Netgedichten

netgedicht (nr. 27.146):

Het nieuwe adresboekje

in de stad zag ik het liggen
een mooie blauw adresboek
tere veldbloemen
sierden de kaft
in een opwelling
schafte ik het aan
eenmaal thuis bleef het
op tafel liggen
als ik tijd heb
klonk mijn belofte

zo lag het blauwe boekje daar
ter vervanging van dat andere
dus op een avond
de pen ter hand genomen
maar ik kon er niet toe komen
schreef wel enkele adressen
maar dan de namen
van juist die mensen
die me ontvallen waren

schrappen kon ik ze niet
met dikke tranen in mijn ogen
viel de pen uit mijn handen
vrienden, geliefden
de dood of het leven
nam ze mee naar elders
en wie zich afvraagt
waarom er hier
naast de telefoon
drie adresboekjes liggen

kent nu de reden ervan
ik ben een slechte verliezer
wil niemand kwijt
zelfs niet aan de dood
maar ook niet aan het leven