Alle inzendingen, met trefwoord grafschrift

Als couturier wist hij het snel te maken Van pakken tot aan luchtvaartuniform En altijd in charmant klassieke vorm Werd alles goud wat hij maar aan mocht raken Zelfs stof tot welk hij weldra wederkeert Wordt vast met elegantie gecreëerd…

Toch vreemd hoe pestvogels ons hier neerhalen en spotvogels soms ons humeur verpesten met manisch-depressieve dorst naar kwetsen zij horen niet de roep der wielewalen Zij kennen niet zichzelf, laat staan de waarde van de natuur, natura docet, toch zij leert ons van recycling - zonder blog Noch kennen zij het leven op de maan al heeft…

Hij ging veroverend, niets ontziend, Een ontzette wereld door, Heeft onbegrensde rijken gesticht – Alles gaat weer teloor. Vrouwen en vleiers zat, vrouw noch vriend Die hem vrijwillig verkoor; Vrees maakt eenzaam: hij heeft enkle liedren gedicht Voor zichzelf, buiten elk gehoor. Waarvoor heeft dit woeste leven gediend? Rijk en roem gingen…

Ik las een epitaaf in het Ionisch de verzentaal van Sappho en Homerus het klinkt als een cliché maar 't is iconisch voor 't leven voor de bloeitijd der Atheners Het grafschrift was gebeiteld in gesteente een zuil, een jonge vrouw in lang gewaad toont ons nu en profil haar schoon gelaat kijkt wat omlaag, en staand op haar gebeente spreekt…

bij de schroeiklank van schalmeien, in het blauwe suizen van de lucht, in dit één en al omkransend stralen, in de speeltuin onzer gruwelvlucht: schep de lagen haat en liefde en de woordenetter van mij af. leg mijn falen bij het falen, vloek en schrijf jouw naam bij op het graf.…

Geef mij je wellust, ik wil mijn ontij vieren, Vergruis de steen waarop ik stoot. Krauw mij tot regen, vervloek mijn tranen, Omhels mij met jouw primitiefste leed. Want beeld op beeld bega ik mijn sterven, Uit alle tijden roepen mij jouw woorden aan. Ik wil jouw naam niet in herinnering dragen. Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen.…

Ik wil dit toch nog even kwijt voor we het graf dichtgooien Ik vond hem eigenlijk altijd bij leven al een dooie...…

Zeg, wandelaar, zeg, Je moet niet denken, dat ik voor mijn plezier hier leg.…

ADAMANT - GRAFSCHRIFT Sta niet aan mijn graf in smart; daar is mijn ziel niet, noch mijn hart. Ik ben de waaiende winden, de kwartsglans in sneeuw te vinden, de herfstregens zo zacht als wijn, op het rijpe graan de zonneschijn. In de morgenrust bij jouw ontwaken ben ik wat je weet te raken in stille vogelvluchtspiralen; ‘s nachts ben ik…

Kom hier niet pissen op mijn graf. Pas op! Straks val je er nog af! Wees aardig, zet de wijn vast klaar. En laat ons drinken, met elkaar! (Dit is een vrije vertaling van een Romeins grafschrift. Ik kwam het tegen in het laatste boek van de Franse filosoof-historicus Lucien Jerphagnon, die in september op zeer hoge leeftijd overleed. De Franse…

Treed zachtjes, wandelaar; neen, treed vrijmoedig aan. Gij hebt geen nood van hem te wekken, Want ook al hoorde hij u op zijn grafsteen gaan, Hij zou het tóch in twijfel trekken.…

Wandelaar, je bent hier verkeerd. Ik ben niet begraven maar gecremeerd.…

Hofwijck, 25 oktober 1682 Dit is mijn hondjes graf. Ik zeg er niet meer af dan dat ik wenste (en de weer’ld was niet bedorven), dat mijn klein Gekkie leefde en alle grote storven. ---------------------------------------------------- niet meer af - niets anders over en de weer’ld was niet bedorven - en de wereld zou er niet slecht mee…

vroeger liet ik het aan later vroeg ik het aan vroeger ontkende ik het nu…

Grafschrift: Ter columbarium bijgezet, was nochtans beleerd Arrogant alsóók zéér zwaar en veel te vet Uiteindelijk gelukkig in humor gecremeerd Hoop dat de dood hem bevalt ..., dan blijft hij het.…

het lot van deze man kon niet triester hij zocht zijn leven naar de kerkstraat heeft ze nu gevonden, rijkelijk te laat. Hier rust een verdwaalde priester…

Hier staat een groot kunstenaar uit Her en Der als geen ander beeldhouwde hij menig stilleven en hoewel hij ons veel van zichzelf heeft gegeven, ging hij daarin op 't laatst net ietsjes te ver…

Gheryt Sangers - Pater Magister die in het Convent der Jacobijnen de Schrift leest - zaken doet - zich tot Rome wendt - tot mildheid wordt gemaand in dit koud land waar hij - de Stricte Observant - God eert leyt hier begraven al wat hij heeft geleerd leeft - zonder end.…

En als mijn botten breken door 't schuiven van de aard, vraag dan maar aan de wormen: "Was deze mens 't wel waard?" Zij zullen u dan zeggen, gelijk het was en is: "Nog nooit schoven wij aan - voor zulk een feest'lijken dis!"…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------------------ Uit: Verzameld werk, 1983.…

Wanneer mijn lichaam lijk geworden is Was het dan met rode wijn en jasmijn Als je mij zoekt op de laatste dag, me mist Zoek mij dan in het stof, ruik rode wijn Herinner dan mijn stem en lach De boze geesten uit en gedag Toe, dans rondjes bij mijn graf Zing! Strooi bloesems van jasmijn…

Treur niet om mij, het hoort erbij zoals de vloed past bij het getij Tranen smaken naar de zilte zee veel looizuur zit in zwarte thee Zing een lied, dans voor mijn graf denk nog eens aan mij, huil of lach Leef verder gerust en bedenk dit wel de dood steekt in hetzelfde vel Wees niet bang, ik ging u immers voor zing met alle engelen in hemels…

Ik ben me van mijn eigen dood "het Lazarus" geschrokken Ik kon weer opstaan en ben vertrokken!…

Jaren zocht ik naar wormen en maden in kadaver en kluit Nu heb ik er genoeg van, ze komen m'n neusgaten uit!…