Het is een schommeling, Een schommeling van pijn en blijdschap, Wat jij voelt is anders, Jij voelt liefde maar op een lagere trap. Het verschilt in je hart, Mijn hart wil meer, Maar het komt niet overeen, Ik voel het keer op keer, De pijn kom ik wel te boven, Al doet het zo’n zeer.…

jouw stem wiegt mij in de schoot van de maan waan ik me veilig schommelend op de tonen vlei ik me dichter spelen sterren tikkertje in deze rusteloze nacht waar donkerte het wint tot de muziek wegsterft…

een klein meisje dat op een schommeltje zat schreide haar schortje nat haar mammie vroeg waarom schrei je schat je maakt je schortje nat maar het meisje schreide schommelend haar schortje nat omdat het op een schommeltje zat…

Het Tilburgs Reuzenrad draait haar rondjes uur na uur met lege gondels zacht schommelend in een verzengende hitte. Haar witte staal torent hoog boven de stad. Bijna geen mens op straat. Hittegolf.…