Alle inzendingen over snoeren

Het pad dat jij verlicht is mooier dan alles anders de warmte die jij mij geeft zal ik nooit vergeten De eerste aanraking waardoor ik weet dat jij weer hier bent en weer blijft Die allerlaatste dagen waar de wanhoop wint en de hoop verdwijnt de kou die ik weer voel Wanneer jouw licht wordt opgeslokt en koning winter weer regeert…

Een warm hees geluid streelt mijn oorschelp klanken maken zwoele zinnen zacht Zalig het gevoel loos de woorden schat sieraad van hechte emotie De parels geknoopt tot een ketting van verlangen Als snoer een juweel maar geen sluiting maakt dromen waar geklikt gedicht ...…

er vallen vlinders op mijn mond en ik breek, braak de vleugels in aangevreten luchten het kent geen einde meer de oorlog zonder rozen, de stilte aan het kruis en buiten zwijgt de ochtend ik hoor nog slechts gekerm natgeregend, nabij de wind die lege spiegels waait doorheen verdreven woorden tijd verbrandt en ik wil…

Littekens snoeren mij in, mijn huid wordt strakker -- en ik word losser.…

Kijkend naar een slak een nat spoor achterlatend een snoer van graagte…

Ik sluit de ketting met parels om je hals zodat ik kan snoeren en je adem kan laten stoppen.…

Een snoer van planeten, de parels rond je nek reflecteren de maan.…

Woorden aaneen geregen zoals parels aan een snoer. Herinneringen van mooie en verdrietige momenten. Door verleden en heden als ketting tot een geregen.…

Ik snoer je tranen vast Verscheur de last Ik druk op je schouders. Scheld je uit Laat je bloeden Bemin je woede Je grijpt me vast En trekt en drukt Je schiet me leeg Doorzeeft mijn lijf Maar zelfs bebloed zal ik wachten Zelfs dood sla ik mijn armen open En mijn ogen op.…

Een snoer dat niemand breken kan.…

snoer hem de mond roept men van verre hij is het niet waard behandel hem als een hond of schiet hem naar de sterren gebruik je macht om te onderdrukken en sluit je geweten stevig af met gezag zal het niet lukken kortwiek hem als straf eerst was hij welkom werd luidkeels toegejuicht echter het weer draaide het volk morde: ontneem…

Corona valt onmogelijk te keren, de epi- wordt geheid een pandemie, het wordt de dood van minstens een op drie. Aldus de lui die onheil profeteren. Geen kapjes meer? Dat lijkt me geen bezwaar: de muilkorf is nog volop leverbaar.…

de ondergaande zon glanst over de waterlelie die haar blad laat hangen grassprietjes buigen onder snoeren regenkralen waar onzichtbare vogeltjes elkaar oppiepen in de ochtendmist…

Ik wil geen boormachine met een lang snoer Geen boortjes alle maten Waar moet ik het laten? Geen pluggen en schroeven Geen waterpas secuur Wat moet ik met priem en potlood? Ik wil gewoon...... een gaatje in de muur!…

Gevangen in de lethargie van de middag op een junidag rijg ik de uren aaneen tot een snoer lazuurblauw en geel, droom weg in een roes van gelukzaligheid. Ik ontstijg als een wolk de bedding van de tijd.…

De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.…

hij laat het snoer ondergedompeld in oneindigheid lopen. het klikken op het water wordt hemels beloond, want een vliegtuig komt over, dat snel de eeuwigheid bekort, als het snoer met een helder spetteren ingenomen wordt.…

In het schrapen van de tijd waar uren stil verloren gaan en dagen kralen rijgen aan het snoer van eeuwigheid, laten weken maanden sterven raken jaren in vergetelheid verstrikt…

de Dalai Lama kijkt bedroefd bij ooit vertrouwde beelden van vader- en van moederland een cultuur wordt vermoord door respectloze barbaren de wereld zwijgt, brood en spelen snoeren de stem van het geweten…

Een snoer van emoties, met refrein, een melodie van eenzaamheid.…

Hamster de kooi ontvlucht, knaagt aan het snoer waar vriend stroom zijn onopgemerkt leventje leidt. Pats zegt vriend stroom ineens hamsterbeëindigend. Kindertjes huilen al enige tijd.…

Ik laat mij door de staat de mond niet snoeren, Een mondkap is voor mij totaal taboe. Ik stel mij aan Wim Overweg niet bloot, Ik weet voorwaar geen gruwelijker dood.…

Als los zand gleden de dagen door mijn vingers en in mijn hand bleven keer op keer de parels soms dof soms glanzend ik ontving steeds met verbazing en reeg dankbaar alles tot een snoer van vele vreemde jaren.…

Thans in haar nazomerjaren, rijgt zij haar geoogste zonnepitkralen tot een snoer van herinneringen.…

Uit naam van Allah De beginnende schrijver in mij slaakt een gil. Kan ik dan niet meer schrijven wat ik wil? Juist die twijfel moet ik weigeren te laten bestaan. Geen eerbetoon aan de mensen die nu zijn gegaan. Mensen die zich niet verstopten maar zich altijd bleven uiten. Door extremisten met geweren kunnen we hun boek nu sluiten. Het was…

De zilte glinsterende parels dalend op mijn wangen rijg ik aan een gouden snoer draag ze troostend om mijn hals.…

Nog gisteren zag ik de wereld wit een spinneweb verijsd een snoer van glazen kralen een schitterend stralen reflecties van de ochtendzon oh, als toch zó de winter blijven kon... vandaag helaas zie ik de wereld grijs mijzelf verijsd…

de wereld is gek geworden ach wat, de wereld door idealisten geschreven boeken worden zo uitgelegd dat geweld gerechtvaardigd is om alle ongelovigen de mond te snoeren zij die zich niet willen conformeren worden gemarteld op gruwelijke wijze afgeslacht ja, zij die in geweld geloven zijn gek…

Ik wil geen boormachine met tekort snoer Geen boortjes alle maten om ongebruikt te laten Geen pluggen en haken die snel zoek raken Geen nerveuze bel achter glas van een secuur waterpas Ik wil graag een helpende buur voor een gaatje in de muur!…

Ik heb een doos vol opladers en snoeren Die bij mijn oude telefoontjes hoorden Maar eindelijk spreekt Brussel strenge woorden En wil een standaardlader in gaan voeren Na tien jaar komt Europa al tot daden! Wij kunnen tegenwoordig draadloos laden…