Alle inzendingen over adressen

In het verhaal van mijn twee steden is het vooral in deze stad dat mij meteen weer is ontgleden wat ik het meest heb liefgehad. Mijn Amsterdamse perioden meet ik als vanzelfsprekend af aan onvergetelijke doden om wie ik onvergeeflijk gaf. En altijd loop ik in den blinde door de bekende buurten rond om iets van vroeger te hervinden wat…

Hoi Roos Ik moet nu terug in m'n e-mails om die adressen te vinden, dus terug naar het moment dat Kees is overleden. Merk dat het me moeilijk valt, hoe stom ook. Ik word overigens de laatste tijd overvallen door een soort paniek: als ik doodga heb ik niets op orde eigenlijk, al was het maar adressen.…

Heb jij ooit geweten De namen van mensen, die nu zijn vergeten Zij werden verraden, vervoerd en vergast Heb jij ooit geweten Toen je adressen doorgaf Dat onder die mensen een vriend van ons was? Heb jij ooit geweten De namen van mensen, die nu zijn vergeten.…

Adressen te weten waar je heen armen die je ontvangen (geen punt van elleboog of aarzelende afstand) Een lach, blijdschap om jou, jij om die ander, die geraakt wil jou aan durft raken, een wederzijds vertrouwen. Dat plots bijzonder blijkt…

rennen voor het leven op schaal van dooierdood gevolgd door kip zonder kop met drie slagen om de arm de week doormidden zagen net doen alsof je neus bloedt er is zo onmenselijk veel maar god kan windeieren leggen tijdens het luchtje-scheppen en hongerstilte laten beven want hij broedt de adressen uit…

Woorden, namen, adressen, telefoon- nummers. Verbindingen. En ik, zijn zoon, arm om zijn schouder, deelde zijn verval. Liedloos refrein. Klacht zonder hoorngeschal.…

zie de zwerver lopen zijn achterzak puilt uit dicht propvol brieven sinds ooit misschien wie weet thuis nog meegedragen nooit gelezen hoewel ze zeggen eenzaam stoot af en gooit ze weg vanwege personen en adressen die er nog wel zijn zijn hoofd kent hun bressen misschien zelfs knopen van moeders in zijn oren hij wil ze kwijt…

Je schreef brieven naar adressen waar hij zou wonen. Je voerde gesprekken in een scheef geparkeerde auto. Je wachtte op antwoorden die niet kwamen. Hij bleef gesloten als een rots, volhardend in zijn volharding, buitenkant met alleen buitenkant. Hij was een slot dat niet meegaf. Een buitenstaander voor het raam.…

neemt u mij niet kwalijk dat ik u even stoor maar heeft u een momentje zo niet, dan ook goed hoor is het u opgevallen dat hier midden op de straat een man ligt dood te gaan met uw voet op zijn gelaat misschien viel hij u lastig met zijn aanwezigheid namens onze stad, excuses voor uw verloren tijd hier heeft u wat adressen van hulporganisaties…

In deze doodsslaap heb ik terug gekund door andere adressen voor te geven en weg te gaan eer ik ontwaken zou. Dan was ik nu misschien handelsagent of bij mijn vader op het dorp gebleven en trouwde later een gewone vrouw.…

mee in pakjes van over woeste zee wel dat hangt af van het zorgdossier word je geloofd of is hij niet tevree koek én gard gaat apart en petit comité je zal ze vet zien uitpakken met deospray kruidnoot en banket in basispakket doorsnee aub liefst alletwee komen gewoon blijven sms’en er wordt tot het laatst geschoven in de zak met de adressen…

ik het liggen een mooie blauw adresboek tere veldbloemen sierden de kaft in een opwelling schafte ik het aan eenmaal thuis bleef het op tafel liggen als ik tijd heb klonk mijn belofte zo lag het blauwe boekje daar ter vervanging van dat andere dus op een avond de pen ter hand genomen maar ik kon er niet toe komen schreef wel enkele adressen…

Gedichten schrijven wordt beroerd betaald. Toch wil ik mijn contract een jaar verlengen, opnieuw mijn blijde boodschap bij u brengen, dus aangebeld en euro’s opgehaald: ‘De beste wensen en veel lezerspret, van de bezorger van uw snelsonnet.’…

Ik ging alle adressen af waar Arthur Rimbaud had gewoond en ik aaide met mijn hand de stenen en de overgebleven sferen. Met gemengde gevoelens keek ik naar het gymnasium, waar hij zo geploeterd had om maar zijn strenge moeder te paaien. Maar ook naar waar ze hem na zijn zegevieringen als een paria verstoten hebben.…

Hoeveel adressen heb ik nu gehad, hoe vaak ging ik als slak met mijn rugzakhuis op pad, waarom ging het telkens mis, deed ik wat ik niet wilde maar toch gebeurde als iemand zeurde over mijn verstopt verdriet of degenen die op mij letten mij volplakten met negatieve etiketten waardoor ik zelf maar amper zichtbaar bleef, gerechtigheid verdween…

heel onverstandig om die namen mee te sturen trouwens want ik zie al hun email adressen met een klik van mijn muis. terug naar de bijlage…Arabieren zijn van alles, vooral profiteurs…. men weet dat ik een Marokkaanse dochter heb…te zien waar de bijlage nog zo is geweest weet men nog wel veel meer over mij.…

Er is een reden waarom vrouwenopvanghuizen geheime adressen hebben en kogelvrij glas in de ramen. De oplossing is even lastig als dat hij simpel is: stop alle kindermishandeling en leer alle kinderen om zowel assertief als zorgzaam te zijn.…

'k Heb weinig tijd tot denken, En 'k denk dan ook niet hard, Wie 't hoofd zich dreigt te krenken Wordt licht in 't werk verward; Als ik maar goed de adressen spel, En accuraat mijn centen tel, En 'k op mijn post ben voor het sein Bij d' aankomst van den trein. Somtijds kan ik het helpen?…